Η Μόρφω κατέβασε χαμηλά το μαύρο της τσεμπέρι και διέσχισε το δρόμο του χωριού...
Οι κουβέντες της λιγοστές...η καλημέρα της σε λίγους...
Ο προορισμός της πάντα ένας...το μνήμα του γιου της...του Μιχαλιού της...
Η μαύρη μέρα που της έφεραν το παιδί της χωρίς πνοή, ήταν αξέχαστη για εκείνη...
Σαν να μην είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε...τέσσερα μαύρα χρόνια βουτηγμένα στον πόνο και στην απελπισία...Μα λίγοι την είχαν δει να κλαίει...
Η ζωή της έχασε το νόημα της. Δεν είχε άλλο παιδί...μόνο τον Μιχάλη που έφεγγε από τα μάτια του...
Είχε πολλούς φίλους ο γιος της και δεν τον είχαν ξεχάσει...
Κάθε χρόνο την ημέρα του συναπαντήματος περνούσαν από το μνήμα του και έστειναν γλέντι με λύρες και τραγούδια...
Εκείνη δεν πήγαινε μαζί τους , δεν άντεχε όλο αυτό το γλεντοκόπι...της φαινόταν αβάσταχτο, αυτή να πονά και οι άλλοι να γλεντούνε...
Ήταν μερακλής ο Μιχαλιός της ,δύο μέτρα άντρας λεβέντης ,φιλότιμος...
Πήγαινε να γνωρίσει τα πεθερικά του εκείνη τη μαύρη μέρα και μετά θα της έφερνε την νύφη της να την γνωρίσει κι εκείνη...
Δεν πρόλαβε...και η κοπελιά της είπαν πως ήταν πολύ βαριά...Δεν έμαθε τι απόγινε, δεν ξαναρώτησε...
Τέσσερα χρόνια κλείνουνε αύριο...παραμονή Χριστουγέννων...
<<Πρέπει να μαγερέψω για τα κοπέλια που θα κοπιάσουνε αύριο, να πιούνε ένα κρασί να συχωρέσουνε>>...
Όπως κάθε χρόνο τους περίμενε να τελειώσουν το γλέντι τους και τους υποδεχόταν στο σπιτικό της να τους κεράσει μια τσικουδιά και ένα μεζέ...όπως έλεγε...
Τους καλωσόριζε με πολύ αγάπη σαν να είχε πραγματική γιορτή, όπως τότε που ζούσε το παλληκάρι της...και ήταν σίγουρη πως ήταν εκεί ο γιος της φαινόταν πως τον έβλεπε...
Το τραπεζομάντηλο με την πλεκτή δαντέλα ήταν στρωμένο στο τραπέζι...
Οι μεζέδες αχνιστοί περίμεναν να φαγωθούν από αγαπημένους φίλους...το κρασί κατακκόκινο στην κρυστάλλινη μποτίλια...το τζάκι αναμμένο...όλα έτοιμα , μόνο η πόρτα να χτυπήσει...
Το χτύπημα στην πόρτα ήταν ανυπόμονο...
Η Μόρφω άνοιξε μα το χαμόγελο πάγωσε στο πρόσωπό της...
Η κοπέλα καθόταν πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι και κρατούσε στην αγκαλιά της ένα μικρό αγοράκι...
<<Τα μάτια του...Παναγία μου ίδια του Μιχάλη μου>>...
Έπεσε στα γόνατα η Μόρφω και αγκάλιασε μάνα και παιδί...
-Γιαγιάκα είπε ο μικρούλης...
Το σπίτι γέμισε με τους φίλους του Μιχάλη και η καρδιά της Μόρφως με ευτυχία...
Καλές γιορτινές ημέρες να περάσουμε,
με υγεία ελπίδα και αγάπη!!!
Κατερίνα Βοτζάκη
Μαντινάδες και στίχοι με τις λέξεις ...γιορτή ... σκόλη...
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Γιορτές και σκόλες δίχως τζη μοιάζουν με τόπο ξένο
με ποταμό που στέρεψε με δάσος ξεραμένο.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Ηρακλείου)
Αλάργω είσαι κι' έρχουνται, σκολάδες Χριστουγέννω
απόξω, απόξω θα γελώ μα στη καρδιά δε γένω.
Φανουράκης Ηλίας (Άγιοι Δέκα Ηράκλειο)
Τούτες τση σκόλες τση περνώ με μαύρες αναμνήσεις
γι' αυτό καρδιά μου πρόσεχε δε θέλω να λυγίσεις.
Μονιάκης Στάθης (Ηράκλειο)
Χριστούγεννα Πρωτοχρονιά ότι γιορτή και να 'ναι
άμα δεν είσαι πλάι μου όλα χαμένα πάνε.
Γύπαρη Γεωργία (Ασή Γωνιά Ρέθυμνο)
Πως να περάσω τσι γιορτές και πως χαρά να νιώσω
που λείπει ο πατέρας μου που αγαπούσα τόσο.
Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ασκύφου Χανιά)
Πάλι 'ναι η θέση σου αδειανή μέρες τω Χριστουγέννω
ή έρθουν γι' μισεύγουνε δε τσι καταλαβαίνω.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπυλο Ρέθυμνο)
Όλα τ ' αηδόνια σου 'πεψα μ' αγάπη στη γιορτή σου
να κελαϊδήσουν να σου πουν χρόνια πολλά μαζί σου.
Ζερβουδάκης Προκόπης (Καμπανός Σελίνου Χανιά)
Σιμώνουν πάλι οι γιορτές φεύγει κι αυτός ο χρόνος
εύχομαι ο νέος που θα 'ρθει χαρές να φέρει μόνο.
Γύπαρη Κατερίνα (Ασή Γωνιά Ρέθυμνο)
Όλο το χρόνο μια γιορτή να 'ναι το σπιτικό σου
μόνο το γέλιο να θωρώ πάντα το πρόσωπό σου.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθυμνο)
Απ' όντε σ' αγκαλιάσανε του Άδη οι σκοτεινάδες
είναι οι μέρες μου λειψές και ούλες οι σκολάδες
Για το προηγούμενο θέμα
Τζιγκουνάκη -Πετρογλάκη Χαρούλα (Τζιτζιφές Αποκορώνου)
Θε μου και κάμε η γέννηση του Βρέφους Σου να φέρει
χαρά κι αγάπη και υγειά πιασμένες χέρι χέρι.
Καινούργιε χρόνε που ΄φταξες ως το κατώφιλιό μας,
σπάσε το ρόδι τση χαράς κι έμπα στο σπιτικό μας.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου)
Δώρο Χριστουγεννιάτικο του Ρέθεμνου η στήλη
ξαναμωνομεργιούμενε οι στιχουργοί κι φίλοι.
