Ο ΟΛΕΘΡΟΣ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ, ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1800
‘’Μετά από τον ξεσηκωμό του 1821 στο νησί της Κρήτης, τίποτε δεν είχε απομείνει εξόν από ερείπια και χήρες. Ικανό τμήμα του πληθυσμού είχε χαθεί ή είχε εγκαταλείψει το νησί ενώ η ανελέητη πάλη είχε προκαλέσει την σχεδόν ολοκληρωτική εξολόθρευση των ανδρών σε ορισμένες περιοχές.’’Με την χαρακτηριστική αυτή περιγραφή, ο ιστορικός της νεώτερης ιστορίας Λεωνίδας Καλλιβρετάκης, αναφέρεται στη τραγική κατάσταση που περιήλθε το νησί στη προσπάθειά του να ανακτήσει την ανεξαρτησία του από τους Οθωμανούς. Την εξέγερση αυτή ακολούθησαν και άλλες οκτώ τον αριθμό, τα χρόνια, 1833, 1841, 1858, 1866, 1878, 1889, 1895 ώς και εκείνη του 1897 και η οποία οδήγησε στην πολυπόθητη ανεξαρτησία του ένα χρόνο μετά. Ο Καλλιβρετάκης ο οποίος συνήγαγε το συμπέρασμά του αυτό από τις ιστορικές του πηγές, θέλησε με αυτό το τρόπο να εκφράσει την απόγνωση που βίωσε ως ιστορικός όταν διαπίστωσε τον όλεθρο που έσπειραν οι Οθωμανοί κατά του επαναστατημένου λαού των Κρητών. Για τις εικόνες των καμμένων χωριών και της έρημης γης, δυστυχώς δεν βρέθηκε τρόπος να αποτυπωθούν .Όμως τόσο αυτές όσο και εκείνες των εκατοντάδων χιλιάδων τάφων των σκοτωμένων ανδρών και νέων, παρέμειναν σαν οι πιο τρομακτικές ‘’εγγραφές’’ στη συλλογική μνήμη εκείνων που επέζησαν. Και οι εναπομείναντες αυτοί, ήταν οι χήρες των σκοτωμένων, οι γέροντες, οι γερόντισες και πολλά μικρά παιδιά.
ΕΝΑΣ ΕΤΕΡΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΛΕΘΡΟΣ
Σήμερα πια, 200 τόσα χρόνια μετά από τότε, ένας άλλος όλεθρος σπέρνεται, και μάλιστα από πολιτισμένη χώρα, μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακρύτερά μας, στη μακρινή Ουκρανία . Όμως όλα αυτά τα τρομακτικά γεγονότα μπαίνουν πια μέσα στα σπίτια μας, για να μας τρομάζουν και να μας ανησυχούν.Εκατοντάδες πολεμικοί ανταποκριτές, φωτογράφοι , και εικονολήπτες, μεταφέρουν καθημερινά στα ε΄πίσης εκατοντάδες τηλεοπτικά κανάλια του κόσμου, τις τρομακτικές εικόνες μιας επίσης ανελέητης καταστροφής. Άν μπορούσαμε με τη φαντασία μας να περιηγηθούμε στην επαναστατημένη Κρήτη του 1821 δεν θα βλέπαμε κάτι το διαφορετικό από τις εικόνες που τώρα προβάλλονται στις τηλεοράσεις όλου του κόσμου. Εκείνο που μόνο θα άλλαζε, θα ήταν το πολιτισμικό περιβάλλον .Σίγουρα τότε δεν υπήρχαν τα πολυόροφα κτίρια όπως δεν υπήρχαν και οι ασφάλτινοι δρόμοι.Ακόμη δεν υπήρχαν τα τάνκς, τα αυτόματα όπλα, οι τηλεκατευθυνόμενοι πύραυλοι και τα αεροπλάνα που βομβαρδίζουν.Όμως όπως και σήμερα θα υπήρχαν τα νεκρά κορμιά των μαχητών που θα κοίτονταν στο χώμα, όσο και τα δάκρυα και τα σπαράγματα των μικρών παιδιών αλλά θα αντιχούσαν ως τα πέρατα και οι οιμωγές των τραγικών γυναικών.
ΟΤΑΝ ΘΑ ΣΙΓΗΣΟΥΝ ΟΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΙ
Όπως φαίνεται, ο πόλεμος θα συνεχιστεί για κάποιες ημέρες ή και μήνες ακόμη . Όμως κάποια στιγμή οι επιτιθέμενοι, θα σταματίσουν πια να βομβαρδίζουν, γιατί θα έχουν βομβαρδίσει τα πάντα. Ίσως τότε και να μην έχουν και τι άλλο πια να ισοπεδώσουν ! Και τότε πια θα είναι έτοιμοι να υπογράψουν την συμφωνία για την Ειρήνη, όπου θα υπάρχουν όροι με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Πάντα έτσι γίνεται ! Είναι ένα γνωστό μοτίβο στους παράλογους και εκβιαστικούς πολέμους. Και τότε ακόμη, με πολύ προθυμία οι ηγέτες των επιτιθέμενων θα παραδώσουν στους δύσμοιρους εναπομείναντες τα ερείπιά τους που οι ίδιοι με περισσή ωμότητα και αναισθησία τα ισοπέδωσαν! ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΜΕΝΕΣ ΧΗΡΕΣ, ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ και ΓΕΡΟΝΤΕΣ
Σε ποιούς όμως θα παραδώσουν αυτά τα ερείπια; Στις μαυροφορεμένες και πικραμένες γυναίκες που θα έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους, ή ακόμη και στα μικρά παιδιά, στους γέροντες και στις γερόντισες ;Ακόμη πολλοί θα είναι οι νεκροί και οι τραυματίες, μα και εκατοντάδες χιλιάδες θα είναι οι εκπατρισμένοι ως μετανάστες στις Ευρωπαϊκές χώρες. Και τότε πιά θα επικρατεί μια εικόνα τρόμου ! Σωροί από ερείπια, σκαμμένοι δρόμοι και χιλιάδες ορύγματα παντού.
ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
Αν ανατρέξουμε δύο δεκαετίες πίσω, θα θυμηθούμε έναν από τους πιο άγριους πολέμους στα νότια-ανατολικά της Ρωσίας που άφησε πίσω του δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, ισοπεδωμένες πόλεις και χωριά. Ήταν η πολεμική επέμβαση των Ρώσων στην Τσετσενία κατά των ισλαμιστών ανταρτών. Με τη λήξη του πολέμου αυτού, έκανε την εμφάνισή της μια σκληρή παραστρατιωτική οργάνωση ‘’γυναικών μαρτύρων’’ που στη Δύση ονοματίστηκαν ‘’Μαύρες χήρες’’. Αυτές ήταν σύζυγοι, αδελφές, μητέρες ανδρών και νέων που έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο με τους Ρώσους .Οι αποφασισμένες αυτές γυναίκες διαβιούσαν και εκπαιδεύονταν στρατιωτικά σε απομεμακρυσμένες περιχές του Καυκάσου, και συγχρόνως συμμετείχαν σε τρομοκρατικές επιθέσεις αυτοκτονίας κατά Ρώσων στρατιωτών ή και πολιτών . Τέτοιες τρομοκρατικές ενέργειες ήταν, η επίθεση σε στρατιωτικό λεωφορείο και ο θάνατος 17 στρατιωτών, η ομηρεία στο θέατρο της Μόσχας που είχε τραγική κατάληξη με 119 νεκρούς, το αιματοκύλισμα στο σχολείο του Μπεσλάν της Οσετίας με 335 νεκρούς, αλλά και οι δύο επιθέσεις στο Βόλγκογκραντ της Ρωσίας, με 30 νεκρούς. Το φαινόμενο αυτό της γέννεσης τρομοκρατικών ομάδων, το θεωρούμε ως μια τραγική κοινωνική παρενέργεια που ελοχεύει να εμφανιστεί μετά από τέτοιες πολεμικές εισβολές.
Η ΕΙΡΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΣΕΝΑΡΙΩΝ
Όταν πια θα έχει λήξει αυτός ο ύπουλος πόλεμος θα αρχίσουν να εξυφαίνονται τα σενάρια ανασυγκρότησης της κατεστραμένης χώρας . Αυτά τα σενάρια θα αποτελέσουν τις προκλήσεις τόσο για μεγάλες διεθνείς τεχνικές και κατασκευαστικές εταρείες όσο και για μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια που με πολλή προθυμία θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Και τότε, οι οικονομικοί παράγοντες που συγκροτούν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα θα αρχίσουν να διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιοί και πως θα μπορέσουν, να συμμετάσχουν στο τεράστιο party των επενδύσεων στην κατεστραμένη αυτή χώρα . Αυτό θα αποτελέσει και την τραγική ειρωνεία, όπου αυτοί που ως ένα μεγάλο βαθμό ευθύνονται για την απόλυτη αυτή καταστροφή θα επωφεληθούν από την επανοικοδόμηση των ερειπίων της μοιραίας χώρας!
ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Ένας τέτοιος γενικευμένος πόλεμος, αναπόφευκτα οδηγεί και σε μια βαθιά ηθική και ανθρωπιστική κρίση. Με το πέρας του ολέθρου, αυτό που θα δυσκολέψει αφάνταστα τον Ουκρανικό λαό, θα είναι το πως θα ξαναστηθούν όλοι ουτοί οι θεσμικοί φορείς, που αποτελούν το κορμό μιας σύγχρονης κοινωνίας και που αποδομήθηκαν και ισοπεδώθηκλαν. Πως άραγε θα ξαναστηθούν και θα ορθοποδήσουν οι θεσμοί της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης, της δικαιοσύνης! Και πάνω απ΄όλα πως θα καταπολεμηθεί το μεγάλο κύμα διαφθοράς που πάντα βρίσκει εύφορο έδαφος και γιγαντώνεται μετά απο τέτοιες πολεμικές συγκρούσεις, τόσο σε επίπεδο ληστρικών οικονομικών καρτέλ και μαύρης αγοράς, όσο και σε επίπεδο παραστρατιωτικών ομάδων ;
Πηγή: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης: Η Κρήτη 1829-1869,Αθήνα 2004
