Η νηστεία του Λευτέρη
Ο Λευτέρης τον τελευταίο καιρό είχε χάσει το κέφι του….
Είχε δώσει βαρύ όρκο στη μάνα του και με βαριά καρδιά δεν μπορούσε να τον πατήσει.
<<Λευτέρη οφέτος τη Σαρακοστή θα νηστέψεις και του λόγου σου>>.
<<Όιιιι…. ήντα μου λέεις εκειά μπρε συ μάνα>>.
<<Αυτό που σου πα θα γενεί>>.
<<Σαράντα μέρες δε θα ξεκοκκαλίσω πράμα;>>
<<Ναι παντέρμε θα το ληγωθείς θέλει… θα μεταλάβεις και θα μου γυρέψεις και συχώρεση για ότι μου χεις αξιωμένα>>.
<<Μπρε συ μάνα για μένα μιλούμενε εδά, ήντα σου χω καμωμένα, άγιο κοπέλι είμαι του λόγου μου μπα να με μπερδεύγεις με το Μιχαλιό μας;>>.
<<Ο Μιχάλη μας ξανοίγει τη δουλειά ντου και το σπίτι νου, εσύ το μόνο που σε νοιάζει είναι να μασκαρεύγεις τον κόσμο με τση μαντινάδες σου και που θα βρεις κιαμιά κούπα να τη πιεις>>.
Βαριά το πήρε ο Λευτέρης με τις ‘’άδικες’’ κατηγορίες της μάνας του.
Κάθε βράδυ γουργουρίζαν τα έντερα του από την πείνα… δεν τον έπιαναν οι βραστές πατάτες και τα όσπρια… τα όνειρα του εφιαλτικά… αρνιά και πιλάφια παντού… να προσπαθεί να φάει κι αυτά να βγάζουν πόδια και να τρέχουν μακριά του…
Που θα πάει σκεφτόταν, δε θα ρθει και η Λαμπρή με δέκα μασέλες θα φάω…
<<Αύριο θα πάεις να ξομολοηθείς, έχω συννενοηθεί το παπά –Γιώργη και θα σε περιμένει>>.
<<Όι δε πάω>>.
<<Θα πάεις και θα πεις κι ένα τραγούδι Λευτεράκη>>.
Ο παπά Γιώργης τον περίμενε με μεγάλη υπομονή και με βαθιά ικανοποίηση που ένας ζόρικος άνθρωπος σαν τον Λευτέρη για πρώτη φορά στα πενήντα του χρόνια ήρθε για εξομολήγηση…
<<Πες μου εδά τέκνο μου ήντα σε έκαμε και ήθελε τόσο να πολύ να ξομολοηθείς>>.
<<Εγώ παπά;;; Η μάνα μου εφαώθηκε, λες και έκαμα πράμα κακό…πως πίνω κιαμιά κούπα και βγάνω και κιαμιά μαντινάδα άμα δω πράμα στραβό, ετσά να γελάσουμενε μια ολιά>>.
<<Ε πε μου εδά μερικά γιατί για ούλα θα ξημερώσουμε θωρρώ>>..
<<Άκου δα παπά, μαντιναδάτα θα στα πω>>…
Σαράντα μέρες νήστεψα τ’ αρνί και τ’ αυγουλάκι
Κι επά ομπρός σου βρίχνομαι σα να μαι κοπελάκι…
Ήντα κακό τσι έκαμα εκείνησες τση μάνας
Και μου ρχεται να κρεμαστώ στο σείστρο τση καμπάνας…
Ούτε κρασί δε μ’ άφηκε σταλέ στη νταμιτζάνα
Σα ντο ν-οχτρό μου φέρθηκε η ίδια μου η μάνα…
Στο καφενείο του χωριού δε γ-κάνω μπλιό νυχτέρι
Κι ούλοι ρωτούνε ήντα παθες και χάθηκες Λευτέρη…
Και μου πανε πως ψόφησε ο γάιδαρος του Χιόνου
Και μαντινάδα θέλανε να πω του παραπόνου…
Του Αποστόλη έσκασε ή έρμη καμινάδα
Και στα μαλλιά πιαστήκανε η Ανθή με τη κουνιάδα…
Και είπε μου η μάνα μου μη μασκαρέψω τάξε
Εγώ στα λέω εδά παπά και ότι θέλεις πράξε…
Δε μπόρεσα και έβγαλα σε ούλους μαντινάδες
Ακόμη αισχολίασα και χήρες και μπαρμπάδες…
Όμως δε θέλω και κακό αθρώπου γεννημένου
Σου τα πα κι έχω τη χαρά εδά συχωρεμένου…
Μετάλαβε με μπρε παπά να πάω στο κονάκι
Να δω ήντα μαγέρεψε σήμερο το γραδάκι…
Κι αύριο που χουμε Λαμπρή θα φάω ένα τράο
Κι απόκιας με τη λύρα μου στο καφενέ θα πάω…
Να πω τσι μαντινάδες μου τα παρατσάφαρα μου
Μα 'με δε μανταλώνεται στο λέω η καρδιά μου…
Ο ρημαδόρος του χωριού είμαι καμπόσα χρόνια
Τόσοι χειμώνες φύγανε κι ήρθανε χελιδόνια...
Κι α πίνω και μια τσικουδιά κιανένα δε μ-πειράζω
στση εκκλησιές δε ν-έρχομαι μα το Θεώ δοξάζω...
Κι εκείνοι απού σου 'ρχουνται κάθε δυο τρεις και ντάι
ο γης τ' αλλού το τζάρουχα θα ν-ήθελα να φάει>>...
Άντε παπά ... καλή Λαμπρή...
Κατερίνα Βοτζάκη
Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε με τη λέξη , ύστερος:
Μπούτζουκα Μαρία (Σχολή Ασωμάτων Ρέθυμνο)
Δε με φοβίζει θάνατε, η ύστερη σου στράτα
γιατί ‘χω αθρώπους π’ αγαπώ στου άδη τα μιτάτα.
Λιανέρης Νίκος (Σίσσες Ηράκλειο)
Πες μου ήντα 'χεις βιόλα μου, πες μου ήντα 'χεις φως μου
και δρόμ' αλλάζεις σα με δεις... τα ύστερα του κόσμου.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Το σ' αγαπώ μου τσ' ύστερης ... σκέψης το πανωφόρι
είναι γι' αυτό και δεν εργώ....στσ' αγάπης σου τα όρη.
Γύπαρη Κατερίνα (Ασή Γωνιά Αποκορώνου Χανιά)
Ο ύστερος μου έρωτας είσαι εσύ για μένα
γι' αυτό αντέχει η καρδιά να ζω μακριά στα ξένα.
Αυγουστάκη Χαρά (Ρέθυμνο)
Όλοι μου λεν' πως έρχονται τα ύστερα του κόσμου
μα ΄γω, χαρές φαντάζομαι μαζί μ' εσένα, φως μου.
Κουκουμπεδάκη Χαριστή (Γαλιά Ηράκλειο)
Στην ύστερή σου τη στραθιά νάμι καλό ν' αφήσεις
γιατί απ' τα πλούτη που 'καμες πράμα δεν θα κερδίσεις.
Κυριακάκη Πόπη (Αθήνα)
Στην ύστερη μ' αναπνοή...εσέ κρατώ στη σκέψη
κι' ας είν' η απληστία σου..που θα με καταστρέψει.
Ζερβουδάκης Προκόπης (Καμπανός Σελίνου Χανιά)
Στην ύστερη μου αναπνοιά μια χάρη θα ζητήσω
μ` ένα φιλί απ` τα χείλη σου τα μάθια μου να κλείσω.
Μαυρουδή Μαρία (Μοίρες Ηράκλειο)
Ετούτος πως το ρέγομαι ύστατος πόνος να ’ναι
κι όλες οι άσχημες στιγμές αλάργο μας να πάνε.
Δανδουλάκη Ελευθερία (Νίθαυρη Αμαρίου Ρέθυμνο)
Τον ύστερο χαιρετισμό στου χωρισμού τ' αντίο
έδωσες και κοπήκανε η δρόμοι μας στα δύο.
Καπετανάκης Γιάννης (Θεσσαλονίκη)
Η ύστερη μου πεθυμιά η αναπνιά όντε σβήνει
να φύγω με αθιβολή να έχω μον' εκείνη.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Δέκα χρονώ νε δοξαριές καρδιά μου ξεματώνεις
παίξε μου 'δα την ύστερη σεβδά να ξετελειώνεις.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
Στην ύστερη μου αναπνιά θέλω κρασί στα χείλη
στον άδη να 'κουστεί κρασέ σα μπω μέσα στη πύλη.
Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ασκύφου Σφακίων Χανιά)
Το ύστερο μου να γενείς και στ' άκρα αν θες θα φτάσω
δεν βάζω όρους της ζωής αρκεί να σ' αγκαλιάσω.
Δρακάκη Ζωή (Ρέθυμνο)
Σ' αγάπουνα μ' αγάπησες, μα 'ρθαν τα ύστερα μας
και κάπως έτσι έσβυσαν όλα τα όνειρα μας.
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Το υστερό της σ' αγαπώ δεν έμοιαζε του πρώτου
και θώριε με σα να θεωρεί τα μάθια 'νους αγνώστου.
Καλλέργης Κώστας Κ.Ι.Γ.Κ. (Λούτρα Ρέθυμνο)
Πρώτη μου σκέψη το πρωί το βράδυ ύστερη μου
όαση και δροσοσταλιά εσύ ‘σαι της ερήμου.
Γαριπαντώνης (Νίβρυτος Ζαρός Ηράκλειο)
Υστερινή μ’ αναπνοή καθημερνή μου σκέψη
πολλές φορές τονε γροικώ το νου μου να σαλέψει.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Το ύστερό μας έφταξε κ' ετσά που το λαλιούμε
αδε ν' αλλάξομε μυαλά θα σοκουζουλαθούμε.
Καλλιτσουνάκη Αθανασία (Ρέθυμνο)
Εσύ θα 'σαι η ύστερη η αγάπη μου κι πρώτη
εσύ έβαψες με χρώματα τη σκοτεινή μου νιότη.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθυμνο)
Ο ύστερος μετανοιωμός ποτέ πληγές δε γιαίνει
μέσα στα φύλλα τση καρδιάς πάντα σημάδι μένει.
Στεφανάκης Μιχάλης (Γάλλου Ρέθυμνο)
Ο Θιος τσι πρώτους ευλογεί και τση καλοτυχαίνει
για τσ’ ύστερους σταυρώνετε κι αυτούς τσι περιμένει.
Μίχαλος (Χανιά)
Ύστερή μου ελπίδα γίνε και χορός αντρανιστός
θαρρώ πως ποιο ψηλά πετά... ο πληγωμένος αετός.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα ( Μεγαλόπολη Αρκαδίας )
Την ύστερη μου τη μ-πνοή στα χείλη σου ν' αφήσω
μη και ετούτο το φιλί κάνει με για να ζήσω.
Κατερίνα Βοτζάκη (Ρέθυμνο)
Στα ύστερα μου βήματα ...κι όσο αλάργο να 'μαι
στα χώματα σου Κρήτη μου θέλω να γείρω χάμε.
Το επόμενο μας θέμα είναι η λέξη σαλεύγω (περπατώ), μέχρι Τετάρτη βράδυ.
Τηλέφωνα επικοινωνίας 28310 53791 6981572714. (Απογευματινές ώρες)
