Ένα νεαρό φεγγαρόψαρο εντοπίστηκε στη θαλάσσια περιοχή του Πλακιά και συγκεκριμένα στην περιοχή της Σούδας, προφανώς έχοντας χάσει τον προσανατολισμό του.
Το σπάνιο ψάρι που δεν έχει εντοπιστεί άλλη φορά στα νότια του Ρεθύμνου, βοηθήθηκε να επιστρέψει στ’ ανοιχτά από τους ναυαγοσώστες Νίκο και Μιχάλη Ριτζάκη, που με τη συνδρομή και άλλων κολυμβητών το οδήγησαν προς το πέλαγος.
Οι αδελφοί Ριτζάκη κατάφεραν να τραβήξουν σε βίντεο το νεαρό ψάρι το οποίο δημοσιεύεται παρακάτω.
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΟΨΑΡΟ (MOLA MOLA)
Το φεγγαρόψαρο όταν είναι ενήλικο έχει επιβλητική εμφάνιση χάρη στο μέγεθός του. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ψάρι ακίνδυνο, με ενδιαφέρουσες συμπεριφορές που δυστυχώς όμως απειλείται λόγω της πλαστικής ρύπανσης και της αλιείας.
Είναι ένα από τα βαρύτερα γνωστά οστέινα ψάρια. Το βάρος του κυμαίνεται ανάμεσα στα 250 και 1.000 κιλά. Οι προνύμφες του όμως (ψάρια που μόλις έχουν εκκολαφθεί) είναι πολύ μικρές σε μέγεθος. Έχουν μήκος μόλις 2,5 εκατοστά και ζυγίζουν λιγότερο από 1 γραμμάριο. Όσες επιβιώνουν αναπτύσσονται περισσότερο από 60 εκατομμύρια φορές σε σχέση με το αρχικό τους μέγεθος. Θεωρείται η πιο ακραία ανάπτυξη μεγέθους για σπονδυλωτό ζώο.
Το όνομά του στα ελληνικά αλλά και σε άλλες γλώσσες πηγάζει από την εμφάνισή του. Το φεγγαρόψαρο έχει στρογγυλό σχήμα σώματος, γκρίζο χρώμα με βούλες και τραχιά υφή και συνεπώς θυμίζει το φεγγάρι.
Το είδος (Mola mola) είναι συγγενές του λαγοκέφαλου και του ψαριού-φούσκα με τα οποία μοιράζεται αρκετές μορφολογικές ομοιότητες.
Πρόκειται για πολύ αργό και αδέξιο κολυμβητή, αγγίζοντας την ταχύτητα των 3 χιλιομέτρων την ώρα που συναντάται σε όλα τα εύκρατα και τροπικά ύδατα του κόσμου και περνάει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του κυνηγώντας ενεργά σε βάθη μεγαλύτερα των 200 μέτρων.
Τα θηλυκά γεννούν τα περισσότερα αυγά από οποιοδήποτε άλλο σπονδυλωτό ζώο — μέχρι και 300 εκατομμύρια αυγά τη φορά. Το είδος είναι παμφάγο. Τρέφεται με φύκη και μικρά ψάρια, καλαμάρια, καρκινοειδή και προνύμφες άλλων θαλασσίων ζώων. Οι μέδουσες και άλλοι ζελατινώδεις οργανισμοί αποτελούν το 15% της συνολικής διατροφής τους.
Τα ενήλικα φεγγαρόψαρα έχουν λίγους φυσικούς θηρευτές, ανάμεσά τους οι θαλάσσιοι λέοντες, οι όρκες και οι καρχαρίες. Οι θαλάσσιοι λέοντες δυστυχώς κυνηγούν τα φεγγαρόψαρα για παιχνίδι, σκίζουν τα πτερύγιά τους και τα εγκαταλείπουν σχεδόν νεκρά να βυθιστούν. Το τεράστιο μέγεθος και το παχύ δέρμα ενός ενήλικου φεγγαρόψαρου αποτρέπει τους περισσότερους θηρευτές, ωστόσο τα νεαρά είναι ευάλωτα στην αρπαγή από τόνους και δελφινόψαρα.
Οι άνθρωποι καταναλώνουν το κρέας του φεγγαρόψαρου στην Ασία, αλλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση απαγορεύεται η εμπορεία κρέατος ή παραγώγων του. Το συγκεκριμένο ψάρι δεν αποτελεί απειλή για τον άνθρωπο. Πολλές φορές οι άνθρωποι νομίζουν ότι το φεγγαρόψαρο είναι είδος καρχαρία, μιας και αυτό κολυμπάει κοντά στην επιφάνεια με προεξέχοντα τα ραχιαία πτερύγιά του. Έτσι, συχνά το τραυματίζουν καθώς θεωρούν ότι είναι επικίνδυνο.
Το είδος είναι ευάλωτο (υπό απειλή) σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης. Απειλείται από τα αιωρούμενα σκουπίδια όπως οι πλαστικές σακούλες που μοιάζουν με μέδουσες, ένα θήραμα που τα φεγγαρόψαρα προτιμούν. Το πλαστικό είτε πνίγει ακαριαία το φεγγαρόψαρο είτε γεμίζει το στομάχι του και μη μπορώντας εκείνο να το αφομοιώσει, εν τέλει λιμοκτονεί.
