Η Πέμπτη είναι η μέρα που έρχεται ένα τμήμα παιδιών από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Περάματος και την περνάμε παρέα στο ΚΗΦΗ
με τους ηλικιωμένους μας.
Στα πλαίσια της περιβαλλοντικής μελέτης το Σχολείο, στα πλαίσια της Διαγενειακής Σύνδεσης το ΚΗΦΗ μας.
Έχουμε ξαναπεί ότι αυτές οι συναντήσεις είναι εξαιρετικού ενδιαφέροντος τόσο για τους ηλικιωμένους μας όσο και για τα παιδιά μας.
Το θέμα της συζήτησης όπως είχαμε πει από την προηγούμενη με την δασκάλα τους, ήταν
"Το Σχολείο τότε που αυτοί ήταν παιδιά" &
"Τι παιχνίδια έπαιζαν όταν ήταν παιδιά"!!
Τα παιδιά έκαναν ερωτήσεις στους πολύτιμους παπουδογιαγιάδες, που είχαν ετοιμάσει απο πριν, ενω αυτοί βρήκαν ευκαιρία να διηγηθούν για τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν όταν ήταν παιδάκια... γιατί κάποτε κι αυτοί ήταν παιδάκια που έπαιζαν που ήθελαν, μαστόρευαν, έφτιαχναν, εφεύρισκαν, λαχταρούσαν & ονειρεύονταν !!!
Ήτανε παιδάκια που πήγαιναν στο σχολείο, με μπαλωμένα αποφόρια, & χωρίς παπούτσια η με φελλούς αν ηταν τυχερά, η γαλοτσάκια λαστιχένια στην καλύτερη κι αν έπεφτε στα χαιρακια τους τα ξυλισμένα απο το κρύο κσνενα ζευγάρι απο το ξαδερφακι τοτς στην πόλη, τα εβγζαν στο δρομο μη χαλάσουν και τα φορούσαν οταν έφταναν στο Σχολείο!
Ενώ το χειμώνα κρατούσε "ένα κουτσουράκι" στο Σχολείο το κάθε παιδί για να το βάλουνε στη σόμπα να ζεσταθούν....
-Τους ρώτησαν τι τετράδια & βιβλία είχαν??
Η κυρία Χρυσούλα τους είπε:
"Παιδιά μου εμείς δέν είχαμε τσάντα όπως εσάς που θέλετε άλλη κάθε χρόνο, η μάνα μας έφτιαχνε μία με πανί, όπως - όπως για να βάλουμε μέσα την πλάκα και το κοντύλι" και την προσέχαμε να μη σκιστεί γιατί δεν ήταν εύκολο να μας ξαναφτιάξει
Ο κ. Γιώργος αναφέρθηκε στα βιβλία δεν ήταν εύκολο πράγμα παιδί μου τα βιβλία, ούτε τα τετράδια, την πλάκα είχαμε που γράφαμε και σβήναμαι.
Αν τυχόν είχαμε και κάνα βιβλίο στα χέρια μας το προσέχαμε σαν τα μάτια μας και το δίναμε στα αδέρφια μας στα ξαδέρφια μας, στα γειτονάκια μας που ήταν πιο μικρά.
Δεν ήταν εύκολο πράμα παιδί μου εμείς δεν πετούσαμε βιβλία τότε...
- Αναφορά έκανα και στη διδασκαλία των μαθημάτων.
- Η κ.Μαρία αναφέρθηκε στην τιμωρία που της έβαλα μία φορά γιατί δεν ήξερε το μάθημα αυτή και κάποια άλλα παιδάκια που εκτός από το ξύλο που φάγανε τους είπε ο δάσκαλος ότι θα μείνουν μέσα στην τάξη νηστικά μέχρι την άλλη μέρα όμως σαν βράδιασε πήγε ο δάσκαλος και τους άνοιξε την πόρτα και πήγαν στο σπίτι τους.... πού να τολμήσουν να ξαναπάνε αδιάβαστα....
- Τον κήπο του Σχολείου τον φρόντιζαν τα παιδιά....είπαμε δύσκολα χρόνια τότε πολύ δύσκολα μα και όμορφα χρόνια γιατί ήταν παιδάκια είχαν τη χαρά της νιότης της προσμονής για ένα καλύτερο αύριο.
- Τα παιχνίδια που έπαιζαν ρωτησαν τα παιδάκια μας.
- Άστραψαν τα μάτια τους κι άρχισαν να αραδιάζουν πάρα πολλά.... γιατί διαχρονικά το παιχνίδι είναι σύμφυτο με την εξέλιξη & ανάπτυξη του παιδιού.
Όμως δεν τα αγόραζαν γιατί είπαμε δεν είχαν χρήματα για φαγητό, για ρούχα για βιβλία,.... για παιχνίδια θα έψαχναν....
Έτσι έκαναν ή εφτιαχναν αυτοσχέδια παιχνίδια:
Οι αμάδες, το ξυλήκι, το σχοινάκι,περνά- περνά η μέλισσα, η σκλαβιά, το χωστοπούλι, τον ποταμό, τον καλόγερο, την τυφλόμυγα, την κολοκυθιά το καρεκλάκι το γκέο βαγγέο, το λουρί της μάνας, τα μήλα, κουτσούνες, το πατίνι, το τσούρι το τσέρκι, το σχοινάκι το μπιζ ήταν κάποια από τα παιχνίδια που έπαιζαν τότε!!!
- Τα παιδιά ρωτούσαν εντυπωσιασμένα για τις λεπτομέρειες των παιχνιδιών και αυτοί τους εξηγούσαν με λεπτομέρειες... και ήταν σαν να το βλεπαν στα μάτια τους κείνη την ώρα !!!
Είχαν την ιδέα να παίξουν μαζί ενα παιχνίδι απο τα παλιά....τι ωραία ιδέα...
- Ναιιιιιιιι φώναξαν τα παιδάκια...
Έτσι ο κ Γιώργος η κ
Μαρία η κ. Ιωάννα & η κ.Άννα μας έπαιξαν το για να το δούνε τα παιδιά, και μετά το έπαιξαν μαζί τα παιδιά με τους ηλικιωμένους μας & στη συνέχεια μονα τους τα παιδιά που το βρηκαν ποοολυυ διασκεδαστικό ...τα γέλια τους ακούστηκαν απο τη γειτονιά!!!
Κάποια στιγμή βρήκαν και ένα μπαλόνι τα παιδιά που είχε μείνει από την προηγούμενη το άρπαξαν και άρχισα να παίζουν μεταξύ τους γέμισε ζωή γέμισε γέλιο γέμισε χαρά ο χώρος μας !!!!
Όταν πιάσαμε ένα κύκλο να παίξουμε το "κορόιδο" μόλις πιάσανε τα χεράκια τους...συνειρμικά τα παιδιά άρχισα να τραγουδούν το "τραγούδι της ειρήνης" !!!
Ποση "ζωή" μας μας δώσετε πάλι σήμερα αγαπημένα μας παιδάκια αλλά και πόση "Σοφία" & "Γνώση"πήρατε!
Πόσο τυχερά είσαστε για αυτές τις συναντήσεις που είναι γεμάτες Αγάπη, Ζεστασιά Γνώση Σοφία & πάντα η επωδόςστος συμβουλές των ηλικιωμένων είναι "πως πρέπει να νοιώθουν ευγνωμοσύνη & να εκτιμούν όσα έχουν στη ζωή τους γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο "!!!
Ευχαριστούμε πολύ τις δασκάλες που τα συνόδευαν κ. Μαρία Τσιλιωπούλου και την κ.Μαρία Μονιάκη.
Ευχαριστούμε τα παιδιά που ανταποκρίνονται και δίνουν τόση χαρά στους ανθρώπους μας!!!
