Είναι στιγμές φίλες και φίλοι μου που διερωτώμαι επιμόνως , για διάφορες καταστάσεις και γεγονότα που διαδραματίζονται εντός της χώρα μας αλλά και διεθνώς…Με τόση ευκολία και άνεση κάποιοι υψηλά ιστάμενοι δίνουν εντολές αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις και τα επακόλουθα αυτών των εντολών. Είναι στο απυρόβλητο δεν έχουν καμιά ευθύνη για τις πράξεις τους ,κρύβονται πίσω από σχετικούς νόμους αποποινικοποίησης τους…Ξανασκέφτομαι και λέω, η δεύτερη σκέψη είναι και η ώριμη σκέψη και όμως το συμπέρασμα είναι το ίδιο, αλλά θα τολμήσω να πω ότι είναι και χειρότερο…Φιλότιμο ώρα μηδέν , μάλλον χάθηκε καθοδόν προς τον πολιτισμό ,τρομάρα τους…Καθημερινά έρχονται στην αντίληψη μου αδικίες εις βάρος πολιτών ,ανθρώπων φτωχών του μόχθου με οικογένειες που προσπαθούν να τα καταφέρουν. Τι όμως να καταφέρουν? Τελικά όπου φτωχός και η μοίρα του. Ένα ερώτημα που με προβληματίζει, με λυπεί αλλά μου δείχνει και τον δρόμο της ενοχής, είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι που τους ανεχόμαστε. Η ΑΝΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ..
Ακούω δημόσια ανθρώπους να αποποιούνται ακόμα και την πατρίδα τους, την ταυτότητα τους, να μην έχουν εμπιστοσύνη πλέον .Να ντρέπονται να λέγονται ΕΛΛΗΝΕΣ, πληγωμένοι να μεταναστεύουν στο εξωτερικό για μια πιο αξιοπρεπή διαβίωση μην έχοντας άλλη επιλογή, να εγκαταλείπουν την πατρίδα τους και ότι ιερό τους δένει με αυτήν .Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ .Υπόθεση παιδεραστίας με πάνω από διακόσια θύματα μικρά παιδιά, ποινή έκτισης 401 έτη και όμως σε οκτώ μόλις έτη είναι έξω, ρώτησε κανείς για τα ψυχολογικά τραύματα αυτών των παιδιών ,αλλά και των γονιών τους.. Υποθέσεις τρομαχτικών δολοφονιών αλλά και εμπόρων ναρκωτικών οι οποίες σε μερικά έτη αποφυλακίζονται.. Πόσο πιο χαμηλά πλέον μπορεί να εκτιμηθεί η ανθρώπινη ζωή και δεν φτάνει μόνο αυτό και τα μνημόνια δέκα ετών με λανθάνουσες πειραματικές συνταγές από ΔΝΤ που παραδέχτηκαν δημόσια σαν να μην τρέχει τίποτα, ,έχουμε το οργανωμένο ξεπούλημα της Ελληνικής περιουσίας και κατοικιών , σε ξένα κοράκια φανς σε εξευτελιστικές τιμές στο ένα δέκατο της αξίας τους ,με τις ευλογίες όλων των πολιτικών. Τα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών φυτρώνουν σαν μανιτάρια .Τις τελευταίες δεκαετίες , παρατηρούνται υποχωρήσεις στα κυριαρχικά μας δικαιώματα αλλά και στην προκλητικότητα των γειτόνων μας χωρών. Που θα οδηγήσει όλο αυτό ένας θεός ξέρει…Πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι οι πρόγονοι μας θυσιάστηκαν ηρωικά δίνοντας την ζωή τους με αυταπάρνηση για να είμαστε ελεύθεροι. Και ερωτώ είμαστε ελεύθεροι, κανείς δεν είναι φίλες και φίλοι μου πιο υποδουλωμένος από αυτόν που εσφαλμένα νοιώθει ότι είναι ελεύθερος .Είναι η αποποίηση ταυτότητας όπως και ο τίτλος των ανησυχιών μου αυτών…Όταν είσαι περήφανος για την δουλειά σου αλλά και για την χώρα σου, δίνεις ακόμα και την ζωή σου, αντιθέτως όταν σε πουλάει η χώρα σου οι εκπρόσωποι της αλλά και η εργασία σου τότε νοιώθεις αδικημένος ,πληγωμένος και καθόλου περήφανος. Νοιώθεις ντροπή ..Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όπως έχω αναφερθεί και σε άλλα προγενέστερα μου κείμενα είναι ένα πολύ δύσκολο και ιδιαίτερο πολίτευμα…
Σε κάθε χώρα πρέπει να υπάρχει η ισορροπία ανάμεσα στην νόμους και στην ασφαλή απονομή δικαιοσύνης ,με ένα νομικό πλαίσιο το οποίο θα μπορεί να ελίσσεται ακαριαία ,ανάλογα την περίπτωση με μοναδικό γνώμονα την απονομή δικαιοσύνης ,την παραδειγματική τιμωρία αλλά και τον αξιοπρεπή σωφρονισμό των παραβατών και όχι απονομή δικαιοσύνης κατά περίπτωση. Δικαιοσύνη προσιτή οικονομικά και όχι αποτρεπτικά, για τους ολίγους πολίτες ,να λειτουργεί ως πυλώνας απονομής δίκαιου, σωστής και ακέραιας τήρησης του συντάγματος ,χωρίς την επιρροή πολιτικών παρεμβάσεων, εντελώς ανεξάρτητη. Αποτρέποντας φαινόμενα αυτοδικίας των πολιτών.. Έτσι που το πάνε οι πολιτικοί σωτήρες μας από το Σύνταγμα έχει μείνει μόνο η πλατεία συντάγματος όλα τα άλλα έφυγαν για σπουδές στην Ευρώπη... Συνεχώς τροποποιούνται οι νόμοι από το κοινοβούλιο κατά το δοκούν της κάθε κυβέρνησης που αναλαμβάνει, ανάλογα τα μέτρα που θέλει να περάσει αλλά και καταστάσεις που θέλει να εξυπηρετήσει και να διαγράψει.. Δημιουργώντας έτσι μια αρνητική εικόνα στην απονομή δικαιοσύνης ,στους εκπρόσωπους της αλλά και την μη εμπιστοσύνη των πολιτών στο ναό της.. Κλείνοντας θα συμβούλευα να επικρατήσει ομοψυχία αλλά και ψυχραιμία πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί ενωμένοι .Όταν θες να ανέβεις στον ουρανό πρέπει να πάρεις φόρα από την κόλαση.
