ΤΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΣΗΜΕΙΟ
Η αφορμή γιαυτό το κείμενο, μας δόθηκε από το άρθρο του συναγωνιστή της Κεντροαριστεράς Νίκου Μπίστη (δημοσίευση στις 4 / 6 /΄21, στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΄΄Μεταρρύθμιση΄΄) . Στο δημοσίευμά του αυτό, o κος Μπίστης κάνει διαπιστώσεις ειλικρινείς και εύστοχες κατ΄αρχήν, που όμως στη συνέχεια δεν μας οδηγούν σε πειστικές προοπτικές.Η γενική του τοποθέτηση ότι: ΄΄είναι ανάγκη να υπάρξει μια αναλυτική συζήτηση που θα πάει πίσω στο ΄89 που σφράγισε όλη την Αριστερά και θα καταλήξει σε μια νέα στρατηγική ικανή να εμπνεύσει και πάλι στις νέες συνθήκες τον κόσμο της εργασίας και του πολιτισμού, τις γυναίκες, τους νέους, τις κάθε φύσεως μειονότητες΄΄, κατά τη γνώμη μας, κρίνεται κατά βάση αποδεκτή και πειστική .Εκείνο όμως που δεν εξετάζει, και που ίσως είναι το κορυφαίο στην όλη διαδικασία, είναι το Ποιός ή Ποιοί, Πότε και με Ποιό τρόπο θα θέσουν το θέμα αυτό στο λαό !Εδώ είναι και το αδύναμο σημείο των συνήθων διαπιστώσεων των στοχαστών και σχολιαστών της αριστεράς και της κεντροαριστεράς στη χώρα μας . Και νομίζουμε πώς και αυτό το θέμα, το τί δηλαδή θεωρούμε Κεντροαριστερά στη χώρα μας, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί. Ή θα μιλάμε για την Αριστερά, ή θα μιλάμε για την Κεντροαριστερά, ή καλύτερα, αν το αποφασίσουμε, να επινοήσουμε ένα πιό εύστοχο όρο, που για τον Ελληνικό τουλάχιστον χώρο να περικλείει και τις δύο θεωρήσεις! Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι εκφράζει την Αριστερά, ωστόσο πάντα προσπαθούσε όντας πρωθυπουργός να προσκληθεί και στις συνελεύσεις του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού κόμματος, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς, και για τις οποίες προσκλήσεις, η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, η κα Γεννηματά εξέφραζε πάντα αντιρρήσεις ! Tο αδύναμό τους σημείο λοιπόν, είναι το ότι, τις διαπιστώσεις τους αυτές οι στοχαστές και σχολιαστές της Κεντροαριστεράς, ποτέ δεν τις συνοδεύουν και με κάποια πρόταση υλοποίησής τους!
ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Η διατύπωση όμως αυτών των προτάσεων, που ποτέ δεν εκφράζονται, είναι και το ουσιώδες, αλλά και συγχρόνως όμως και το πιο δύσκολο .Οι προτάσεις αυτές θα πρέπει να περιλαμβάνουν τόσο τον τρόπο υλοποίησης, όσο και τη χάραξη του οδικού χάρτη της πορείας που θα πρέπει να ακολουθήσει η Κεντροαριστερή παράταξη για να ανακάμψει ή να αναδημιουργηθεί στη χώρα μας .Και τότε το θέμα γίνεται ακόμη και πιο δύσκολο καθόσον πια, το εγχείρημα πρέπει να αποκτήσει και ταυτότητα και ονοματεπώνυμο! Για να εμπνευστεί ο λαός, να κατανοήσει το κάλεσμα και να αυτοχρειστεί συνοδοιπόρος στο εγχείρημα, πρέπει κάποιος ή κάποιοι να τον συγκινήσουν !Η ιστορία νομίζω μας διδάσκει πως άν δεν υπήρχε ο Λένιν δεν θα υπήρχε η απελευθέρωση των μπολσεβίκων και η Σοβιετική πορεία .
Αλλά και όσον αφορά τα δικά μας, άν δεν αναδεικνύονταν ο Γεώργιος Παπανδρέου σε ηγέτη, δεν θα υπήρχε η Ένωση Κέντρου και ούτε η κατάκτηση του 52,7 % του λαού !Άν δεν θα είχε αναδειχτεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν θα υπήρχε το Πασοκ, το 48% και η λαμπρή πορεία του κινήματος στο λαό. Αν δεν θα είχε αναδειχτεί ο Κώστας Σημίτης δεν θα άνοιγε η ατζέντα του εκσυγχρονισμού στην χώρα μας και ούτε το κεφάλαιο που μας κατοχύρωσε ως σοβαρούς και αξιόπιστους εταίρους στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που είχε ως αποτέλεσμα την ένταξή μας στην ΟΝΕ! Αλλά και στη πιό πρόσφατη πολιτική μας ιστορία. Άν δεν θα είχε αναδειχτεί ο Αλέξης Τσίπρας, ο πολιτικός χώρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κατάφερνε να κυβερνήσει τη χώρα .
ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ
Θα μπορούσαμε άραγε να ισχυριστούμε πως αν δεν είχαν αναδειχτεί αυτά τα συγκεκριμένα πρόσωπα κάποιοι άλλοι θα είχαν αναδειχτεί και τα αποτελέσματα θα ήταν παρόμοια; Σε αυτό είμαστε κατηγορηματικοί. Μα και βέβαια όχι !Σίγουρα οι λαϊκές επιταγές στην κάθε συγκεκριμένη χρονική στιγμή είχαν και έχουν κορυφαίο ρόλο και αυτό καθορίζεται από τις πολιτικές συνθήκες της κάθε χρονικής συγκυρίας.
Όμως αναμφισβήτητα η εναπόθεση από το λαό των προσδοκιών του, στο συγκεκριμένο κάθε φορά πρόσωπο όπως και η αναγόρευσή του – από τον ίδιο το λαό - σε δυνητικό εκφραστή των επιταγών του αυτών΄΄ είναι το πλέον κορυφαίο σημείο!
Μήπως λοιπόν πρέπει να παραδεχτούμε πως τα πρόσωπα διαδραματίζουν τον πλέον σπουδαίο ρόλο σε μια επιτυχή πορεία των λαϊκών κατακτήσεων !
ΜΙΑ ΕΓΓΕΝΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
Εδώ οφείλουμε να αναγνωρίσουμε μια εγγενή αδυναμία της Αριστερής ιδεολογίας που προκύπτει από τις πρωταρχικές της δοξασίες, το ότι δηλαδή, δεν πιστεύουμε σε Μεσσίες αλλά σε Συλλογικότητες .Και η δοξασία αυτή καλώς και ενυπάρχει και σαφέστατα οριοθετεί τις ατομικές δράσεις όπως και παράλληλα προστατεύει από τις τάσεις ηγεμονισμού και εκμετάλευσης, της ΄΄κατ΄ εξουσιοδότηση του λαού ΄΄ παραχωρημένης εξουσίας .Ωστόσο όμως, η συμβολή του προσώπου ηγέτη, ήταν πάντα και είναι, το κορυφαίο κεφάλαιο και βέβαια με τελικό κριτή το σοφό λαό, ο οποίος και διατηρεί πάντα και ακέραια τη δυνατότητα αίρεσής του .Όμως οφείλουμε να παραδεχτούμε πως ο ηγέτης και ΄΄ κατ΄εξουσιοδότηση΄΄ εκφραστής των λαϊκών επιταγών, ούτε διορίζεται, ούτε προεπιλέγεται . Ο ίδιος αυτενεργώντας, βγαίνει μπροστά από τις συνθήκες και τα γεγονότα, αναλαμβάνει το υψηλό ρίσκο, και προσπαθεί να αυτοκατοχυρωθεί πείθοντας κατ΄ αρχήν τη παράταξή του . Στη συνέχεια όλοι μαζί θα προσπαθήσουν να πείσουν το λαό για τις προθέσεις τους αλλά συγχρόνως και για τις ικανότητές τους .Αυτό συνέβη και με όλους τους παραπάνω που αναφέραμε .Εκείνο που έπεται, και χαρακτηρίζει σίγουρα το πρόσωπο ηγέτη, είναι και το ιδιαίτερο χάρισμά του να μπορεί να επιλέγει τους συνεργάτες του και συγρόνως να συσπειρώνει γύρω του τα πλέον ικανά, αξιόπιστα και ειλικρινή για τις προθέσεις τους, πρόσωπα του κοινωνικού χώρου . Αυτός είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για να συγκροτηθεί η ομάδα πορείας προς το λαό.
ΧΑΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΟ ΜΑΣ ΟΡΑΜΑ
Ωστόσο αδυνατούμε, για την ώρα τουλάχιστον, να οραματιστούμε το πως θα εξευρεθεί ο τρόπος που ο λαός μας θα οδηγηθεί στη πορεία που του αρμόζει, αναγνωρίζοντας τη πολύ μεγάλη δυσκολία της υπόθεσης. Σήμερα όμως αυτό που μας απασχολεί περισσότερο είναι, το πώς θα εξευρεθεί ένας ηγέτης που θα εκφράσει την Κεντροαριστερή παράταξη! Ως εγκρατείς και πραγματιστές που πρέπει να είμαστε αυτό και μόνο, για την ώρα, προσδοκούμε ! Με αυτόν, ως πρώτο βιολί, ο πολιτικός μας χώρος που και ιστορικά πάντα αποτελούσε την πρωτοπορία των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, θα διαμορφώσει το πολιτικό του μανιφέστο και το οποίο θα κατατεθεί στο λαό. Αυτή την κορυφαία διαδικασία, η παράταξή μας την έχει πραγματώσει με περισσή επιτυχία και στο παρελθόν, πάντα αφουγκράζοντας τους πόθους και τις προστάγματα του Ελληνικού λαού. Ύστερα, σαν δεύτερη σκέψη, ας συλλογιστούμε για τον τρόπο που εκλέγονται και κυβερνούνται οι περισσότερον κατοχυρωμένες Πρωθυπουργικές Δημοκρατίες στην Ευρώπη, αλλά και στον διεθνή χώρο, όπως στην Αυστραλία, στο Ισραήλ, στη Νέα Ζηλανδία και αλλού .Σε όλες αυτές τις Δημοκρατίες, εφαρμόζεται μια εκδοχή της απλής αναλογικής. Σίγουρα αυτό θα πρέπει να είναι και το επόμενο μεγάλο βήμα στο οποίο πρέπει κάποτε να προχωρήσουμε, σαφέστατα βέβαια, αφού θα έχουμε πείσει το λαό μας για αυτό . Ένα σύστημα απλής αναλογικής που θα εξυπηρετεί την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, και συγχρόνως θα βοηθά στην εξάλειψη της διαφθοράς, προσαρμοσμένο στις γεωγραφικές και χωροταξικές ιδιαιτερότητες της χώρας μας .Ίσως το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής που εφαρμόζεται στη Δανία, να μπορέσει να αποτελέσει τη βάση της συζήτησης για την εξεύρεση και του δικού μας εκλογικού μοντέλου !
