Τα παρακάτω είναι σκέψεις ενός καθημερινού ανθρώπου, που θα ήθελε να τις μοιραστεί μαζί μας. Ίσως κάνει λάθος, ίσως και όχι. Πάντως νομίζω ταπεινά ότι αξίζει να τον ακούσουμε… Γράφει:
Κωμικοτραγική, κατά τη γνώμη μου, είναι η πρόκληση σκανδάλου επειδή ο αρχηγός ενός ελληνικού κόμματος με βεβαρημένο παρελθόν ανακάλυψε συσκευή παρακολούθησης στο κινητό του. Ο συνακόλουθος πολιτικός και δημοσιογραφικός σάλος, με τον πρωθυπουργό να γίνεται στόχος «ιερής αγανάκτησης», την αξιωματική αντιπολίτευση να απαιτεί την παραίτηση της κυβέρνησης, άλλα πολιτικά πρόσωπα να παραιτούνται και να χαρακτηρίζονται εξιλαστήρια θύματα κ.τ.λ., φαίνεται σε μένα, έναν απλό πολίτη, τόσο χονδροειδής κωμωδία, ώστε τείνω να συμφωνήσω με την υποψία ότι η ανακάλυψη μεθοδεύτηκε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή από ξένα κέντρα αποφάσεων, για να ρίξουν πρόωρα την κυβέρνηση Μητσοτάκη, επειδή δεν τους είναι πια χρήσιμη.
Το θεωρώ απολύτως κωμικοτραγικό, επειδή:
(α) Η κυβέρνηση, καθώς και τα δύο άλλα κόμματα που έχουν αναλάβει την εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν ήδη οδηγήσει τη χώρα στο χείλος της καταστροφής, η οποία φαίνεται μη αναστρέψιμη, ώστε είναι παντελώς αδιάφορο τι συμβαίνει στους πολιτικούς αρχηγούς και τους βουλευτές. Σημασία έχει τι συμβαίνει στην καθημερινότητα του απλού πολίτη και της ελληνικής οικογένειας, αν υπάρχει ακόμη κάτι τέτοιο.
(β) Τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα ελάχιστα διαφέρουν από συμμορίες της Μαφίας (ζητώ συγγνώμη, δεν το ισχυρίζομαι εγώ, οι φήμες το λέμε), ώστε είναι αναμενόμενα γεγονότα οι παρακολουθήσεις, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και η υποκρισία, όχι μόνο μεταξύ των κομμάτων, αλλά και μεταξύ συνεργατών και συνυποψηφίων του ίδιου κόμματος!
(γ) Επίσης φαντάζει υποκριτική η απορία των εμπλεκόμενων και η υποτιθέμενη αγανάκτησή τους από τη διαπίστωση ότι η Υπηρεσία Πληροφοριών της χώρας… παρακολουθεί τους πολίτες της. Σε ποια χώρα δεν τους παρακολουθεί; Στην Ελλάδα εύκολα και χωρίς κανένα σκανδαλισμό μετατράπηκε μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε «χαφιέδες», που κατήγγελλαν γείτονές τους ότι κάνουν «κορωνοπάρτι», συμπολίτες τους ότι δεν φορούν μάσκα ή ιερείς ότι διέπρατταν το «ασυγχώρητο έγκλημα» να κοινωνούν τους πιστούς, έστω και τηρώντας όλα τα προβλεπόμενα «μέτρα προστασίας»!
Αναρωτιούνται τινές αν η παρακολούθηση των πολιτών από το κράτος (ή μήπως μόνο των πολιτικών;) είναι κάτι νόμιμο και συνταγματικό – πότε σταμάτησε κάτι τέτοιο οποιαδήποτε κυβέρνηση, και μάλιστα την παρούσα, από το να κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει;
Το πραγματικό ερώτημα είναι: εμείς παρακολουθούμαστε;
Το πραγματικό σκάνδαλο, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι όλοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας είμαστε εφοδιασμένοι με ηλεκτρονικούς υπολογιστές τσέπης (που επικρατεί να τους ονομάζουμε παραπλανητικά «κινητά τηλέφωνα»), οι οποίοι μπορούν εύκολα να μετατραπούν από μακριά σε συσκευές εντοπισμού και παρακολούθησης.
Ότι όλοι (ακόμη και οι ανήλικοι) δεχόμαστε στο κινητό και στον υπολογιστή μας διαφημιστικά μηνύματα, που φανερώνουν ότι κάποιοι από μακριά γνωρίζουν σε ποια πόλη βρισκόμαστε, τι ψωνίζουμε και τι συνηθίζουμε να διαβάζουμε (παραπέμπω στην ιδιαίτερα κατατοπιστική ανάρτηση «Smartphones: Ακούνε και στέλνουν διαφημίσεις αλλά και δεδομένα σε εταιρείες – Τι δηλώνει ο Νίκος Βασιλακάκης», η οποία δημοσιεύεται σε πολλές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο).
Ότι έχουμε εγκαταλειφθεί απροστάτευτοι στην αφέλειά μας, λόγω της οποίας παραχωρούμε εμείς οι ίδιοι στις εμπορικές και διαφημιστικές εταιρίες το δικαίωμα να αποθηκεύουν και να χρησιμοποιούν τα στοιχεία που συνάγονται από τη χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών που προαναφέραμε.
Ότι σύντομα, μετά την αφελή (από μέρους μας) ψηφιοποίηση της ταυτότητάς μας, του διπλώματος οδήγησης, των ιατρικών δεδομένων μας (που πλέον αποτελούν δείκτη συμμόρφωσης με τις κρατικές εντολές) και των συναλλαγών μας, και την ένταξη όλων αυτών σε ενιαίο ηλεκτρονικό σύστημα, διατρέχουμε τον κίνδυνο να αποκλειστούμε από την πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες, συναλλαγές και ποικίλες δραστηριότητες, αν δεν συμμορφωνόμαστε σε οποιουσδήποτε κανόνες συμπεριφοράς επιθυμεί η (εκάστοτε) κυβέρνηση να επιβάλει!
Αν αυτά τα υποστεί ο (κάθε) Ανδρουλάκης, Τσίπρας, Μητσοτάκης και οι λοιποί χαρακτήρες του πολιτικού Θεάτρου Σκιών, ελάχιστα ενδιαφέρει εμάς, τους υπηκόους τους. Το πρόβλημα είναι ότι τα υφιστάμεθα εμείς και τα παιδιά μας – και ότι αυτό απεναντίας δεν προκαλεί κανενός είδους «σάλο» ή «σκάνδαλο»!
Αν η κατάσταση στην πατρίδα μας δεν ήταν τόσο δραματική, ίσως καθόμουν να παρακολουθήσω τον χορό των «αντιδράσεων» μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για την υπόθεση Ανδρουλάκη, για να γελάσω. Δυστυχώς όμως μου έχει κοπεί το γέλιο – κι ας το έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη σ’ αυτόν τον τόπο. Γι’ αυτό, προτιμώ να δω Κώστα Χατζηχρήστο και Διονύση Παπαγιαννόπουλο (αιωνία αυτών η μνήμη). Εκείνοι τουλάχιστον ποτέ δεν αποπειράθηκαν να μας ξεγελάσουν.
