Της Κατερίνας Βοτζάκη
Καιρός για διακοπές
Αγαπημένοι μου φίλοι, εδώ σταματάω την στήλη για λίγο καιρό. Έχουμε κουραστεί, όλοι και μας χρειάζεται λίγη ξεκούραση.
Το καλοκαίρι σιγά - σιγά τελειώνει γι΄ αυτό ότι προλάβουμε να χαρούμε.
Εύχομαι μέχρι να τα ξαναπούμε, όλοι εσείς που έχετε ενδοιασμούς, να στείλετε και εσείς τις μαντινάδες σας
και να υπάρξουν και νέοι στιχουργοί στο χώρο, που να αγαπούν τις σκέψεις τους
και να τις γράφουν και να μην παίρνουν σκέψεις άλλων και να τις χρησιμοποιούν για δικές τους.
Οι ξένες σκέψεις κάποια στιγμή μας απογυμνώνουν και μας στιγματίζουν.
Όμως μας στιγματίζει και ο εγωισμός, όταν βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από όλους και θεωρώντας ότι σαν εμάς
δεν υπάρχει κανένας άλλος, σαν εμάς δεν γράφει κανένας.
Ο καθένας έχει την αξία του, ανάλογα με την βαθμίδα που του δίνει ο χαραχτήρας του και η προσωπικότητα του.
Το χάρισμα που έχει όποιος μπορεί να γράψει αυτό που νοιώθει σε δυο γραμμές είναι ευλογία, ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι,
άλλωστε η ευαισθησία είναι προνόμιο των περισσοτέρων.
Μαντινάδες να στελιώνεται σας εύχομαι, τις ζωγραφιές του νου σας και ας γεμίσει χαρούμενα χρώματα η Κρήτη και η Ελλάδα όλη που τόσο το έχουν ανάγκη...
Σας στέλνω την αγάπη μου. Καλά να περνάτε!!!
Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε με τη λέξη, γέλιο:
Σπαντιδάκης Γιώργος (Αθήνα)
Αφού σ' αρέσει να γελάς, όταν εγώ δακρύζω
δίνε μου πόνους, γελαστή, πάντα να σ' αντικρίζω.
Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)
Δεν έχω από το γέλιο σου, άλλης πηγής μικρό μου
κι' αν είμαι το θεμέλιο σου, εσύ 'σαι τ' όνειρο μου.
Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Ρέθεμνος)
Χαμογελώ να μη φανεί, θλίψη στο πρόσωπό μου
να μη φανεί ο πόνος μου και το παράπονο μου.
Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλλιά Μεσσαράς Ηρακλείου)
Λογούνται και αντίθετα, το γέλιο με το δάκρυ
μα 'ναι φορές που βγάνει με, η μια στην άλλη άκρη.
Γαγάνης Γιώργης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Γέλα για μένα να περνά, η ώρα σου ωραία
μα 'γω του γέλιου τη σειρά, θέλω τη ν-τελευταία.
Μονιάκης Στάθης (Ηράκλειο)
Θέ μου το γέλιο κάμε το, αρρώστεια να κολλιέται
να μην αφήσω άθρωπο, να σου παραπονιέται.
Καλλιτσουνάκη Γιάννα ( Ρουμπάδο Ρέθεμνος)
Να κάτεχες το γέλιο, μακριά σου πως προβάλει
έρχεται λίγο κι' ύστερα το ξαναχάνω πάλι.
Μπακιρτζής Δημήτρης -Τζανοδημήτρης (Πεμόνια Αποκορώνου Χανιά)
Εσύ είσ' η ομορφιά τσ' αυγής, το λιόγερμα στο δείλι
εσύ το δάκρυ τω μαθιών, το γέλιο μου στ' αχείλι.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα ( Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Όντε γροικώ το γέλιο σου σου, γάργαρο μου θυμίζει,
νερό, από κρουστάλινη, πηγή, που αναβλίζει.
Μουλουδάκης Γιώργης (Αλόιδες Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Ο πόνος μέσα στη γ-καρδιά, σκάφτει βαθύ θεμέλιο
γι' αυτό και δε γνωρίζουνε, τα χείλη μου το γέλιο.
Γαριπαντώνης (Νύβριτος Μεσσαράς Ηρακλείου)
Ψεύτικα κάνω πως γελώ και με μεγάλο κόπο
και προσπαθώ να ξεγελώ, τα μάθια των αθρώπω.
Κυδωνάκη Ελένη ( Αμάρι Ρέθεμνος)
Σκεπάστηκε ο ουρανός, με σύννεφα τση θλίψης
ήλιε μου βγες του πόνου μου, τα δάκρυα να κρύψεις.
Γέλιο στα χείλη δε θωρρώ κι' όνειρα δεν πιστεύω
κι' από κοπέλι τη χαρά, έπαψα να πιστεύω.
Το μονοπάτι του καημού, κλουθώ μα δε νοιάζει
μοίρα κι' ας γράφεις τση καρδιάς, μ' όψη νεκρού να μοιάζεις.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
Αναστορούμαι το γ-καιρό, τα θάρητα που μου' χες
να σου χαϊδέυω να γελάς, κερά μου τσι πατούχες.
Φανουράκης Ηλίας (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηρακλείου)
Όταν πονώ εσύ γελάς κι' όντε γελώ μανίζεις
γιατί σ' αρέσει μια ζωή , δάκρυ να μου χαρίζεις.
Μιχελάκης Μανόλης ( Κορυδαλλός Αθήνα)
Μέσα στο γέλιο προσπαθώ, τον πόνο μου να θάψω
κι' ανε γελώ καμμιά φορά, γελώ, για να μην κλάψω.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Εγέλασα δυο τρεις φορές και το 'χω μετανοιώσει
γιατί δε θέλει η χαρά, κοντά μου να σιμώσει.
Βίκτωρας -Ξενιτεμένος (Βυζάρι Αμαρίου Ρέθεμνος)
Αν βρω το γέλιο που 'χασα, για θαύμα θα μιλήσω
κάτι απού γινότανε, χιλιάδες χρόνια πίσω.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανίων)
Ανέ κραθιέμαι στη ζωή, είναι γιατί ελπίζω
στον κήπο του προσώπου σου, το γέλιο να σκαλίζω.
Μουλουδάκης Γιάννης (Αθήνα)
Ετσίπωσε το γέλιο μου, στα χείλια και εξεράθη
γιατί κι' αυτό σαν τα ευρώ, ετσά λοής εχάθη.
Σηφάκης Λευτέρης (Αθήνα)
Το γέλιο έχω φάρμακο αλλά και τις αρχές μου
μόνο να παγουδιένουνε, κάθε λογιώ πληγές μου.
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Έσβησε κάθε γέλιο μου, των αμαθιών το δάκρυ
όπως σταγόνες τση βροχής, σβήνουν κερί που άφτει.
Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λέιβαδος Ρεθύμνης)
Δεν είδα γέλιο του Ιησού, μου 'δε χαμόγελό ντου
τάξε πως δε νταγιάντισε, στη γης τον ερχομό ντου.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Μέλι είναι το βλέμμα σου, γλυκόλαλλη η μιλιά σου
και δείχνεις την αγάπη σου με τα χαμόγελα σου.
Γεωργιλαδάκη Μάρω (Αθήνα)
Πληγές ανοίξαν και πονούν, όλα τα μυστικά μας
τα γέλια, τα αστεία μας, τα κοπελίστικα μας.
Παλαμιανάκης Γιώργης (Ηράκλειο)
Σου λέω πως δε σ' αγαπώ και συ όλο μου στένεις
παγίδες, κι' απ' τα χείλια μου, το γέλιο μου το παίρνεις.
Σηφάκης Γιώργης -Σιμισακογιώργης (Ρέθεμνος)
Φεγγάρι που 'σαι λαμπερό και σκοτεινό συνάμα
πε μου αν γροικάς το γέλιο τζη η το δικό τζη κλάμα.
Καλλέργης Γ.Κωστής -Κ.Ι.Γ.Κ ( Λούτρα Ρέθεμνος)
Ποτές αθρώπου που γελά, μίσος δε θα κρατήσω
στο γέλιο κάθε αναποδιά, κάνει τα ίσα πίσω.
Βοτζάκη Κατερίνα ( Ρέθεμνος)
Χτυπά ο πόνος μα γροικά, το γέλιο και γυρίζει
μάθια και χείλη γελαστά, μπροστά του αντικρύζει.
Γιάντα γελάς που έπρεπε, να γονατίσεις χάμε
θέλεις ποιο δυνατή πληγή, γυρίζει και ρωτά με.
Δώσε μου δυνατές πληγές, μα δάκρυ δε θα χύσω
μπορεί να καίγετ' η καρδία, μα δε θα μολοίσω.
Θα σου το κάμω το κορμί, κεντίδι με κοπέλια
δικά μου, για να μην ξαναβγούν, στα χείλη σου τα γέλια.
Έχω κοντά μου το Θεό, κι' ανε μπορείς το πράξε
να δούμε πόνε απ' στι δυο ποιος, θα πονέσει, τάξε.
Εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους σας, καλή ξεκούραση και ραντεβού πάλι το φθινόπωρο!!!
