Διαχρονικά επαναλαμβανόμενη πρακτική με συνέπεια στον τρόπο και το χρόνο ονομάζεται έθιμο. Πχ τα λαμπάκια των Χριστουγέννων. Ή και τις καταλήψεις στα σχολεία κάθε αρχή της σχολικής χρονιάς, καλή ώρα.
Κάθε αρχή/παραμονές τουριστικής σεζόν λοιπόν, συμβαίνει το εξής έθιμο: Βλέπεις ξαφνικά στο ΒΟΑΚ να φυτρώνουν παντού κολονάκια. Ενώ άπαξ και φυτρώσουν, είναι σαν τα βουνά… ακλόνητα. Το μόνο σίγουρο δηλαδή είναι ότι θα τα βλέπεις και θα κάνεις «ζιγκ-ζαγκ» ανάμεσά τους για πολύ …πολύ και αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα. Ακόμα και χρόνια…
Δεν είναι τυχαίο που πολλοί τουρίστες μας ρωτάνε (λεωφορειατζήδες και γενικά μεταφορείς), τι άραγε να φτιάχνουν και βλέπουν (από πέρσι ή και πρόπερσι που ‘χαν ξανάρθει) την ίδια κατάσταση, στο ίδιο σημείο.
Οι τουριστικοί οδηγοί πάντως στοιχηματίζουν μεταξύ τους παραμονές της τουριστικής σεζόν ως προς το σε ποιο κομμάτι του ΒΟΑΚ θα ξεκινήσουν έργα και κολονάκια. Από που άραγε θα αναγκάζονται να διέρχονται, αν θα χωράνε, εναλλακτικές διαδρομές κοκ... Κάποιοι κερδίζουν, κάποιοι χάνουν. Έτσι είναι αυτά... Τα στοιχήματα πολλά. Παίζονται λεφτά δηλαδή εδώ …
Παρεμπιπτόντως, τώρα που είπα για λεφτά… Όποιος κατασκευάζει και πουλάει κολονάκια σ’ αυτό τον τόπο, πρέπει να σπεύσει και να παραγγείλει μηχανήματα εντατικότερης παραγωγής. Έτσι κάνει κάθε φρόνιμος επιχειρηματίας όταν αφουγκράζεται τους καιρούς και την αγορά. Και ειδικά όταν ακούει και τον Υπουργό (Σταϊκούρας), να εξαγγέλλει επέκταση της τοποθέτησης κολονακίων στο ΒΟΑΚ (30 εκατομμυρίων παρακαλώ). Με τέτοια στοιχεία και δεδομένα στο τραπέζι, τα πράγματα είναι απλά για τις μέλλουσες κολονο-πωλήσεις: (προσοχή στη σύγχυση με τις κολονοσκοπήσεις…) Το μέλλον βέβαιο. Η επένδυση ασφαλής. Το κέρδος εγγυημένο!
Τοποθετούνται λοιπόν μεταξύ άλλων και για λόγους ασφαλείας και θα τοποθετηθούν κι άλλα καθότι όπως είπαν, υπάρχει «ανάγκη άμεσης δράσης για την αντιμετώπιση των τροχαίων δυστυχημάτων μέχρι να ολοκληρωθεί ο νέος ΒΟΑΚ».
Για όλα υπάρχει μια εξήγηση σ’ αυτό τον τόπο. Λογική είναι που δεν υπάρχει! (βέβαια, όσοι έχουν χάσει άνθρωπο από τροχαίο, εύλογα θα υποστηρίζανε ότι αν είναι να λείψουνε τροχαία σ αυτό τον τόπο, ας λείψει και λίγη λογική…)
Από την άλλη βέβαια, η περί ασφάλειας παράμετρος εν προκειμένω ηχεί περίπου ότι όπως οι αρχαίοι λαοί έχτιζαν τείχη για να προστατευθούν από τους εχθρούς, εμείς χτίζουμε …τείχη από κολονάκια για να προστατευτούμε από τους σύγχρονους «βαρβάρους», από τους οδηγούς δηλαδή και τις εγκληματικές τους συνήθειες, άλλα και από την κατάσταση του οδοστρώματος.
Τα ξέτελά μας είναι σε μεγάλα διαστήματα του δρόμου να βλέπεις τόσανα κολονάκια, που μοιάζουν σαν τα αστέρια σε αυγουστιάτικο ουρανό. Ή σε μια πιο οικεία παρομοίωση, σαν τις ελιές στην Κρήτη. Βλέπεις κολονάκι όπου φτάνει το μάτι σου.
Εάν, πες τώρα, στο απίθανο σενάριο, που κάποτε αφαιρεθούν, η κατάσταση τον πρώτο καιρό θα είναι τραγική. Ο κόσμος δεν θα ξέρει από πού να πάει, θα αποπροσανατολιστεί. Σε λίγο πάντως θα βγαίνουμε κι απ’ το σπίτι μας και η κατεύθυνση που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, ακόμα και περπατώντας, θα ορίζεται από κολονάκια!
Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν η ψυχή ενός τόπου είναι οι ανθρώποι του, του ΒΟΑΚ δεν είναι άλλη από τα κολονάκια του!
Εν προκειμένω βέβαια, η κατάσταση παραπέμπει σε κάτι που είναι σαν τα αυτοάνοσα. Όπως δηλαδή στα αυτοάνοσα νοσήματα ο μηχανισμός άμυνας του οργανισμού επιτίθεται στα υγιή κύτταρα και όργανα, έτσι και στην περίπτωσή μας μοιάζει σαν οι κρατικές υπηρεσίες του τόπου να επιτίθενται στις υποδομές του…
Το καλό είναι βέβαια ότι υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Υπάρχουν δηλαδή και οδηγοί (συνήθως νταλικέρηδες …μεγάλη η χάρη τους) που ξηλώνουν διακριτικά τα άκρως ενοχλητικά κολονάκια, κάνοντας έτσι τη ζωή των υπολοίπων οδηγών μεγάλων οχημάτων ‘λαμπρότερη’….
Σε κάθε περίπτωση, να μην ξεχάσω με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω όλους τους υπευθύνους που με αυτό τον τρόπο φροντίζουν για την εκπαίδευση των οδηγών μεγάλων οχημάτων (σα και του λόγου μου).
Εδραία θέση μου πλέον είναι, η απόκτηση επαγγελματικού διπλώματος στην Κρήτη να περιλαμβάνει μία και μόνη δοκιμασία για τους υποψηφίους οδηγούς: Τη διέλευση από τα εν λόγω κολονάκια! Όποιος περάσει ανάμεσά τους χωρίς να ακουμπήσει κανένα, να αναφωνούν όλοι «Άξιος», η ικανότητά του να μην αμφισβητείται πλέον ποτέ εις τον αιώνα κι όλα τα υπόλοιπα να τα αφήνουν για τους γραφειοκράτες…
Σταθμίζοντας λοιπόν την κατάσταση και δεδομένου ότι υπάρχουν φορές που δρόμοι άλλαξαν όνομα (άλλες φορές ολόκληρες περιοχές, ενίοτε ακόμα και κράτη!), προτείνουμε:
Να μετονομαστεί ο ΒΟΑΚ σε «Επαρχιακή Οδός Κολωνακίου Κρήτης» (Ε.Ο.Κ.Κ), ή σκέτο «το Κολωνάκι»! Κοιτάξτε, επαρχιακή οδός είναι. Κι από κολονάκι άλλο τίποτα. Τώρα που βλέπω μάλιστα τη συντομογραφία του μ ‘αρέσει ακόμα πιο πολύ. Τι «ΕΟΚΚ», τι …«ΕΟΚ». Στο άκουσμα και μόνο νιώθεις ευρωπαίος! Ή για να μιλήσουμε σοβαρά, ένα βήμα πιο κοντά στην πολυτραγουδισμένη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Το «Κολωνάκι» άλλωστε (ειδικά σε συνάρτηση με το «ΕΟΚ») δεν θα διαφωνούσε κανείς ότι έχει ως όνομα ένα υψηλό status. Συνυφαίνεται και παραπέμπει σε υψηλή κοινωνία, μεγαλεία, εκσυγχρονισμό …και φυσικά ακρίβεια! Φανταστείτε δηλαδή τι θα γίνει με τα οικόπεδα, τα κτήρια, τα ξενοδοχεία, όλα εκείνα τα φιλέτα που βρίσκονται παραπλεύρως του (νυν) ΒΟΑΚ. Η τιμή τους στο άκουσμα «Κολωνάκι» και «ΕΟΚ» θα πιάσει ταβάνι (ως είθισται γενικά με τις τιμές).
Το αν γράφεται τώρα με «ω» ή με «ο» αδιάφορο. Ας το γράφει ο καθένας όπως τον εκφράζει καλύτερα. Οι δε ταμπέλες ας περιλαμβάνουν όλες τις εκδοχές. Στην Ελλάδα άλλωστε, φωνήεντα και σύμφωνα, γράφονται και επισήμως κατά βούληση, πχ το Γιάνης με 1 «ν» (εντελώς τυχαίο το παράδειγμα…)
Πρόκειται όπως καταλάβατε για εκ μέρους του γράφοντος μελετημένη και τεκμηριωμένη πρόταση. Θα ‘λεγα και «κοστολογημένη» μιας που είναι της μόδας, αλλά δεν έχω ιδέα πόσο θα κοστίσουν (υπερκοστολογημένα ως είθισται ξανά…) τα βαφτίσια της «ονοματο-μετάβασης». (καινούργιες λέξεις…καινούργιες ιδέες…) Όλοι ικανοποιημένοι λοιπόν.
Πλέον πάντως, δεν μιλάμε απλά για αλλαγή ονόματος σε ένα δρόμο. Μιλάμε για μια νέα εποχή! («Νεοεποχίτες» ενωθείτε…)
Ξέρω, ακούγονται λίγο υπερβολικά όλα αυτά, μα κοιτάξτε. Δεν είναι κακό να ονειρεύεται κανείς μια νέα εποχή. Ένα καλύτερο αύριο βρε αδερφέ. Αναφορικά με το ΒΟΑΚ αυτή τη νέα εποχή γενικά, δεν την ονειρεύονται απλά τα τελευταία χρόνια. Την ονειρεύονται γενιές! Κι όταν πολυχρονίζει ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, αναπόφευκτα ανοίγει ο δρόμος για υποκατάστατα και ονειροπόληση. (καθώς και «ονειρο-πώληση») Ας είναι…
Αναφύονται ωστόσο ερωτήματα: Τι να συμβολίζουν κατά βάθος τόσα κολονάκια? Να ‘ναι άραγε κάποια μορφή τέχνης του δρόμου, street art?
Λοιπόν, δεν είμαι συνωμοσιολόγος αλλά μ’ όλα τούτα αρχίζω κι εγώ πλέον να πιστεύω ότι υπάρχει …«μυστικό σχέδιο ολοκληρωτικού ελέγχου των πολιτών, μέσω αδιαμαρτύρητης και δουλικής συμμόρφωσης με την πορεία που χαράσσουν τα κολονάκια»!! Ε, λοιπόν, αυτό λέγεται χειραγώγηση των μαζών (ψέκασμα) με ύπουλα μέσα. Δεν εξηγείται αλλιώς…
Το κακό μεταξύ άλλων είναι ότι αρχίζω και τα συνηθίζω. Στον ύπνο μου πάντως, τα βλέπω και πιάνοντας το μαξιλάρι (αντί για τιμόνι) προσπαθώ να τα αποφύγω.
Τέλος πάντων, μέχρι να δούμε αυτοκινητόδρομο της προκοπής, καλοί μου συνάδελφοι λεωφορειατζήδες (τουριστικοί και Κτελατζήδες) το νου σας στα κολονάκια γιατί κόστισαν και μια περιουσία. Ξέχωρα τα εργατικά για τα τρυπήματα, τα βιδώματα κτλ
Σας χαιρετώ με τον γνωστό μεταξύ μας χαιρετισμό, ανατείνοντας ελαφρά την χείρα. Μόνο θερμή παράκληση: μη με χαιρετάτε με ανοιχτά τα δάχτυλα της παλάμης διότι μπερδεύομαι έτσι με τη ζάλη της δουλειάς και δεν ξέρω μερικές φορές εάν με χαιρετάτε …ή με σφακελώνετε! Έχω που ‘χω πολλά στη κεφαλή μου, μην έχω κι αυτό.
Καλούς δρόμους σε ημετέρους και μουσαφίρηδες…
