Ο Στέλιος Στελιουδάκης είναι ένας νεαρός λαουτιέρης, με όρεξη και αγάπη για την Κρητική μουσική.
Η καταγωγή του είναι από τις Καρίνες Δήμου Λάμπης.
Ξεκίνησε το ταξίδι του στην κρητική μουσική αρχικά, με μαντολίνο αλλά στην πορεία, ο πατέρας του τον παρότρυνε
να πιάσει το λαούτο, το αγάπησε και από τότε δεν το αποχωρίστηκε. Ακούσματα είχε από τον μεγαλύτερο αδελφό του Γιώργο
που έπαιζε όλη μέρα λύρα στο απίτι και του πέρασε μέσα του την αγάπη για τη μουσική. Δάσκαλος του στην αρχή ήταν ο Στέλιος Ηλιάκης,
που του έμαθε τα βασικά πράγματα πάνω στο λαούτο. Τον βοήθησε και ο Γιώργης Χατζιδάκης πολύ καλός παραδοσιακός λαουτιέρης από
το Σπήλι και μόνος του συνέχισε και εξέλιξε ότι του έμαθαν οι ''δασκαλοι''του.
Φοίτησε στο μουσικό γυμνάσιο όπου και εκεί έμαθε πολλά από τους καλλιτέχνες δασκάλους του.
Αν και πολύ μικρός στην ηλικία (τώρα θα πάει φαντάρος), παίζει επτά χρόνια και έχει συνεργαστεί
με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως με τον Χρήστο Στιβακτάκη, Νίκο Στρατάκη, Μανόλη Βερδινάκη, Μανόλη Κονταρό, Ζωγραφάκη Δημήτρη, Μιχάλη Αλεφαντινό,
έχει παίξει με πολλά παιδιά της ηλικίας του και τώρα και τρία χρόνια συνεργάζεται με τον λυράρη, Τάσο Μπαγουράκη και λειτουργούν ως συγκρότημα
μαζί με τον Νίκο Στρατάκη. Συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες, που τον έχουν συμβουλέψει, τον έχουν διδάξει και ο Στέλιος τους ακολουθεί πολύ κοντά και σε
μερικά χρόνια θα είναι το ιδιο σπουδαίος, σαν και εκείνους.
Σκέφτεται τελειώνοντας από το στρατό να ασχόληθεί επαγγελματικά με το λαούτο και στο μέλλον δε θα έλεγε όχι σε ένα cd.
Toυ αρέσει η παραδοσιακή μουσική, αλλά πιστεύει ότι δεν πρέπει να μένουμε πίσω και να συνδιάζεται το παραδοσιακό με το έντεχνο, πάντα με σεβασμό
προς τους πρωτομάστορες, αλλά ο καθένας πρέπει να αφήνει το δικό του στίγμα στο χώρο.
Πιστεύει ότι μουσικός δεν είναι αυτός που γνωρίζει την κρητική μουσική αλλά αυτός που είναι γνώστης της παγκόσμιας.
Υπάρχουν νέα παιδιά που ασχολούνται, είναι αρκετά καλοί, το αίμα τους βράζει, όχι μόνο στην Κρήτη αλλά σε όλη την Ελλάδα γι' αυτό και η κρητική μουσική έχει μέλλον
γιατί ανανεώνεται συνεχώς και αφού αγαπιέται από όλους τους 'Ελληνες.
Του αρέσουν πολλά τραγούδια, αλλά αυτό που ξεχωρίζει είναι του Στέλιου Σταματογιαννάκη «όσα ταξίδια με το νου»...
Το λαούτο του είναι του εξαιρετικού κατασκευαστή Μανόλη Κεραμιανάκη...
Αξίζει να ακούμε τους νέους καλλιτέχνες γιατί είναι γεμάτοι όνειρα και αγάπη για τη μουσική του νησιού μας και κάποιοι έχουν πολύ ταλέντο.
Ένας από αυτούς είναι και ο Στέλιος, καλή φωνή, καλό παίξιμο και στο μέλλον σίγουρα θα γράψει τη δική του ιστορία στην μουσική παράδοση της Κρήτης.
Καλός φαντάρος Στέλιο και σε περιμένουνε, σαν πολίτη πλέον, να συνεχίσεις αυτό, που με τόση αγάπη έχεις ξεκινήσει...
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΟΤΖΑΚΗ
Οι μαντιδάδες και οι στίχοι που στείλατε με τη λέξη, χαράμι:
Σαρρής Γιώργης (Αλφά Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Χαράμι σου τα δάκρυα, που 'χω για σένα βγάλει
κι' οι στεναγμοί απού 'λεγα, ίσαμ' οψές χαλάλι.
Αντώνης Τ. (Αθήνα)
Η λεβεντιά σου εγίνηκε, χαράμι στη φιλιά της
σα ντο χαλί εστρώθηκες χαλί στα βήματα της.
Κυριακάκη Πόπη (Αθηνα)
Χαράμι σου μου έλεγες, οι τόσες μαντινάδες
αφού ψυχή δεν είχανε, για σένα οι καντάδες.
Σχοινά Λίτσα (Ηράκλειο)
Αγάπησα όμως αυτός, δεν το καταλαβαίνει
και σε σημείο για να πω, χαράμι του, με φέρνει.
Φραϊδάκης Στέλιος (Αθήνα)
Όσα και να μου ζήτησες, μωρό μου, στα 'χω κάνει
όμως στο βρόντο πήγανε και γίνανε χαράμι.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Χαράμι επήγαν οι στραθιές, μα εγώ τση χαλαλίζω
σ' αυτό το κόσμο έμαθα, πάντοτε να ελπίζω.
Κιουρτσιδάκη Νίκη (Φρατζεσκινά Μετόχια Ρέθεμνος)
Με μίσος την αγάπη μας, δε θα τη τραυματίσω
και τ' αναμνήσεις τσ' όμορφες, δε θα τση χαραμίσω.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Χαράμι πήγε η καρδιά, που σου 'χα χαρισμένη
σα νε ντη γέμωσες πληγές κι' εδά αργοποθαίνει.
Φανουράκης Ηλίας (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Σαυ 'δωκα τόσανα πολλά, μα δε στα χαραμίζω
δεν έπρεπε να σου το πω, απλά σου το θυμιζω.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Στη ζυγαριά τσ' αγάπης σου, η προσμονή, χαράμι
γιατί στο βάρος του σεβντά, έβαλες ένα δράμι.
Γιώργης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Χαραμισμένα δείχνανε, μα πήγανε χαλάλι
ντρέτης αγάπης όνειρα, δε βγαίνουνε χαράμι.
Περάκης Αντώνης (Ηράκλειο)
Όλα σκορπίσαν, χάθηκαν και πήγανε χαράμι
οσά τση κόκκους, τσ' αμμουδιάς, μέσα σε μιά παλάμη.
Καλλέργης Ι.Γ.Κωστής (Λούτρα Ρέθεμνος)
Η φλόγα που 'χα στη καρδιά, επήγενε χαράμι
αφού δεν την εσύμπαινες, ήντα 'θελες να κάνει.
Σηφάκης Γιώργης -Σιμισακογιώργης (Ρέθεμνος)
Όταν θα φύγει ο άνθρωπος, πάει η ζωή χαράμι
σε δεν αφήσει οπίσω του, ένα σπουδαίο, νάμι.
Μουλουδάκης Γιώργης (Αλόιδες Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Χαράμι σου να σου γενεί, το βαγιοκλάδισμα σου
βιόλα μου, για δεν έννοιωσα, ποτέ τη μυρωδιά σου.
Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Ρέθεμνος)
Όσο κα να με πλήγωσε, συγνώμη του 'χω δώσει
όμως χαράμι επήγανε, οι κόποι μου οι τόσοι.
Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλιά Μεσσαράς Ηρακλείου)
Χαράμι να σου γίνουνε, οι τόσες μου θυσίες
αφού η σκληρή σου η καρδιά, δεν έχει ευαισθησίες.
Μηντιλάκη Μαρία (Χανιά)
Θα χαραμίσω μια ζωη στσ' αγάπης το βοτάνι
αν μ'αγαπήσεις μια ολιά και η καρδιά μου γειάνει.
Ζούλη Αγγελική (Ασκύφου Σφακίων Χανιά)
Λέξη να πει χαράμι σου, το στόμα δεν ανοίγει
κι' ας το 'καναν οι πράξεις σου, στη ζήση μας, τη λίγη.
Μουλουδάκης Γιάννης (Αθήνα)
Τα βάσανα με πνίξανε κι' οι πόνοι θα με φάνε
κι' όσες ευχές μου δίδουνε, ούλες χαράμι πάνε.
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Χαράμι τόσα όνειρα, που 'κανα μετά 'σενα
με πρόδωσες και μ' άφησες με μάτια δακρυσμένα
Σπυριδάκης Μιχάλης (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Χαλάλι τα χατήρια μου και τόσα που 'χα κάμει
κι' ας πήγανε οι κόποι μου κι' ο ίδρως μου, χαράμι.
Σπαντιδάκη Χρυσούλα (Ρέθεμνος)
Τα όνειρα χαράμισα, για σένα και τα νιάτα
και πως θα βρω παρηγοριά, στα χρόνια τα φευγάτα.
Αραπλή Βούλα (Ρέθεμνος)
Ας πόνεσα κι' ας έκλαψα, μα δε θα πω χαράμι
γιατί 'σαι αιτία τα όνειρα, τα δυο και έχω κάμει.
Μπακιρτζής Δημήτρης -Τζανοδημήτρης (Πεμόνια Αποκορώνου)
Χαλάλι σου 'χω μάθια μου, ούλα τα όνειρα μου
χαράμι όμως να γίνουν σου, οι πόνοι τση καρδιάς μου.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
Το κόπο μου για μια ζωή, τονε 'χω χαραμίσει
γιατί ούλος επήγαινε, σε ζάρια και μεθύσι.
Χατζόπουλος .Ι. Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)
Χαράμι δεν επήγανε, τα 'καμα 'γω, για σένα
κι' ετσά τα 'φεραν οι καιροί, μη ζούμε μπλιο χωσμένα.
Πανταγιάς Μανόλης (Χάρκια Ρέθεμνος)
Χαράμι δε θα πω ποτέ, για τα αισθήματα μου
γιατί αυτά ανοίγουνε, το δρόμο στη κσρδιά μου.
Κυδωνάκη Ελένη (Αμάρι Ρέθεμνος)
Στόλισμα μέσα στη γ-καρδιά, έκαμα το σεβντά σου
χαράμι σου γιατί 'νοιωσα, πόνο πολύ κοντά σου.
Βίκτωρας -Ξενιτεμένος (Βυζάρι Αμαρίου Ρέθεμνος)
Σ' αυτούς που εξακολουθούν, να καίνε τη καρδιά μου
δεν είπα κ' ούτε σκέφτηκα, χαράμι η αθρωπιά μου.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Κοπέλι που 'χει στα ψηλά, τση φαμελιάς το νάμι
ετότεσας δεν πήγανε, οι ορμηνιές χαράμι.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)
Δε χαραμίζω δάκρυα, για ονομής του, άλλα
μα 'γω 'χτιζα τα όνειρα και 'κεινος μου τα 'χαλα.
Το επόμενο μας θέμα είναι οι λέξεις ήντα λογιώς και το μεθεπόμενο ζυγιάζω.
Στέλνετε στα τηλέφωνα 6981572714 6977185491.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΟΤΖΑΚΗ
