Έφυγε από τη ζωή ο «μάγιστρος» του Ρεθεμνιώτικου Καρναβαλιού Τάκης Χάσικος που με τη σκληρή κι εμπνευσμένη δουλειά του, κατάφερε την αισθητική αναβάθμιση του θεσμού. Ως λάτρης του θεάτρου και των πλούσιων κουστουμιών εποχής, μετέτρεπε την παρουσίαση της ομάδας του - στην μεγάλη παρέλαση του καρναβαλιού- σε θεατρικό δρώμενο..
Ο Τάκης Χάσικος αγαπούσε από παιδί το καρναβάλι και συμμετείχε στις παρελάσεις τις Αποκριάς από πολύ μικρός, από τότε δηλαδή, που ακόμα το οργάνωνε η Περιηγητική Λέσχη Ρεθύμνου.
Δεν εγκατέλειψε το Ρέθυμνο από επιλογή, παρά το ότι με ταλέντο του θα μπορούσε να έχει μεγαλουργήσει, πράγμα το οποίο γνώριζε. Αντ’ αυτού, δήλωνε περήφανος κι ευτυχής που κατοικεί στη μικρή μας πόλη. Όνειρό του ήταν να δουλέψει στο θέατρο ως ενδυματολόγος και για το λόγο αυτό σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Μάλιστα όπως χαρακτηριστικά έχει εξομολογηθεί, στο τρίτο έτος που θα άφηνε τα γενικά μαθήματα για τα ειδικά του τμήματος της ενδυματολογίας, τελικά το τμήμα δεν δημιουργήθηκε καθώς ήταν ο μόνος που το δήλωσε.
Παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω, παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή «Μοντελίστ Βελουδάκη» στην Αθήνα όπου έμαθε τα πατρόν και ξεκίνησε δειλά - δειλά «να ράβει και να ξηλώνει», όπως είχε πει χαρακτηριστικά.
Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, έπιασε δουλειά στον οίκο μόδας «Άννα Κατραμάτου» στην Αθήνα, όπου κι άρχισε να ξεδιπλώνεται το τεράστιο ταλέντο του.
Αξίζει ν’ αναφερθεί ότι οι πρώτες εικόνες στην ραπτική ήταν αυτές που είχε από τη μητέρα του που έραβε τα ρούχα των παιδιών στο σπίτι. Μάλιστα, είχε και μια παλιά μηχανή Singer χειρός, με την οποία πειραματιζόταν στα πρώτα του βήματα.
Μιλώντας για το καρναβάλι είχε πει: «Το καρναβάλι είναι η τρέλα η δική μου και της ομάδας μου «Νάτα Κεφάτα». Οι τρεις μήνες περίπου που διαρκεί η προετοιμασία είναι για μένα η ψυχοθεραπεία μου, η τονωτική ένεση για όλη τη χρονιά».
Επέλεγε το θέμα της χρονιάς μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία. Ξεκίναγε με μια ιδέα που του άρεσε, αλλά συνέχιζε να την «διανθίζει» συνεχώς μέχρι να καταλήξει να τον ικανοποιεί η τελική δημιουργία.
Όταν ολοκληρώνονταν η ιδέα για το θέμα της χρονιάς, απολάμβανε τη βοήθεια των μελών της ομάδας του, καθώς όπως είχε τονίζει πολλές φορές, ήταν ένας καλλιτέχνης που δεν του άρεσε να δουλεύει μόνος. Μάλιστα, η περίοδος της προετοιμασίας ήταν τόσο σημαντική γι αυτόν που έλεγε ότι αν κάποιος δεν τη ζήσει, δεν μπορεί ν’ απολαύσει πραγματικά την καρναβαλική παρέλαση.
Ο αποχαιρετισμός της Πέπης Μπιρλιράκη Πρόεδρου Κ.ΕΔΗ.Ρ και Επιτροπής Τουριστικής Ανάπτυξης Δήμου Ρεθύμνου στον Τάκη Χάσικο
«Τάκη μας, Τάκη μου,
Σήμερα, τη χειμωνιάτικη Δευτέρα του Απρίλη, στις δύσκολες μέρες του αποκλεισμού, έφυγες.
Νιώθω την ανάγκη, να μοιραστώ με όλο το Ρέθυμνο τον αποχαιρετισμό μου γιατί όλο το Ρέθυμνο πενθεί, θρηνεί και νιώθει την απώλεια του Τάκη του, ήδη..δεν μπορούμε να κλάψουμε αγκαλιασμένοι για το φευγιό σου
Η οικογένεια σου, η Ιωάννα, τα ξαδέλφια σου
Η ομάδα σου η αγαπημένη, κι αυτή οικογένεια σου
Οι φίλοι και συμμαθητές, οι πελάτες σου, οι γείτονες, οι θεράποντες γιατροί και νοσοκόμοι..
Οι επώνυμοι και ανώνυμοι Ρεθεμνιώτες , πολλοί Έλληνες, οι δημοσιογράφοι, οι τοπικοί άρχοντες που τους τα ’λεγες έξω απ τα δόντια….
Είσαι μόλις λίγα μέτρα μακριά μας , και δεν μπορούμε να σε αποχαιρετίσουμε…
Ο μόνος τρόπος που μπορώ να έρθω κοντά σου είναι να ανοίξω την ντουλάπα μου και να αγγίξω για άλλη μια φορά ένα - ένα τα κομμάτια που έχουν φτιάξει τα χέρια σου… τουαλέτες, το ονειρεμένο νυφικό της αδερφής μου, το παρανυφιάτικο της 2 ετών κόρης μου, στολές Αναγεννησιακές, Βραζιλιάνικες, Μινωίτισες , στολές επαγγελματικές των ξενοδοχείων .. ασορτί πάντα με τσάντες, κάπες, αξεσουάρ…
Η ετικέτα πάνω τους «TAKIS» μου θυμίζει κάθε φορά την επιλογή σου να μείνεις στο Ρεθυμνάκι και να προσφέρεις συνέχεια, αντί να μείνεις στην Αθήνα όπου θα είχες καταξιωθεί ως μεγάλος μαίτρ σε Ελλάδα και εξωτερικό..
Τελειομανής, οραματιστής, πύρινος σε κάθε έκφραση και κάθε δράση σου…. , πόσο τυχερή ένιωθα ως φίλη και συνεργάτης σου, πόσο καμάρωνα κάθε φορά που οι εκτός Ρεθύμνου μου εξέφραζαν το θαυμασμό τους για το έργο σου !
Πόσες μέρες και νύχτες σχεδιάζαμε την κάθε εκδήλωση , την κάθε λεπτομέρεια των κοστουμιών, των μεταφορών τους, των χορευτικών, των κατασκευών…
Δεν προλάβαμε φίλε να κάνουμε τη μεγάλη εμφάνιση εκεί που ήταν τ’ όνειρό σου… σε περίμεναν οι Βενετοί, όμως η αρρώστια νίκησε..παρά τη σθεναρή σου αντίδραση, παρά την πρωτοφανή σου δύναμη.
Πόσες φορές απομακρυνθήκαμε αλλά και πόσες φορές δεν έγινα ο πρεσβευτής σου στον υπόλοιπο κόσμο…
«Κοκόνα μου, άκου τι θα κάνεις…..
έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμα, ακούς ?? »
Θα κάνουμε καλέ μου, θα είσαι πάντα εκεί στη μέση να δίνεις εντολές, να εμπνέεις και θα είσαι πάντα ο καθοδηγητής μας για καλύτερο Καρναβάλι, καλύτερο Αναγεννησιακό, καλύτερο Ρέθυμνο.
Με την ειλικρίνεια, που σπάζει κόκαλα καμιά φορά, την αλήθεια σου δοσμένη με τον έντονο αυθεντικό σου τρόπο, με την αξιοπρέπεια σου.
Θα είσαι πάντα πάνω στο άρμα σου, αρχηγός, αγέρωχος και θα φωνάζεις στον κόσμο : Ξυπνήστε ρεεεε !!!! Χαρείτε τη ζωήηηη !!!
Η Πέπη σου»
