Τα κοπελάκια στο χωριό είχανε μεγάλες ετοιμασίες. Παραμονή Πρωτοχρονιάς και κάνανε πρόβες για τα κάλαντρα...
Τα κάλαντρα ήτανε ένα έθιμο όπως σε όλα τα χωριά της Κρήτης, παραμονή και ανήμερα Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς
και των Φώτων. Τα λέγανε, τα κοπέλια μα τα λέγανε και οι μεγαλύτεροι. Στα κοπέλια για πληρωμή δίνανε, καλολοίδια,
μα στους μεγαλύτερους κούπες το κρασί και τις τσικουδιές και μέσα σε λίγες ώρες ήτανε όλοι μεθυσμένοι.
Το ομορφότερο όμως απ' όλα ήταν για τα κάλαντρα,των Φώτων, αφού το χωριό, ήταν ορεινό, ρίχνανε το σταυρό στη στέρνα, που ήτανε ρηχή, ευτυχώς, γιατί δεν ξέρανε να κολυμπούν και συνοριζόταν το σταυρό σαν τους κοκκόρους στη μέση της στέρνας.
Μια χρονιά αρχίξανε τα κατσουνίδια και είδενε και πάθανε να τους ξεχωρίσουν...
Αυτά λέγανε τα κοπέλια και γελούσανε, που οι μεγάλοι καμμιά φορά γινότανε μικρότεροι στα μυαλά και από εκείνα...
Όλα τα παιδιά ήταν χαρούμενα αυτές τις ημέρες, μόνο ο Χρήστος, ο εγγονός του Αποστολογιάννη, ήταν μέσα στο παράπονο.
Δυο χρονώ ήταν, σαν οι γονείς του αποφάσισαν να φύγουν για τη Γερμανία και άφησαν το μικρό Χρηστάκη, στους παππούδες.
Από τότε δεν είχαν έρθει από τη ξενητειά, έστελναν γράμματα και λεφτά για το μικρό, όμως αυτό δεν έφτανε.
Είχε και μια αδελφούλα που την είχαν πάει στους άλλους παππούδες στην άλλη μεριά της Κρήτης και ο Χρηστάκης τη γνώριζε μόνο από μια φωτογραφία.
Τώρα ήταν δέκα χρονώ και κάθε χρόνο στις γιορτές είχε μια εικόνα στο μυαλό του...Τους γονείς του να ανηφορίζουν, το χωματόδρομο
κρατώντας από το χεράκι τη μικρότερη αδελφή του...Φέτο το είχε πάρει απόφαση, πάλι δε θα έρθουν, γι' αυτό θα τραγουδούσε
τα κάλαντρα με τους φίλους του και θα γελούσε....πολύ θα γελούσε...
Όταν μαζευόταν οι θείοι και οι θείες του στο σπίτι του παππού και ήταν μαζί με τα παιδιά τους, που τα χάιδευαν και τα χόρευαν
στα πόδια τους, ο Χρηστάκης κοίταζε με τα μεγάλα παραπονιάρικα πράσινα ματάκια του και ίσως να έπαιρνε και αυτός κανένα
χάδι που τους περίσσευε..
Μόνο η γιαγιά του, έβλεπε και έννοιωθε το παράπονο του, τον έπαιρνε στην αγκαλιά της και τα δάκρυα της έβρεχαν τα σγουρά του μαλλάκια.
Μεσημέριασε και ακόμα να ξεκινήσουν, περίμεναν το γιο του Λυρατζογιάννη, έπαιζε λύρα γι' αυτό και το Λυρατζογιάννης.
Είχε διδάξει την τέχνη στο γιό του, αλλά και σε άλλα δυό κοπέλια που το είχανε στο αίμα τους και τα βραδάκια στην πλατεία του χωριού λυρομπαντουρίζανε τα μικρά και περνούσε η ώρα τους.
Όταν έφτασε ο Μιχαλιός με τη λύρα, ο μεγαλύτερος της παρέας, περίπου στα δεκαεφτά, όλοι οι άλλοι είχαν μαζευτεί και τον περίμεναν.
Φορούσαν τα βουργιάλια τους στην πλάτη, για να βάζουν την ''αμοιβή'' απο τα κάλαντρα και ξεκίνησαν.
Οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα, να μπούνε μέσα οι ''καλαντράδες'',και τα κεράσματα ήτανε, καρύδια, ξερά σύκα, σταφίδες, παξιμάδια, ξεροτήγανα και το κάθε είδος είχε και το δικό του βουργιάλι. Τσιμπούσανε και κανένα μεζεδάκι, αν είχε περισσέψει από τους μεγάλους
και μέχρι να βραδιάσει την είχανε κάνει ''ταράτσα''.
Μέχρι να τελειώσουν τα κάλαντρα, τα βουργιάλια είχαν γεμίσει και τους έκοβαν στους ώμους.
Μαζεύτηκαν στο σπίτι του Μιχάλη, τα άδειασαν πάνω στο τραπέζι και άρχισαν να ξεχωρίζουν...
Αυτά για την κερά Κατίκω, αυτά και τον μπάρμπα Γιάννη, αυτά για τα ορφανά...
Όλη η ''πραμάθεια'' τους κάθε χρόνο την παραμονή Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Φώτων, τη μοιράζανε στους χωριανούς
τους που ήταν ανύμποροι και ότι έβγαζαν την ημέρα των γιορτών τα μοιραζόταν μεταξύ τους.
Συννενοήθηκαν και βγήκαν να μοιράσουν τα δώρα τους σαν καλοί Άη Βασίληδες...
-Να έχεις την ευκή μου, κοπέλι μου και γλήγορα να ανταμώσεις τσι γονέους σου και τη ν-αδερφή σου, είπε η κερά Κατίκω, στο Χρηστάκη...
-Ευχαριστώ θεία Κατίκω, θα νε 'ρθω αύριο, να σου φέρω τη κρομμύδα για το καλό τση χρονιάς...
-Επαέ θα 'μαι Χρηστουλιό μου...
Την άλλη μέρα σηκωθήκαμε πρωί πρωί, φορτώσανε το γάιδαρο του Αποστολογιάννη, με της κρομμύδες που είχανε ξεπατώσει από τα χωράφια, μετρημένες να φτάνουν για όλα τα σπίτια, βάλανε και τα βουργιάλια και ξεκινήσανε...
Μοιράσαν τις κρομμύδες είχαν γεμίσει πάλι τα βουργιάλια τους με κεράματα και γύρισαν στα σπίτια τους, χαρούμενοι.
Ο Χρήστος πήρε την κρομμύδα που είχε φυλάξει, να την πάει στην κερά Κατίκω.
-Και του χρόνου θειά...
-Ο θιός να σε βλέπει κοπέλι μου...κάτσε να σε τρατάρω...
-Πάω θειά να δω μπα να με θέλει πράμα η γιαγιά μου...και θα 'ρθω άλλη ώρα...
Κοντόφτανε στο σπίτι της γιαγιά τους ο Χρήστος. Μα ποιοί είναι αυτοί που ανηφορίζουν από το χωματόδρομο?
Ένας άντρας και μια γυναίκα και στη μέση ένα κοριτσάκι που το κρατούσαν από το χεράκι...
Δεν ήξερε αν ήταν το όνειρο του, η αν ήταν αλήθεια, αυτό που έβλεπε...η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά, έτοιμη να σπάσει...
Κι' όμως όλο και πλησίαζαν και ήταν οι γονείς του, όπως στη φωτογραφία, ίδιοι...και η αφερφούλα του, η αδερφούλα του...
-Ρηνιώ, Ρηνιώ, φωνάζε ο Χρηστάκης καθώς έτρεχε κλαίγοντας, Ρηνιώ αδερφούλα μου...
Το κοριτσάκι τράβηξε τα χεράκια, απο τους γονείς της και άρχισε να τρέχει και αυτό προς το μικρό αγόρι.
Έπεφτε και σηκωνόταν η μικρούλα, μέχρι να βρεθεί στην αγκαλιά του αδερφού που δεν γνώριζε και όμως τον ήξερε...
Τέσσερις ανθρώπους αγκαλιασμένους, να κλαίνε από χαρά, είδαν οι χωριανοί στη μέση της πλατείας και δάκρυα χαράς, έτρεξαν και στα δικά τους μάτια...
Καλή χρονιά φίλοι μου με υγεία και ζωντανές ελπίδες!!!!!!!!!!!
Κατερίνα Βοτζάκη
``````````````````````````````````````````````````````````````
Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε, για ότι επιθυμείται απο το 2013, για την κρίση και για εσάς κλπ :
Κιουρτσιδάκη Νίκη (Φτατζεσκιανά Μετόχια Ρέθεμνος)
Δώρο πολυτιμότερο, κι' ευχή που τόπο πιάνει
είναι υγεία μοναχά, που τσι χαράς φιντάνι.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Το δεκατρία που 'ρχεται, καλοτυχιά να φέρει
να μας θωρρεί η κρίση μας, να μην το υποφέρει.
Να τα μαζώξει και να πάει, σε όσους μας τη μ-πέψαν
απού τση ζήσης τ' αγαθά, μπίτι μας τα στερέψαν.
Ν αξαναγίνει ο τόπος μας, όπως ήτο και πρώτα
που όλου του κόσμου έδινε, πολιτισμό και φώτα.
Σηφάκης Λευτέρης (Αθήνα)
Μπέτη στη κρίση στέσετε, όλοι ανέ μπορείτε
καλή παρέα και κρασί, σ' αυτήν αντισταθείτε.
Πολιτάκη Χαρούλα (Κάλυβος Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Δύο χιλιάδες δεκατρείς, ευχές, εμένα φεύγουν
εσάς να φέρουνε πουλιά, που γοργοταξιδεύουν.
Το δυό χιλιάδες, σα φανεί, αυτό το δεκατρία
υγεία μόνο και χαρές, ας έχουν για πρωτεία.
Μακρυδάκης Μανόλης (Τυμπάκι Μεσσαράς Ηρακλείου)
Καινούργιε χρόνε, τον παλιό ρώτηξε ανέ μπορέσεις
να δεις τα λάθη που 'καμε, στο ίδια να μην πέσεις.
Χατζόπουλος Ι. Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθύμνης)
Ο νέος χρόνος που θα 'ρθει, θα 'ναι ωσάν και τσ' άλλους
μ' ολπίδες και μ' απαντοχές και μ' έρωντες μεγάλους.
Γαριπαντώνης (Νύβριτος Μεσσαράς Ηράκλειο)
Το δώδεκα εμίσεψε, άλλη 'ναι η σημασία
Τρίτη θα μπει Πρωτοχρονιά, Τρίτη το δεκατρία.
Πρικάκη Λίτσα Μαρία (Φιλιατρά Μεσσηνίας)
Τη κρίση μη φοβούμαστε, μ-πόρα 'ναι θα περάσει
κι' ο νεογέννητος Χριστός, δε θα μας ε ξεχάσει.
Σκυβάλου Κορνάρου Κατερίνα (Μουρτζανά Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Η κρίση έκαμε φτωχούς, αθρώπους σαλεμένους
στη στράτα να παραμιλούν, γδυμνούς και πεινασμένους.
Γλυνιαδάκη Δήμητρα (Χανιά)
Το δυό χιλιάδες δώδεκα, μας έγδαρε οφέτος
και περιμένω αλλαγές, να δω το νέος έτος.
Μπακιρτής Δημήτρης -Τζανοδημήτρης (Πεμόνια Αποκορώνου Χανιά)
Εύχομαι μεσ' απ' τη γ-καρδιά, σε τούτη - νε τη χώρα
η ναι χρονιά απού θα 'ρθή, να διώξει κάθε μπόρα.
Ούλοι αυτοί οι ανίκανοι, απού μας κυβερνούνε
να δώσει ο Θιός να φύγουνε, να πάνε να χαθούνε.
Να βασιλέψει στσι καρδιές, αγάπη και ειρήνη
ντελόγο να 'ρθει η χαρά, κι' η ζήση να 'μορφήνει.
Νά'χομε υγεία ούλοι μας, οι πόνοι να λιγάνουν
και λίγα ευρό στσι τσέπες μας, να μας -ε σιογλυκάνουν.
Σγουράκης Βασίλης (Παλιά Ρούματα Χανιά)
Το δωδεκα κουτσοπατεί, λίγο ντου θε να πέσει
το δεκατρία τση χρονιας, να πάρει πρώτη θέση.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Εδά που φεύγεις δώδεκα, και η χρονιά θ' αλλάξει
του δεκατρία η γρουσουζιά, άθρωπο μη πειράξει.
Μυντιλάκη Μαρία (Χανιά)
Το είχα πει και πέρυσι, μα θα το πω και φέτος
υγεία μόνο να σας βρει, με το καινούργιο έτος.
Ζουρμπάκης Γιώργης (Ρέθεμνος)
Ο νέος χρόνος που 'ρχεται, προβάλει στο σκοτίδι
με φόρους και λογαριασμούς, κι' άγριο στριμωξίδι.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Ετσά που πάτε άρχοντες, στη λογική τση τρέλλας
αργά, ταχιά γροικάτε το ,θα γίνει της Αγγέλας.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
Κι' οφέτος αξιωθήκαμε το θαύμα το μεγάλο
κι' Χρισιανοί γιορτάζουνε και γεύουντε 'να γ-κι' άλλο.
Φανουράκης Ηλίας (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηρακλείου)
Ότι κακό του δώδεκα, δε θέλω να θυμούμαι
το δεκατρία εύχομαι μόνο χαρές να δούνε.
Καλλέργης Γ.Καλλέργης - Κ.Ι.ΓΚ (Λούτρα Ρέθεμνος)
Καινούγγιε χρόνε ήντα να πω, να σε καλωσορίσω
που θα μου κάτσεις μια χρονιά, στη πλάτη πάλι οπίσω.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθεμνος)
Χρονιάρες μέρες ήρθανε και η Χριστιανοσύνη
στσι δυστυχείς απλόχερα, χαρές κ' ελπίδα δίνει.
Σπυριδάκης Μιχάλης (Άγιοι Δέκα Μεσσαράς Ηράκλειο)
Καινούργιε χρόνε που θα 'ρθεις, βάστα χαρές κι' υγεία
γρουσούζικο μη ξαναπούν, ποτέ το δεκατρία.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθεμνος)
Πρώτα υγεία φέρε μας, μα ούλα τ' άλλα χρόνε
είνα στιγμές καλές, κακές, πάθη που μας ε τρώνε.
Χρόνε μου, από τσι γονιούς, να μη στερείς τα γέλια
εκτέλεσε το χάροντα, που παίρνει τα κοπέλια.
Βγάλε τα συναιστήματα, του καθενιούς στη γλώσσα
μες στσι καρδιάς τη φυλακή, έχει κρυμμένα, τόσα.
Αθρώποι να μη κοίτουνται στσι δρόμους να ποθαίνουν
κι' άλλοι που τσι ξεχάσανε και μοναχοί ντως μένουν.
Τα δάκρυα να τρέχουνε από χαρά στα μάθια
να πορπατούμε σιόπατα κι' ας είνα μονοπάθα.
Το εόμενο μας θέμα είναι ΚΑΘΡΈΦΤΗΣ και το μεθεπόμενο ΖΩΟΚΛΟΠΗ...και στέλνετε στα τηλέφωνα
6981572714 6977185491...
