Μια αφυπνιστική επιστολή μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα προς όλους μας που αξίζει να δούμε προσεκτικά. Μπορεί και να την είδατε, αλλά μπορεί να πέρασε και στα… χαμηλά. Ωστόσο εκτιμούμε πως έχει μεγάλη αξία και καλό θα ήταν να της δώσουμε την πρέπουσα προσοχή καθώς στη χώρα μας έχουμε κιόλας το πρώτο θύμα…
«Ονομάζομαι Θεώνη Χρονοπούλου και ζω στο Oderzo! Μία πανέμορφη πόλη στη επαρχία του Τρεβίζο, στο υπέροχο Veneto! Βλέποντας την κατάσταση να έχει ξεφύγει και να τείνει να ξεφύγει και στην Ελλάδα, θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτή την τόσο άσχημη «εμπειρία» που ζούμε εδώ, στην Ιταλία, τον τελευταίο μήνα!
Στην αρχή ήταν όπως στην Ελλάδα! Λίγα κρούσματα από δω κι από κει και κάποια συγκεντρωμένα στην Πάντοβα και στο Μιλάνο, όπως τώρα στην Ηλεια! Τρομάξαμε αλλά δε δώσαμε την σημασία που έπρεπε!
Με μια κυβέρνηση (προσωπικά δε με ενδιαφέρει καθόλου που ανήκει..) που κανείς τους, δεν έχει διοικήσει ούτε μια μικρή εταιρεία, χωρίς την παραμικρή εμπειρία σε καταστάσεις κρίσης και χωρίς να παίρνει βοήθεια από τους πιο ειδικούς για να μη παραδεχτεί την ανικανότητα της, να παίρνει τη μια λάθος απόφαση μετά την άλλη!
Κι από την άλλη εμείς που έχουμε ίσως τη μεγαλύτερη ευθύνη, υποτιμήσαμε τη δύναμη του ιού και την δυνατότητα εξάπλωσης του, το πήραμε αψήφιστα και δεν ακυρώναμε ταξίδια, εξόδους και δραστηριότητες!
Όταν σαν πρώτο μέτρο έκλεισαν τα σχολεία οι γονείς διαμαρτύρονταν για το που θα αφήνουν τα παιδιά τους για να πάνε στη δουλειά! Που είναι απόλυτα φυσιολογικό! Όταν έκλεισαν τα αεροδρόμια διαμαρτύρονταν γιατί τους χαλούσαν τη διασκέδαση ή τις δουλειές! Κι αυτό φυσιολογικό! Το θεωρούσαμε υπερβολή!
Και κανείς δεν έμενε σπίτι του! Δεν άφηναν τον καφέ ή το βραδινό ποτό με τους φίλους! Δεν αφήναμε το καθιερωμένο γεύμα στο αγαπημένο μας εστιατόριο! Τα παιδιά δεν είχαν σχολείο αλλά τα αφήναμε να βγαίνουν να βλέπουν και να παίζουν με τους φίλους τους! Η να πάνε στους παππούδες! Στις παιδικές χαρές, στους παιδότοπους!
Φυσιολογικό έτσι; Να μην κλειστούν μέσα τα παιδιά! Δεν καταλάβαμε πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ! Κι άρχισαν οι θάνατοι!
Τα παιδιά δύσκολα αρρωσταίνουν αλλά αρρωσταίνουν, ή γίνονται φορείς και πάνε στους παππούδες στους γονείς! Κι άρχισαν οι θάνατοι!
Γιατί οι παππούδες δεν άφηναν το καφενείο για κάτι τόσο ασήμαντο! Κι άλλοι θάνατοι!
Γιατί κανεις δε μπορεί να πει στους έφηβους τι να κάνουν! Αυτοί είναι μάγκες, ξέρουν καλύτερα! Κι άλλοι θάνατοι!
Γιατί ενώ είχαν κλείσει όλα τα υπόλοιπα, τα γυμναστήρια ήταν ανοιχτά! Και οι κουρασμένες ανάσες εκτοξεύονταν όχι ένα μέτρο απόσταση αλλά παντού στο χώρο! Κι άλλοι νοσούντες κι άλλοι θάνατοι!
Γιατί οι «σύγχρονοι άνετοι» ντρέπονται να βάλουν τη μάσκα η τα γάντια… Κι αυτά είναι πολύ λίγα δείγματα της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Της σιγουριάς μας ότι δε θα συμβεί σε μας!
ΓΙ αυτό ήθελα να σας παρακαλέσω, να σας ικετέψω φίλοι και συμπατριώτες μου στην Ελλάδα! Ότι μέτρα και να πάρει η κυβέρνηση (που επαναλαμβάνω ποσώς με ενδιαφέρει που ανήκει) σεβαστείτε τα! Μείνετε σπίτι σας! Μην υποτιμάτε και μη σνομπάρετε την υπερβολή στα μέτρα που θα παρθούν! Μην κάνετε το ίδιο λάθος με μας! Δυο εβδομάδες αξίζουν τη ζωή σας ολόκληρη!
Ξέρω πως είναι δύσκολο! Πιστέψτε με, θα φαίνεται σαν να σταμάτησε η ζωή! Όμως θα πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο! Μόνο έτσι θα εξασφαλίσουμε το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας! Εμείς είμαστε Τρίτη εβδομάδα στο σπίτι!
Χρειάστηκαν τόσοι θάνατοι και τόσο μεγάλη εξάπλωση για να το καταλάβουμε! Βρείτε να κάνετε πράγματα που θα κάνουν ευχάριστη τη διαμονή σας μέσα στο σπίτι για εσάς και τα παιδιά σας! Είναι δύσκολο! Αλλά όχι ακατόρθωτο!»
Ας λάβουμε σοβαρά υπόψη τις παροτρύνσεις της συμπατριώτισσας μας… Αλλιώς ετοιμαστείτε για τα χειρότερα…
