Σχεδόν στο τέλος της κυβερνητικής θητείας της Νέας Δημοκρατίας, το δρομολογημένο, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, έργο του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι ξανά στον αέρα.
Η πρόσφατη προσφυγή στο ΣτΕ του Δήμου Αποκορώνου, που σίγουρα ο δήμαρχος του δεν πρόσκειται σε αντιπολιτευόμενη της Νέας Δημοκρατίας παράταξη , αλλά και κατοίκων του Δυτικού Ρεθύμνου και πιθανόν το επόμενο διάστημα και κατοίκων του Ανατολικού μετώπου της πόλης μας, κατά της επιβαλλόμενης χάραξης αποδεικνύει ότι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης για μηδενική διαβούλευση έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην ποιότητα του παραδοτέου όσο και στο χρόνο παράδοσης του έργου.
Οι μικρές αλλαγές στη χάραξη του έργου, που δεν υπερέβαιναν στο σύνολο του μερικά μόλις χιλιόμετρα, οι μικρές παρεμβάσεις σε συνοδά έργα, όπως κόμβοι και παρόδια δίκτυα, που θα μπορούσαν να φέρουν το έργο πιο κοντά στις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, στα γεωμορφολογικά δεδομένα και στο αναπτυξιακό μοντέλο της Περιφέρειας και των Δήμων, αν και επιστημονικά αρτιότατες (γνωμοδοτήσεις ΤΕΕ ΤΑΚ και ΤΔΚ) αν και κοινωνικά αποδεκτές (Αποφάσεις Περιφερειακού και Δημοτικού Συμβουλίου), αν οικονομικά βιώσιμες, αγνοήθηκαν προκλητικά κι επιδεικτικά από την κυβέρνηση.
Σήμερα, ξέρουμε ότι κάθε μήνας διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε κι ένας χαμένος μήνας για το Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης, όπως εξάλλου και κάθε μήνας διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας τα τελευταία είκοσι χρόνια που ο ΒΟΑΚ αποτελεί ένα ισχυρό αίτημα των κρητικών.
Σπαταλήθηκε πολύτιμος χρόνος για το ζωτικό για όλες κι όλους μας έργο, ιδιαίτερα για τις Ρεθυμνιώτισσες και τους Ρεθυμνώτες, για τις ζωές μας, την ασφάλεια μας και την ανάπτυξη του τόπου μας. 40 μήνες κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας το μόνο που έμεινε για το ΒΟΑΚ είναι η επιβολή διοδίων και μια χάραξη που αγνοεί όλους τους παράγοντες σχεδιασμού και ικανοποιεί μόνο τους εργολάβους με τους οποίους διαβουλεύεται κι όχι την κοινωνία στην οποία απευθύνεται.
40 μήνες με δεκάδες εξαγγελίες, με συνεχώς μεταβαλλόμενα χρονοδιαγράμματα, με προπαγανδιστικά δελτία τύπου που εξοργίζουν όλους όσοι κυκλοφορούμε στο ΒΟΑΚ, αλλά και μήνες αντιπολίτευσης στην αντιπολίτευση που τελικά αποδείχτηκαν κενοί καθώς τα «γονατογαρφήματα» αποδείχτηκαν μελέτες (πχ κυκλοφοριακού φόρτου), το άκυρο διαγωνιστικό μοντέλο, συνεχίστηκε ως είχε κλπ.
Εξάλλου είναι τέτοιας σημασίας το έργο για τη Νέα Δημοκρατία και τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη, που επέλεξε να μην έχει καν στις θέσεις ευθύνης για την εκτέλεση του έργου τοπικό Υπουργό, Υφυπουργό γραμματέα Υπουργείου ή έστω κάποιον που θα μπορούσε να μειώσει την απόσταση τοπικής κοινωνίας με κέντρα λήψης απόφασης. Προφανώς γιατί όπως και σε πολλά άλλα θέματα η γνώμη της κοινωνίας και των επιστημόνων τον ενοχλεί.
Ακόμη και τώρα πάντως, αν υπάρξει διάθεση από την κυβέρνηση να βγάλει της παρωπίδες ή να κάνει έστω μια μικρή έκπτωση στην ιδεολογία του «πολλά σε λίγους», πιθανόν να μπορεί να υπάρξει τρόπος να γίνουν μικρές τροποποιήσεις στη χάραξη (πχ στο Ανατολικό Ρέθυμνο ή στο δυτικό Ρέθυμνο κατά 600 περίπου μέτρα μεταξύ των ΧΘ 42+000 – 52+000) , και μικρές προσθήκες στις μελέτες των κόμβων και των παρόδιων έργων (πχ κόμβοι Αμαρίου, ημικόμβος Θεοτοκοπούλου κλπ) για τις οποίες υπάρχει κοινή καθολική κι αποδεδειγμένη κοινωνική κι επιστημονική αποδοχή χωρίς να προκληθεί περαιτέρω καθυστέρηση στην εκτέλεση του έργου.
Σε κάθε περίπτωση επίσης, πρέπει έμπρακτα κι όχι στα λόγια να διασφαλιστεί ότι ο Περιφερειακός δρόμος του Ρεθύμνου θα έχει ολοκληρωθεί κατασκευαστικά, στο σύνολο του με τις προτεινόμενες επεκτάσεις, πριν την ολοκλήρωση του κλειστού τμήματος του ΒΟΑΚ νότια της πόλης και εν πάσει περιπτώσει πριν την επιβολή στο τμήμα αυτό διοδίων αν και υποθέτω – δεδομένου ότι αποκρύφτηκαν οι θέσεις των διοδίων στη ΜΠΕ κόμβων- ότι δε θα φτάσει στο σημείο η κυβέρνηση να επιβάλει διόδια και στα τμήματα στα οποία δε θα γίνουν παρεμβάσεις.
Τέλος, στο έργο, τουλάχιστον σε επίπεδο πρόβλεψης, θα ήταν περιβαλλοντικά αλλά και συγκοινωνιακά συνεπές αλλά και οικονομικά βιώσιμο δεδομένου του προσανατολισμού της ευρωπαϊκής οικονομίας σε πράσινα και τεχνολογικά προηγμένα έργα, να μείνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μεταγενέστερης προσθήκης μέσου σταθερής τροχιάς, που θα συνδέει τόσο τις πόλεις μεταξύ τους όσο όμως και με το νέο διεθνές αεροδρόμιο στο Καστέλλι.
