Στο προηγούμενο άρθρο μου έγραψα και προείπα, το κλείσιμο των Ναών ενόψει της Μεγαλοβδομάδας και της Ανάστασης, που, όπως γνωρίζετε, πραγματοποιήθηκε. Κι όσο αφόρα τη Μεγαλοβδομάδα τη ζούμε σε μοντέρνα έκδοση. Το Ανθρώπινο Πάθος έχει υπερκεράσει κ έχει αντικαταστήσει το Θείο Πάθος. Παθών εφέτος μαζί με το Θεάνθρωπο, είναι κι ο Άνθρωπος περισσότερο από άλλες φορές.
Η «εβδομάς» των Παθών εφέτος δεν έχει εφτά μέρες. Αποτελείται προς το παρόν σ’ επίσημη έκδοση από εβδομήντα εφτά περίπου, κι ως τόσο βλέποντας και κάνοντας. Μετά την εβδομάδα των Παθών, ερχόταν ο πανηγυρισμός της Ανάστασης, προς την οποία προσβλέπει κι αποβλέπει κάθε συνειδητός Χριστιανός.
Εφέτος, «Ανάστασιν Χριστού, ου θεασόμεθα»! Μας στέρησαν την ικανοποίηση, που αιστάνεται ο Πιστός ύστερ’ από το Πάθος. Τη χαρά της απολύτρωσης. Τα ορατά δρώμενα, που υποβοηθούν τον απλό άνθρωπο ν’ ανελιχθεί στο Πνευματικό συγκινησιακό μεγαλείο με το συγκλονισμό του συμπαθητικού συστήματος, που θα βοηθήσει την ψυχή του να επικοινωνήσει περιχαρής με το Πνεύμα! Να λουστεί στην ικανοποίηση της δικαίωσης! Και τότε δίκαια να μπορεί να φωνάξει με όλη τη δύναμη και το ψυχικό μεγαλείο του Χριστιανού:
«Τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών !! Συ εί ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια, Μόνος!!!»
Δε μας επιτρέπεται εφέτος η Κοινή Προσευχή! Αυτή, που εμψυχώνει με την αίσθηση της συμπαράστασης και συμπαράταξης. Αυτή που επιτρέπει την ενδυνάμωση ακόμη και του παραπεταμένου «Ραγιά». Και δίδει θάρρος σ’ αυτόν να σηκώσει κεφάλι και να επικαλεστεί το: «ΑΝΑΣΤΑ Ο ΘΕΌΣ ΚΡΙΝΩΝ ΤΗΝ ΓΗΝ», που αποτελεί στίχο του 81ου ψαλμού.
Η Κοινή Προσευχή δεν είναι υποχρεωτικό να γίνει μέσα σε Ναό. Και τούτο, γιατί «ο Θεός ουκ εν χειροποιήτοις Ναοίς κατοικεί» και δεν είναι σ’ Αυτόν απαραίτητη η ύπαρξή τους. Είναι όμως απαραίτητη για τους Πιστούς στον Κύριο της Δόξας, γιατί οι Ναοί υπηρετούν το υλικό μέρος της Θρησκείας. Το ορατό. Το αισθητό διά των αισθήσεων. Αυτό που, προπαρασκευάζει, προετοιμάζει το Πνευματικό. Το άϋλο. Αλλά και διδάσκει κ εξυψώνει και βοηθά τον πιστό ν’ ανεβεί τη σκάλα προς την τελείωση. Το Ιερατείο ασκεί την αποστολή αυτή και υποκαθιστά τους Αποστόλους στη διδασκαλία του Ευαγγελίου, στην τέλεση των Μυστηρίων και στην αμφίδρομη επικοινωνία των Πιστών με το Θεό. Μόνο σ’ αυτούς που φέρουν το Μυστήριο της Ιεροσύνης, επιτρέπεται η τέλεση των υπόλοιπων Μυστηρίων, επειδή θεωρούνται διάδοχοι των Αποστόλων. Γι’ αυτό είναι απαραίτητοι οι Ναοί για τους Πιστούς, όχι για το Θεό. Κοινή Προσευχή μπορούν να κάμουν οι Πιστοί και στα σπίτια τους και στην ύπαιθρο κι οπουδήποτε κιαν βρεθούν.
Η Κοινή Προσευχή όμως απαιτεί συνύπαρξη περισσότερων του ενός ατόμων, που η παρουσία του δαιμονικού κορονιού απαγορεύει. Δεν αποτελεί θέμα η αναβολή τέλεσης των Μυστηρίων. Μπορεί ν’ αναβληθεί γι’ αρκετό διάστημα, προς εξυπηρέτηση της ανάγκης εξάλειψης της πανδημίας. Εξάλλου δεν προκαλεί ουδενός είδους ζημιά η αναβολή τους. Γιατί ουτένας Πιστός βαφτίζεται, χρίεται, εξομολογείται, κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων, παντρεύεται ή μετέχει του ευχελαίου κάθε Κυριακή ή άλλη εορτάσιμη μέρα. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι και δε βρίσκεται στην αναβολή της τέλεσης των Μυστηρίων. Αλλού υπάρχει. Και το αλλού είναι η «καραντίνα», που δεν ξέρομε που ακριβώς αποβλέπει. Τι ακριβώς στοχεύει. Και ποιο αποτέλεσμα φιλοδοξεί να φέρει, πέραν από την εξάλειψη της Πανδημίας με την καταπολέμηση του κορονιού, σ’ ένα ξενερωμένο και διαλυμένο Κράτος. Αυτό θα το πιστοποιήσομε και θα το αντιληφτούμε μετά το τέλος της μάχης και τη σύναψη συνθήκης ειρήνης…
Αφού όμως αποφασίστηκε να μένουν ανοιχτοί για τους Πιστούς οι Ναοί, αλλά χωρίς ιεροπραξίες, καλό και ασφαλές και σωστό θεωρώ πως είναι να υπάρχει σ’ αυτούς η διακριτική παρουσία του Εφημέριου κατά το ωράριο, που θα διαρκούσε η τέλεση της λειτουργίας σε «ειρηνική περίοδο» και θα παραμένει ανοιχτός ο Ναός. Κίνδυνο μετάδοσης του κορονιού στον Ιερέα σ’ αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει. Δε χρειάζεται να του φιλήσουν το χέρι όσοι πιστοί προσέλθουν και προσευχηθούν στο Ναό σταδιακά κατ’ αυτό το διάστημα. Ούτε αυτός κινδυνεύει από τους πιστούς, ούτε κ οι πιστοί από αυτόν. Αντίθετα: Το σύνολο των πολιτών κινδυνεύει από τους επαναπατριζόμενους Έλληνες από Χώρες υψηλού κινδύνου, που κυκλοφορούν ελεύθεροι, χωρίς πρώτα να έχουν ελεγχθεί υγειονομικά, καθώς κι από αυτούς που, εγκαταλείπουν την Αθήνα κ.λπ. πόλεις υψηλού κινδύνου και καταφεύγουν στα πατρογονικά τους! Η περίπτωση του κορονόπληχτου «Αλβανού», που κυκλοφορούσε και μόλυνε ανεξέλεχτα και πέραν αυτού είχε και το θράσος και το φθόνο, ίσως, να φτύσει κατάμουτρα τους Αστυνομικούς, που τον έλεγξαν, ας παραδειγματίσει τους Αρμοδίους κι ας συνετίσει τους… Αριστογείτονες. Μήπως και κυκλοφορούν κι άλλοι «Αλβανοί» μολυσμένοι κατά παραγγελία…
Η παρουσία του Ιερέα, το καλημέρα του, η ευχή του, θα εμψυχώνει, θα ενθαρρύνει, θα επιβεβαιώνει στον Πιστό τη στήριξη και το ενδιαφέρον του Ιερατείου, που έχει ανάγκη, ώστε να μην απογοητευτεί, να μην κλονιστεί η πίστη του. Να μην αλωθεί και χαθεί. Μόνο η παρουσία κι ο ενθαρρυντικός λόγος του Εφημέριου αρκεί. Ας μην ιερουργήσει, ώστε να μην προκαλέσει μαζική προσέλευση πιστών. Ας προσευχηθεί όμως κι ας ευχηθεί, με ανοιχτά τα μεγάφωνα και στεντόρεια τη φωνή, προς τον Κύριο Ιησού Χριστό, για την εξάλειψη του ιού και των γονέων αυτού και την προστασία του σύμπαντος κόσμου από την πανδημία. Και γράφω με ανοιχτά τα μεγάφωνα και στεντόρεια τη φωνή, όχι γιατί ο Κύριος, που εισακούει και τη νοερή προσευχή, είναι κουφός και δεν θα τον ακούσει, αλλά για να τον ακούσουν πιστοί και άπιστοι σε όσο μεγαλύτερη αχτίνα είναι δυνατόν και να παρακινηθούν κι αυτοί να προσευχηθούν κατά τον ίδιο τρόπο. Πως ο Χότζας ή ο Μουφτής ανεβαίνουν στους μιναρέδες και ωρυόμενοι προσκαλούν σε προσευχή κ οι πιστοί τους πέφτουν στα γόνατα, ακουμπούν το κεφάλι στη γη και προσεύχονται «πεντάκις της ημέρας», όπου κιαν βρεθούν, ενώ οι Χριστιανοί φοβούνται ή ντρέπονται να κάμουν απλά το σημείο του Σταυρού, μη και τους δουν τρίτοι;…
Κι αυτό είναι και αποβαίνει υπέρ και του Εφημερίου. Και όχι μόνο, αλλά υπέρ και του Ναού. Ώστε να μη δοθεί η εντύπωση της εγκατάλειψης των Ιερών και Οσίων στη διάκριση άπιστων και κακοποιών. Να προληφτεί η Ιεροσυλία.
Μη Σας διαφεύγει ότι 21+22 Μάρτη είναι και από πολλούς εορτάζεται η «Εαρινή Ισημερία»… Εφέτος συνέπεσε κατ’ αυτήν η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, χωρίς καμιά Χριστιανική εθιμοτυπία…
«Τον Σταυρό Σου προσκυνούμε, Δέσποτα, και την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν».
Μας ενδιαφέρει να μάθομε: 1. Τίνος αμπελώνα είναι παραγωγή ο κορονιός. 2. Τι σχέση έχει με την οικονομική διένεξη Κίνας – ΗΠΑ. κ Ευρ. Ένωσης -- Η.Π.Α. 3. Ποια σχέση υπάρχει, αν υπάρχει, της Νέας Τάξης, με όσα υφιστάμεθα. 4. Και, αν τα προστατευτικά μέτρα που διατάσσονται αφορούν αποκλειστικά στην καταπολέμηση του κορονιού και στον περιορισμό της εξάπλωσης της νόσου ή αν αυτά έχουν κι άλλους παράπλευρους ευκαιριακούς στόχους. 5. Ποιοι εκμεταλλεύονται την Πανδημία, με ποιο τρόπο, ποια μέσα και προς ποια κατεύθυνση. Πραγματοποιούνται προληπτικοί υγειονομικοί και τιμολογιακοί έλεγχοι στις αποθήκες τροφίμων των χονδρεμπόρων; Ή θα τρώμε «δοθείσης ευκαιρίας» έτσι, όπως κατά την περίοδο 1941-1944 και ανάλογα με αυτήν.
Και όποιος έχει αντίρρηση στις θέσεις και στις απόψεις μου, θα χαρώ να την διατυπώσει ελεύθερα και συγκεκριμένα, ώστε να πάρει την απάντησή μου, όπως εγώ διατυπώνω τις δικές μου. Γιατί, ούτε «χριστιανοταλιμπάν» είμαι. Ούτε ανήκω στην κατηγορία των αναίσθητων, «που δεν παίρνουν χαμπάρι». Ούτε κι ανήκω σ’ αυτούς τους «όψιμους εκκλησιαστικούς ανθρώπους που βρήκανε την ευκαιρία όλη τη μέρα να εγκαλούν πρόσωπα και θεσμούς». Περί προσώπων δε μίλησα…
Και σαφής είμαι. Και ακριβολόγος είμαι. Και προσυπογράφω τις θέσεις και τις απόψεις μου. Και το δικαίωμα διατηρώ να διατυπώνω ακόμη αυτές ελεύθερα.
*Ματθ., 8/22
ellinikisalpigga 22.3.2020
