Έπαψε μπλιό να κελαηδεί τση Κρήτης μας τ’ αηδόνι,
το Ρέθεμνος δακρυρροεί κι ο Χάρος ξεφαντώνει.
Εζήλεψενε του Μανιά την τόσην αρχοδιά ντου,
ο Χάρος κι εσταμάτησε σήμερο την καρδιά ντου.
Νίκο Μανιά, στο διάβα σου επρέπισες την Κρήτη,
απ’ άκρη σ’ άκρη σκόρπισες χαρές εις τον Πλανήτη.
Τση μπένας πρωτομάστορας και τση λαλιάς αηδόνι,
ήσουν λαμπάδα τσ’ αρχοδιάς και θ’ άφτει, δε θα λιώνει.
Τση Κρήτης ήσουν διαλεχτός, του Ρέθεμνους καμάρι,
γι αυτό και σε λιμπίστικεν ο Χάρος να σε πάρει.
Γλέντι θωρώ τρικούβερτο θα στέσουνε το βράδυ,
ούλοι θα σ’ανημένουνε λυράρηδες στον Άδη.
Πρώτος ποιός θα ’ναι τυχερός του δοξαριού τεχνίτης,
να συνταιριάξει τη μπενιά και τη λαλιά τση Κρήτης ;
Πιάσε δοξάρι Σκορδαλέ, Μουντόκωστα τη λύρα,
ν’ αποδεχτείτε το Μανιά, ετσά τα φέρνει η μοίρα.
Ούλα τα λυρομπάντουρα, λαγούτα μαζωχτείτε,
ήρθε τ’ αηδόνι τση κορφής για να τ’ αποδεχτείτε.
Νίκο, μέσ’ απ’ το έργο σου αθάνατος θα μείνεις
και σ’ ούλους τσι νεότερους το σύμβολο θα γίνεις.
Στον Κάμπο της Επισκοπής, στσι ρούγες τ’ Άη Γιάννη,
θ’ άφτει κερί στη μνήμη σου, καντήλι και λιβάνι.
Δήμητρα, του «λεβέντη» σου, Αρχόντισσα, κολόνα,
ήθους κι αξιοπρέπειας θα μείνεις στον αιώνα.
25 Μαϊου 2012 Σταύρος Φωτάκης
