Το παρακάτω άρθρο είχε δημοσιευθεί στον τοπικό τύπο του Ρεθύμνου τον Ιούλη του 2018. Τώρα, που αναλάβαμε και έναν πολιτικό αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας μας και το μέλλον των παιδιών μας, νομίζω πως είναι ώρα να το υπενθυμίσουμε, μια και – δυστυχώς – συνεχίζει να είναι επίκαιρο.
Γράφαμε τότε:
«Το καλοκαίρι προχωρεί και οι γάμοι και οι βαφτίσεις στον τόπο μας αφθονούν, πράγμα ευχάριστο και ελπιδοφόρο (αρκεί να διαρκούν αυτοί οι γάμοι, να μην έχουν ημερομηνία λήξεως!). Και, όπως κάθε χρόνο, στα τραπέζια προσφέρονται άφθονα… αμερικάνικα αναψυκτικά!
Επίσης, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν εστιατόρια που, με παραγγελία συγκεκριμένου κόστους, προσφέρουν ένα… αμερικάνικο αναψυκτικό!...
Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί. Γιατί όχι ντόπια, δικά μας αναψυκτικά, είτε μπυράλ, είτε γαζόζες κ.ά.;
Κάτι μου λέει ότι, αν πράγματι ενδιαφερόμαστε για τον τόπο μας, πρέπει να κάνουμε μικρές αλλαγές, όπως αυτή.
Έχουμε και ελληνικές μπύρες και ποτά (κρασιά, ρακή, λικέρ…).
Αυτές τις μέρες [Ιούλιο 2018] είχαμε στο δημοτικό κήπο εβδομάδα κρητικής διατροφής. Πού είναι, όμως, η κατανάλωση τοπικών προϊόντων από εμάς τους ίδιους;
Γιατί ξένο τυρί κρέμα και όχι δική μας μυζήθρα, γαλένι ή άλλα συναφή προϊόντα;
Γιατί ξένα δημητριακά (προσοχή: είναι τουλάχιστον αμφίβολο το κατά πόσον είναι υγιεινά, όπως διαφημίζονται) και όχι ντόπια παξιμαδάκια, μαζί με μέλι ή έστω καστανή ζάχαρη στο γάλα μας και στο γάλα των παιδιών μας;
Γιατί ξένο τυρί για τοστ και όχι κρητικό ή έστω ελληνικό;
Βλέπουμε μια δική μας εταιρεία αλλαντικών π.χ. να προσφέρει στο κοινό, ως πακέτο, αλλαντικά για τοστ μαζί με ξένο τυρί. Ακατανόητο. Λες και δεν είμαστε σε τόπο που παράγει εκλεκτά τυριά!...
Ακόμη θα πω: γιατί ξένα τσιπς και όχι νόστιμα πικάντικα παξιμαδάκια διαφόρων γεύσεων, που κυκλοφορούν στον τόπο μας από διάφορους ρεθεμνιώτικους ή άλλους κρητικούς φούρνους;
Υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις όπου θα μπορούσαμε να πούμε κάτι παρόμοιο.
Γενικά, στους καταστηματάρχες και στους καταναλωτές (υποτιμητικός μου φαίνεται αυτός ο τίτλος και είναι κάτι ακόμη που πρέπει ν’ αλλάξουμε – οι πατέρες μας ήταν παραγωγοί και κατασκευαστές, όχι μόνο καταναλωτές!), είτε πρόκειται για τρόφιμα, είτε για ενδύματα ή άλλα αγαθά, λιπάσματα, ακόμη και φάρμακα, θα ρωτήσω: γιατί ξένο και όχι ντόπιο;
Ακόμη: γιατί θα προτιμήσω ένα κατάστημα πολυεθνικής αλυσίδας και όχι ένα δικό μας, ακόμη κι αν είναι κάπως ακριβότερο; Τα χρήματα μένουν εδώ όμως, και αυτό συμβάλλει στο γενικότερο καλό, άρα στο καλό το δικό μας και των παιδιών μας. Υπάρχει και το αύριο, ξέρετε.
Πότε θα δω ένα μαγαζί μόνο με δικά μας προϊόντα π.χ. που δεν θα απευθύνεται στους τουρίστες αλλά σε όλο τον κόσμο;
Μήπως όταν δεν θα υπάρχουν πια καθόλου δικά μας προϊόντα, όπως δεν υπάρχουν σχεδόν πια ελληνικές βιομηχανίες και βιοτεχνίες, αλλά φρόντισαν να τις εξαφανίσουν οι δοσιλογικές και κατοχικές κυβερνήσεις της εποχής μας;
Αυτά προς το παρόν. Σας ευχαριστώ».
Υπενθυμίζω ότι η ΝΙΚΗ έχει διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις για τον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία κ.τ.λ.), καθώς και για την ανάγκη διατροφικής αυτάρκειας της πατρίδας μας (δηλ. να καταναλώνουμε πρωτίστως αυτά που παράγουμε, όπου αυτό είναι ρεαλιστικά δυνατόν φυσικά), όπως και ενεργειακής και γενικά οικονομικής αυτάρκειας (https://nikh.gr/theseis/oikonomia), αλλά και θέσεις για όλα τα θέματα που (θα έπρεπε να) απασχολούν το κράτος και εμάς (https://nikh.gr/theseis).
Ειλικρινά δικός σας
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
Υποψήφιος βουλευτής Ρεθύμνου
Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ
