Είναι πολύ λυπηρό να χάνονται άνθρωποι μέσα σε άμορφες μάζες σιδερικών εμπλεκόμενοι σε τροχαία ατυχήματα στον Β.Ο.Α.Κ….Λουτρό ανθρώπινου αίματος για πολλές δεκαετίες ,άδικα και κρίμα , όπως έχω αναφερθεί σε προγενέστερη μου αρθογραφία με τίτλο Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ,που αναφέρομαι αναλυτικά και προτείνω εμπεριστατωμένες λύσεις.. Πάνε οχτώ χρόνια από το τροχαίο που είχε σημειωθεί έξω από το Ηράκλειο στο ύψος της Αγίας Πελαγίας ,με θύματα τον τότε Διευθυντή του ΕΚΑΒ ΚΡΗΤΗΣ ΒΟΥΡΒΑΧΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΗ και τον Προέδρο των εργαζομένων ΚΕΛΑΡΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΗ που κάηκαν εγκλωβισμένοι στα συντρίμμια του ασθενοφόρου, αλλά και με τον σοβαρό τραυματισμό του οδηγού του πληρώματος.. Είχα την τιμή να γνωρίζω αλλά και να συνεργαστώ με τους εκλιπόντες σε επαγγελματικό επίπεδο λόγω του ότι υπηρέτησα για περίπου δέκα χρόνια σε ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ τα πιο πολλά εκ αυτών στην 3Η ΕΜΑΚ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ.. Τα λόγια γίνονται λίγα και φτωχά απέναντι στα πρόσωπα αυτά και στην απώλεια τους , αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στις οικογένειες τους αλλά και στην οικογένεια του ΕΚΑΒ ΚΡΗΤΗΣ.. Το έτος 2001 ιδρύθηκε η 3Η ΕΜΑΚ ΚΡΗΤΗΣ στην οποία και μετατέθηκα από την 1 Η ΕΜΑΚ ΑΘΗΝΩΝ και από την πρώτη μέρα η συνεργασία μας με το ΕΚΑΒ ήταν στενή λόγω των τροχαίων ατυχημάτων αλλά και των εκαπαιδευτικών σεμιναρίων με θέμα ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ …Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους ανθρώπους αυτούς ,θυμάμαι τον ΤΟΤΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΕΚΑΒ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟΝ ΒΟΥΡΒΑΧΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΗ, που ήταν παρών ενεργά, σε όλα τα τροχαία με περίσσιο θάρρος επαγγελματισμό και ψυχραιμία προσπαθούσε να σώσει ανθρώπινες ζωές και να απαλύνει όσο μπορούσε τον ανθρώπινο πόνο. Γεγονός που μου είχε κάνει πολλές φορές μεγάλη εντύπωση ,ενώ ήταν ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΚΑΒ ΚΡΗΤΗΣ και θα μπορούσε άνετα να κάθεται σε ένα γραφείο να ασκεί τα ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ , αυτός ήταν στον δρόμο στην πρώτη γραμμή περασμένα χαράματα στον βωμό του καθήκοντος .. Πάρα πολλές δεκάδες συμβάντα είχαμε συνεργαστεί με τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΟΥΡΒΑΧΑΚΗ και γνωρίζω καλά με πόσο αγάπη και πάθος προσπαθούσε να βοηθήσει και να σώσει τον συνάνθρωπο, ήταν ένα λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση, επαγγελματία που αγαπά την δουλειά του και θυσιάζεται για αυτήν και που το έργο του θα μείνει ανεξίτηλο στα μάτια όλων των συναδέλφων του αλλά και όσων ανθρώπων είχαν συναναστραφεί μαζί ..Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε και στο σημείο αυτό θα επαναλάβω πως το έργο που έχουν αφήσει οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο μεγάλο που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
