Με αφορμή την τρομερή έξαρση της εγκληματικότητας (δολοφονίες, βιασμοί, διαρρήξεις κλπ) είχα γράψει, προφητικά, στις 7/12/2020 άρθρο με τον ανωτέρω τίτλο που δυστυχώς (όπως συμβαίνει πάντα) ερρίφθη από τον αρμόδιο υπουργό στον κάλαθο των αχρήστων. Ανέφερα τότε τα εξής: «Στη Ν. Κορέα έχουν εκτεταμένη χρήση καμερών ασφαλείας στους δρόμους, παρακολούθηση στοιχείων πιστωτικών – χρεωστικών καρτών για αποκάλυψη συναλλαγών κάθε «υπόπτου», παρακολούθηση των διαδρομών του μέσω GPS από τα κινητά τηλέφωνα κλπ. Υπάρχουν εφαρμογές που καταγράφουν ώρα με την ώρα τις διαδρομές των κρουσμάτων (ποια λεωφορεία πήραν, σε ποια στάση κατέβηκαν ακόμη και αν φορούσαν μάσκα εκείνη τη στιγμή). Ενδεικτικά αναφέρω ότι όσοι π.χ. βρίσκονται σε οικειοθελή καραντίνα είναι υποχρεωμένοι να κατεβάσουν εφαρμογή στο κινητό τους που ειδοποιεί τις Αρχές αν βγουν από το σπίτι τους με πρόστιμο μέχρι 2.500 £.». Στην Αγγλία, υπάρχουν παντού κάμερες και σε κάθε λεωφορείο πραγματοποιούνται 30 λήψεις την ώρα. Επίσης, οι κάμερες βοηθούν τα μέγιστα στην εξιχνίαση ατυχημάτων και εγκλημάτων. Το ερώτημα που τίθεται είναι: τι προτιμάμε; τα προσωπικά δεδομένα ή τη ζωή; «Ένα κράτος κινδυνεύει περισσότερο από τους πολίτες του, όταν δεν πειθαρχούν, παρά από τον εχθρό του». (Σπινόζα)
