Η γειτονική χώρα αφενός δυσκολεύεται να διοχετεύσει ομαλά προϊόν στις αγορές της, αφετέρου δεν παραλαμβάνει ελαιόλαδο από την Ελλάδα, σε μια εμπορική περίοδο που ούτως ή άλλως οι αγορές που έκανε από τα παραγωγικά κέντρα της Πελοποννήσου ήταν περιορισμένες. Ακούγεται πάντως ότι το τελευταίο διάστημα η Γερμανία επεξεργάζεται το ενδεχόμενο να παρακάμψει την Ιταλία και να απευθυνθεί στην Ελλάδα, κάτι που αναζωογονεί κάπως την ζήτηση στην εγχώρια αγορά, όσο παράλληλα ενισχύεται και το ενδιαφέρον της εγχώριας βιομηχανίας, ειδικά της κρητικής που κοιτάζει να καλύψει τις υποχρεώσεις της στις αγορές των ΗΠΑ.
Φαίνεται ότι οι περιορισμοί στις μεταφορές των Ιταλών, θα μπορούσαν να είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ελληνική παραγωγή ώστε να διεκδικήσει κάποια ελάχιστα μερίδια στις διεθνείς αγορές, καλύπτoντας έστω και προσωρινά το κενό αυτό. Παραμένει ωστόσο το εμπόδιο της αδυναμίας τυποποίησης μεγάλων ποσοτήτων ελληνικού ελαιολάδου εντός των συνόρων της χώρας, κάτι που καθιστά την προοπτική αυτή επισφαλή.
Παράλληλα σημειώνεται πως η Ιταλία για τους ίδιους λόγους που δυσκολεύεται να διοχετεύσει στις αγορές της εντός ΕΕ το ελαιόλαδό της, δυσκολεύεται να παραλάβει τις χύμα ποσότητες από την ελληνική αγορά. Πάντως ήδη πριν από το ξέσπασμα του κορωνοϊού, τα βυτία που παραδοσιακά έστελναν οι εταιρείες τυποποίησης της Ιταλίας ήταν ελάχιστα. Πλέον στην Πάτρα είναι ανύπαρκτα, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολο το έργο της διαχείρισης των ποσοτήτων από τους Έλληνες παραγωγούς.
Σε ό,τι αφορά στην τιμή παραγωγού, σε αυτό το πλαίσιο δύσκολα μπορεί να ενισχυθεί έχοντας όμως τουλάχιστον διατηρηθεί στο εύρος των 2,50 με 2,60 ευρώ ανά κιλό, ενώ φαίνεται πως στους προσεχείς μήνες η αναιμική ζήτηση δεν μπορεί παρά ενταθεί, υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία θα επιστρέψει στην προ υγειονομικής κρίσης κανονικότητα.
