Η εικόνα των τελευταίων ημερών δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν. Από τη μια η κυβέρνηση να επιθυμεί να «μπλοκάρει» νομικά την κάθοδο του ακροδεξιού μορφώματος στη βουλή (μολονότι στεγάζει ακόμη και σήμερα αρκετά αντίστοιχα «σταγονίδια» στους κόλπους της) και από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση να συμφωνεί – σε διακηρυκτικό πλαίσιο – με τον τρόπο και το στόχο αλλά να εκφράζει επιμέρους διαφωνίες σε ήσσονος σημασίας νομοτεχνικές διευθετήσεις. Εύλογα, λοιπόν, προκαλεί την εντύπωση ότι καλοβλέπει το ενδεχόμενο καθόδου ενός αντίστοιχου μορφώματος στις εκλογές αποσκοπώντας μόνον στην αποστέρηση της αυτοδυναμίας του πρωτοπόρου κομματικού σχηματισμού. Κάπως έτσι νομίζει ότι παντρεύει ομαλά την ιδεολογία με τον πολιτικό οπορτουνισμό. Τουναντίον…
Οι παραφωνίες στη βουλή, τελικά, μας έχουν συνηθίσει. Εκεί που μας ξαφνιάζουν είναι στο χώρο της Δικαιοσύνης. Η ηχηρή παρέμβαση του υπό παραίτηση Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου θέτει πολλαπλά ζητήματα. Πρώτον αναδεικνύει την τάση νόσφισης εξουσίας εκ μέρους ανώτατων δικαστικών. Η δημόσια τοποθέτηση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων θέτει το ζήτημα στις σωστές του βάσεις (αρκεί να μην γίνεται επιλεκτική επίκληση αυτής). Αντιγράφω επί λέξει: «Η εκφορά δημόσιας γνώμης από Δικαστικό Λειτουργό επί του περιεχομένου υπό ψήφιση διάταξης, που θα κληθεί είτε να εφαρμόσει είτε να μην εφαρμόσει, αντίκειται στις αρχές της αμεροληψίας και της αντικειμενικότητας, που αποτελούν εχέγγυα της Δίκαιης Κρίσης. Ο διάλογος μεταξύ των τριών λειτουργιών οφείλει να γίνεται μεταξύ των θεσμικών εκπροσώπων αυτών και εντός του πλαισίου που προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι».
Ωστόσο, η υπόθεση αυτή δεν εξαντλείται σε μια ατυχή και θεσμικά άστοχη δημόσια έκφραση γνώμης ενός ανώτατου δικαστή. Η δημόσια καταγγελία του κ. Τζανερίκου ότι του ζητήθηκε να «βοηθήσει», έναντι προσωπικών ανταλλαγμάτων, να αποκλειστεί το νεοναζιστικό μόρφωμα «Έλληνες» από την επόμενη εκλογική διαδικασία αποτελεί βόμβα μεγατόνων. Και εάν ευσταθεί ή αποδειχθεί, αποτελεί μείζον ζήτημα για το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Δεν πολεμάς το φασισμό με ολοκληρωτικές και παράνομες πρακτικές. Αντιθέτως, τον επωάζεις.
Και μια απλή ερώτηση αφελούς δικηγόρου. Τίνι τρόπο έγιναν αντιληπτοί οι «προβληματισμοί» Τζανερίκου; Πώς δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι το Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου θα ξεπεράσει το νομοθετικό εμπόδιο και θα επιτρέψει την συμμετοχή των φασιστών στις εκλογές; Πάλι «μίλησαν» τα τηλέφωνα ή κάποιοι έσπευσαν ενόψει αφυπηρέτησης να εκφράσουν τους «προβληματισμούς» τους; Με τούτα και με τ’ άλλα οδεύουμε σε ένα εξόχως ζοφερό από θεσμικής άποψης πολιτικό και εκλογικό περιβάλλον αναζητώντας μια ελπίδα. Μια συλλογική Ανάσταση! Χρόνια πολλά!
