Με λύπη και στεναχώρια θα σας παρουσιάσω εικόνες που πραγματικά μου δημιούργησαν ανάμεικτα και όχι τόσο θετικά συναισθήματα.. Η ύπαιθρος μέρα με την μέρα δυστυχώς αποδυναμώνεται.. Στα πιο πολλά χωριά επικρατεί ερημιά παντού όπως και ο τίτλος των ανησυχιών μου αυτών που θα τοποθετηθώ επ΄ αυτού με στόχο να αναδείξω αλλά και να εστιάσω τους λόγους που μας οδήγησαν σε αυτές τις στενάχωρες εικόνες…Εδώ και αρκετές δεκαετίες όλος ο νέος πληθυσμός έφυγε από τα χωριά του και πήγε στις μεγάλες πόλεις, αλλά και από άκρη σε άκρη σε όλη την υφήλιο, με σκοπό να δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και σταδιοδρομίας ,αφήνοντας πίσω τους γονείς και παιδικές όμορφες αναμνήσεις. Όπως αντιλαμβάνεστε και είναι εξάλλου ο φυσιολογικός κύκλος της ζωής , οι πιο πολλοί γέροντες έφυγαν από την ζωή και έμειναν κάποιοι εναπομείναντες μεγάλης ηλικίας αλλά και κάποιοι λιγοστοί νέοι που επέλεξαν να δραστηριοποιηθούν στα χωριά αυτά.. Γνωρίζω καλά επί τούτου για τον εξής απλό λόγω ,ότι έχω ζήσει παρόμοιες καταστάσεις στο χωριό που μεγάλωσα ,την Πατσό Δήμου Αμαρίου ..Θυμάμαι σαν να ήταν χθες τις πρώτες μου μαθητικές δραστηριότητες και την ανυπομονησία που είχα σαν μικρό παιδί να έρθει η περίοδος των γιορτών αλλά και του καλοκαιριού που θα ερχόταν οι συχωριανοί από τις μεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα αλλά και το εξωτερικό να κάνουν τις διακοπές τους.. Γέμιζαν από ζωντάνια και παιδικές φωνές τα καλντερίμια του χωριού.. Στο δημοτικό στις πρώτες τάξεις τις έβγαλα στο χωριό μου με αρκετά λίγα παιδιά , τις τελευταίες τάξεις τις έβγαλα στο χωριό Βωλιώνες Αμαρίου ,επειδή είχε κλείσει στο χωριό μου το σχολείο , λόγω λιγοστών μαθητών…Το όμορφο αυτό χωριό η Πατσός με τον αρκετά πλούσιο πολιτισμικό και ιστορικό θησαυρό, μέσα στο πράσινο, τα γάργαρα νερά και την ζωντάνια ,που πιο παλιά αριθμούσε πάνω από εκατό μαθητές κατάντησε να μην λειτουργεί καν το δημοτικό σχολείο…Δεν ξέρω νοιώθω άβολα, μέσα μου κυριαρχούν συναισθήματα που με φορτίζουν παραπάνω ,αντικρίζοντας τέτοιες εικόνες ερημιάς. Το τελικό έρεισμα για να τοποθετηθώ με την αρθογραφία μου αυτή, μου δημιουργήθηκε κατά την επίσκεψη μου στο χωριό Κρύα Βρύση δήμου Αγίου Βασιλείου που εκεί από ότι διαπίστωσα, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα .Ερημιά παντού, επικρατεί η απόλυτη ηρεμία.. Τα επιβλητικά βουνά στέκονται αγέρωχα πάνω από το χωριό, επιδεικνύοντας αυτήν την ξεχωριστή φυσική ομορφιά ,υποκλίνονται ξεκάθαρα μπροστά στο μνημείο των ηρώων αυτών που έχασαν την ζωή τους από τις θηριωδίες των Γερμανών ,που έκαψαν εξολοκλήρου το χωριό και άφησαν πίσω τους όλεθρο και στάχτη ,αλλά και πολλούς κατοίκους νεκρούς…ΔΕΟΣ και συγκίνηση για όλους αυτούς τους ΗΡΩΕΣ που θυσιάστηκαν τόσο άδικα από τον Γερμανικό ζυγό για να είμαστε εμείς ελεύθεροι…Χαίρομαι κατά καιρούς όταν ακούω για πρωτοβουλίες από Δημάρχους κάποιων Νησιών που δίνουν κίνητρα σε νέες οικογένειες ,να εγκατασταθούν στο νησί αλλά και να επιστρέψουν από τις μεγάλες πόλεις. Τους αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και πιστέψτε με είναι ένα λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση …Δεν θα αναφερθώ παραπάνω να σας κουράσω και να σας φορτίσω συγκηνισιακά ,δεν είναι αυτός ο σκοπός μου… Δεν θα παραλείψω όμως σε καμιά περίπτωση να τονίσω την ανάγκη για κίνητρα επιπλέον από το κράτος και την συντεταγμένη ΠΟΛΙΤΕΙΑ ,σε νέες οικογένειες να εγκατασταθούν και να επανέλθουν στο τόπο καταγωγής τους ,αλλά και στις ήδη υπάρχον που έχουν εγκατασταθεί ,την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης ..Πιστεύω και εύχομαι να εισακουστούν οι ανησυχίες μου αυτές από τους αρμόδιους φορείς ,είναι το λιγότερο αλλά και το καλύτερο που οφείλει η πολιτεία στους ανθρώπους αυτούς.
