Ο κοπρόσκυλος (Αληθινή ιστορία που έγινε σε ένα χωριό των Σφακίων)
Ήτανε λέει σε ένα χωριό ένας κακομοίρης που δεν είχε να φάει, γιατί ήτανε τόσο τεμπέλης
που δεν είχε δουλέψει ποτέ του.
Γύριζε στα σπίτια, κάθε μέρα και σε άλλο, καθότανε και έφτανε και η ώρα του φαγητού.
Οι νοικοκυραίοι ντρεπότανε και του λέγανε να κάτσει να φάει.
Αυτό το βιολί γινότανε πολύ καιρό, μέχρι που τον συχαθήκανε οι ανθρώποι και δεν τον ξανάβαλαν στα σπίτια τους.
Τον έκοβε λόρδα, αλλά η σκέψη να πάει να δουλέψει δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό του.
Τρείς μέρες ήτανε νηστικός, την τέταρτη δεν άντεξε και έπεσε χάμω αποφασισμένος να πεθάνει, αφού δεν είχε φαγητό.
Έτσι τον βρήκαν οι χωριανοί του ασάλευτο, σαν πεθαμένο.
Φωνάξαν τον παπά, έκαναν όλα τα διαδικαστικά της κηδείας, τον έβαλαν στην κάσα, αυτός άχνα και μιλιά.
Έφτασε η ώρα της κηδείας, άρχισε ο παπάς να ψέλνει...και μια γριούλα άρχισε να κλαίει και να να λέει στο''νεκρό''.
-Άχ κοπέλι μου να μη σου δώσω ένα κομμάτι παξιμάδι να φάεις να μην έρθεις σε τούτανε τα χάλια...
Τότε βλέπουν όλοι το ''νεκρό'' να ανοίγει τα μάτια του και να ρωτά τη γριούλα...
-Βρεμένο παξιμάδι θειά γη ξερό?
-Ξερό κοπέλι μου, ξερό...
Ξανακλείνει τα μάτια του και λέει....
-Παπά συνέχισε τη λειτουργιά...
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Ο νεκροθάφτης
Συναντιούνται δύο φίλοι τυχαία στο δρόμο και ρωτά ο ένας τον άλλο:
-Μπρε φίλε είσαι γιομάτος χώματα και αίματα, ήντα 'παθες;
-Άσε, του λέει, φίλε μου, πριν λίγο έθαψα την πεθερά μου.
-Και δεν είχες λεφτά του λόγου σου, για να δώκεις να ανοίξουνε το ν-τάφο και τον άνοιξες εσύ?
-Όι μωρέ, δεν ήθελε να μπει και είδα κι' έπαθα να τηνε χώσω...
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Τα πιλάφια
Παντρεύτηκε ένα ζευγάρι και λέει ο άντρας στη γυναίκα του:
-Σε τούτονε το κουτί, κάθε φορά που θα με κερατώνεις θα ρίχνεις και ένα ρύζι.
Θα το σφραγίσω και θα ρίχνεις το ρύζι από τη τρύπα και θα το ανοίξουμε όντε θα γεράσουμε.
Έτσι και έγινε και κάποια στιγμή λέει ο γέρος στη γρα:
Γυναίκα δε φέρνεις το κουτί να το ανοίξουμε να δούμε ήντα 'χεις κάμει τόσα χρόνια;
Φέρνει η γρα το κουτί, το ανοίγει ο γέρος και θωρρεί τρία σπυριά ρυζιού στο πάτο του κουτιού.
-Μπράβο μωρέ γυναίκα τση λέει, αφού με κεράτωσες μόνο τρεις φορές σε συχωρώ...
-Ναι καλά του λέει αυτή, και τα πιλάφια που έτρωες στη κατοχή γέρο μου, τα ξέχασες;
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Η αναπηρία
Γυρνά ένας στο σπίτι του που είχε πάει στο ΙΚΑ να περάσει από επιτροπή για να πάρει σύνταξη
και λέει τση γυναίκα του:
Άσε μπρε γυναίκα και είχα ξεχάσει την ταυτότητα εδώ και μου είπε ένας τση επιτροπής,
να έρθω να τη πάρω.. και του λέω και γω πως είμαι αλάργο το σπίτι μου και δεν μπορώ να πάω εδά.
Ήτανε καλός ο άθρωπος και με λυπήθηκε και μου λέει:
-Καλά δε πειράζει, ξεκούμπωσε λίγο το πουκαμισό σου...
Το ξεκουμπώνω, βλέπει στο μπέτη μου τσι άσπρες τρίχες, μου λέει... εντάξει, έχεις
ασπρίσει επομένως είσαι για σύνταξη...και ετσά εγλίτωξα τη ταλαιπωρία.
Και η γυναίκα του:
-Γιάντα άντρα μου δε ξεκούμπωσες και το πατελόνι σου να πάρεις και την αναπηρία;
Η εξομολόγηση
Πάει μια στον παπά να εξομολογηθεί και του λέει:
-Άσε παπά μου, έχω πολλές αμαρτίες...
-Τι αμαρτίες τέκνο μου, ότι και να 'χεις κάμει ο θεός συχωρεί...
-Έχω πάει με πολλούς άντρες παπά μου...
-Ό θεός συχωρεί, τέκνο μου...
-Ναι παπά μου, αλλά έχω πάει με το χασάπη του χωριού...
-Δε πειράζει τέκνο μου, ο θεός είναι μεγάλος και συχωρεί...
-Ναι παπά μου, μα έχω πάει με το γραμματικό του χωριού...
'Ελεγε αυτή της αμαρτίες της, αράδιασε όλα τα επαγγέλματα
του χωριού και ο παπάς της έδινε άφεση.
-Ναι παπά μου έχω όμως και άλλη μια αμαρτία, πήγα με τον παπά του δίπλα χωριού...
-Ε μα ευλοημένη, λέει, έξαλλος ο παπάς...παπά δεν έχει το χωριό σου;
Ευχαριστώ την Κωνσταντίνα απο τη Μεγαλόπολη για τα 4 τελευταία ανέκδοτα.
Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε με τη λέξη, ανεγυρίδα-ανεγυρίζω:
Καραβιτάκης Σταμάτης (Αθήνα)
Αναγυρίδες του μυαλού, θύμισες περασμένες
κεριά που θέλω να κρατώ, τσι φλόγες αναμμένες.
Σαρρής Γιώργης (Αλφά Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Απογυρίζει η σκέψη μου, όντε κι' α' σε παντήξει.
που μια φορά εχάλανε, το γ-κόσμο, να σε σμίξει.
Ανδρέας (Ηράκλειο)
Ανεγυρίζω κι' έρχομαι, κοντά σου για να κάτσω
γιατί τον κόσμο εγύρισα, μα 'δα κατασταλάσω.
Πλοκαμάκη Χρυσούλα (Αθήνα)
Ανεγυρίζω στα παλιά, στην ώρα που σε είδα
κι' απόθεσα στα πόδια σου, την πιο κρυφή μου ελπίδα.
Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)
Καθημερνός στ' αχνάρια σου, στραθιά κι' ανεγυρίδα
μ' άμοιρος, μήδ' ανάρια σου, μιά σου μαθιά δε - ν είδα.
Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Χανιά)
Δυό τρείς φορές καθημερνός, απογυρίδες κάνω
μόνο να δω τα μάθια σου, και μια μιλιά δε βγάνω.
Ψαθάκη Ελένη (Ρέθεμνος)
Αναγυρίζει η θύμηση, στα όμορφα σου κάλλη
σε 'κεινο το χαμόγελο, που μου 'χει έγνοιες βάλει.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Τη μ-πίστη μου, τη σκέψη μου και ότι κουλαντρίζω
υποστηρίζω σταθερά και δε τ' ανεγυρίζω.
Ζαχαριουδάκης Γιάννης (Γαλιά Μεσσαράς Ηρακλείου)
Ανεγυρίζω στου χωριού, τα όμορφα σοκάκια
κάθε που θα αναστορηθώ, τα αγάπης μας κανάκια.
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Ανεγυρίδα η ζωή π' αρχή και τέλος έχει
και καθένα σημείο τση, μόνο ο θιός κατέχει.
Αραπλή Βούλα (Ρέθεμνος)
Στράτα δεν αναγύρισα, βήμα δεν κάνω πίσω
είσαι και συ τση μοίρας μου, γραφτό για να σε ζήσω.
Κιαγιάς Γιώργος (Λιβάδια Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Αναγυρίζω τη καρδιά, φως μου για να σε βγάλω
να παγουδιάνει ο πόνος μου, για δεν αντέχω άλλο.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθεμνος)
Τη σκέψη αναγυρίζω τη, γερά τη ν-εξετάζω
τσ' αθρώπους απού αγαπώ, να μη τσ' αναστενάζω.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Είναι η στράτα τση ζωής, γιομάτη αναγυρίδες
και σ' όσες δέτης ακλουθεί, κρατήσου 'πο τσ' ελπίδες.
Μπρικάκη Μαρία (Φιλιατρά Μεσσηνίας)
Ανεγυρίζει ο άθρωπος, το χάρο ν' αποφύγει
μα δεν εβρέθηκε κανείς, ποτέ να του ξεφύγει.
Γαριπαντώνης (Νύβριτος Μεσσαράς Ηράκλειο)
Σε κουτσομπόλα γειτονιά, κάθεσαι και φοβούμαι
κι' αναγυρίζω το στενό, για να μη προδοθούμαι.
Σκυβάλου-Κορνάρου Κατερίνα (Μουρτζανά Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Αναγυρίδα οι καημοί, κάνουνε στη ζωή μου
και γαϊτάνι πλέκουνε, οι πόνοι στη ψυχή μου.
Μουλουδάκης Γιώργης (Αλόιδες Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Στη πρώτη μου αγαπητικιά, αναγυρίδα κάνω
δε τσι ξεχνώ κι' απ' τη καρδιά, ποτέ μου δεν τη βγάνω.
Σπυριδάκης Μιχάλης (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Τα λάθη μου τσ' αγάπης σου, σκοτώσαν την ελπίδα
και κάνει για να μη με δεις, φως μου ανεγυρίδα.
Κιουρτσιδάκη Νίκη (Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρέθεμνος)
Έκανε πάλι η σκέψη σου, στο νου μου αναγυρίδα
όπως σβουρίζει, όντε χαλά, μία παλιά πυξίδα.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Με πίκρανε πολλές φορές, μα δε ντ' αναγυρίζω
ή το στενό που σμίγαμε, πάντοτε θα ελπίζω.
Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)
Ανεγυρίδα ήκαμα, το χάρο μη μ-παντίξω
κι' ετσά χρόνους εκέρδαισα, ομάδι σου να σμίξω.
Σηφάκης Λευτέρης (Αθήνα)
Τση ζήσης τ' αναβόλεμα, καλιά ν' αναγυρίζεις
ντρέτη στραθιά ανέ μπορείς, διάλεξε να πορίζεις.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανίων)
Ανάδια 'πο τη σκέψη μου, οψάργας πάλι σ' είδα
πρέπει πως κάποια όνειρα, κάνουν αναγυρίδα.
Φανουράκης Ηλίας-Κουρσάρος ('Αγιοι Δέκα Μεσσασράς Ηράκλειο)
Αναγυρίζει η χαρά και ας με βλέπει μόνο
γιατί κατέχει αγκαλιά, πάλι κρατώ το μ-πόνο.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
Ο γάιδαρος πορδομηλά και κάνει αναγυρίδα
γιατί στο ρούμα, είδενε, μια ν-άσπρη νεροφίδα.
Κυδωνάκη Ελένη (Αμάρι Ρέθεμνος)
Δε τη γνωρίζω τη χαρά, μα ζω με την ελπίδα
στη στράτα μου όντε φανεί, μη κάμει ανεγυρίδα.
Bοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)
Ανεγυρίζω, μη με βρει η μοίρα και σκοτώσει
το όνειρο που μου 'δωκε και το' χει μετανοιώσει.
Το επόμενο μας θέμα είναι, χαρώ σε, και το μεθεπόμενο τροζός κουζουλός.
Στέλνετε στα τηλέφωνα 6981572714 6977185491.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΟΤΖΑΚΗ
