ΟΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ Η ΒΡΑΧΥΧΡΟΝΙΑ ΜΙΣΘΩΣΗ
Η εύρεση οικίας στο Ρέθυμνο αποτελεί καίριο ζήτημα ιδιαίτερα για τους φοιτητές που μετά την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής σπεύδουν μαζικά να αναζητήσουν διαμερίσματα προς ενοικίαση. Για ακόμα μία χρονιά παρατηρείται πως το Ρέθυμνο βρίσκεται υψηλά στις προτιμήσεις των φοιτητών, καθώς οι προοπτικές ανέλιξης και το επίπεδο σπουδών που προσφέρει το Πανεπιστήμιο Κρήτης,αποτελούν κοινά αποδεχτές παραδοχές. Ωστόσο, αν και η προσέλευση των φοιτητών αλλά και των καθηγητών καταγράφει συνεχή αύξηση, η διαθεσιμότητα προσφερόμενων για ενοικίαση διαμερισμάτων είναι πολύ μικρή. Το ζήτημα αυτό προβληματίζει και δημιουργεί έντονη ανησυχία σε πολλούς φοιτητές, για αυτό το λόγο αποφάσισαν να μιλήσουν στην εφημερίδα «Ρέθεμνος» και να μοιραστούν τις εμπειρίες που απέκτησαν στην προσπάθεια τους να εντοπίσουνμια συμφέρουσα επιλογή για διαμονή.
Η Αντωνία Παπαδοπούλου, δευτεροετής φοιτήτρια του τμήματος ψυχολογίας, αναφέρει «Όταν ανακοινώθηκαν οι βαθμολογίες μετά τις πανελλήνιες, καταλάβαμε ότι θα ερχόμουν στο Ρέθυμνο. Άρχισα και εγώ και η οικογένεια μου να ψάχνουμε αγγελίες και να ρωτάμε γνωστούς αν υπάρχει κάτι διαθέσιμο, οι περισσότερες απαντήσεις ήταν αρνητικές, ωστόσο επικοινωνήσαμε με έναν κύριο μέσω των αγγελιών και κλείσαμε ραντεβού για να δούμε το σπίτι μόλις θα φτάναμε στο Ρέθυμνο. Όταν τελικά φτάσαμε συναντήσαμε τον ιδιοκτήτη, ο οποίος μας πήγε να δούμε το σπίτι. Πραγματικά αυτό που παρουσιαζόταν στην αγγελία δεν είχε καμία σχέση με αυτό που έβλεπα, δεν υπήρχε ούτε ένα παράθυρο και τα ντουλάπια στην κουζίνα αλλά και η ντουλάπα για τα ρούχα, ήταν σπασμένα δεν υπήρχε ούτε ένα πόμολο! Κάποια στιγμή ενώ ο ιδιοκτήτης προσπαθούσε να μας πείσει για το πόσο τυχεροί είμαστε που το προλάβαμε, μία “κατσαρίδα τέρας” περπατούσε πάνω στον πάγκο της κουζίνας, ο ιδιοκτήτης την προσπέρασε και μας είπε ότι είμαστε στην παλιά πόλη, υπάρχουν παντού κατσαρίδες και πως θα συνήθιζα. Τότε η μητέρα μου νευριασμένη του είπε πως αν τελικά αποφασίσουμε να νοικιάσουμε το σπίτι θα γίνει απαραίτητα μία απολύμανση. Ο ιδιοκτήτης σχεδόν προσβεβλημένος, απάντησε πως η απολύμανση θα συμπεριλαμβανόταν στα πρώτα δύο ενοίκια που θα του δίναμε. Το ποσό που μας ζήτησε για μία γκαρσονιέρα τριανταπέντε τετραγωνικών σε αυτή την κατάσταση,ήταν 450 ευρώ. Ξέρω παράλογο, το χειρότερο είναι ότι όποιο άλλο σπίτι έβρισκα ήταν ακόμα χειρότερο, υπήρχαν κάποια όμορφα διαμερίσματα αλλά μου ζήταγαν 650 ευρώ και πάνω. Έτσι άρχισα να ψάχνω για συγκάτοικο, όταν τελικά βρήκα μία κοπέλα πήγαμε στον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος και μας είπε ότι από την στιγμή που θα μένουν δύο φοιτήτριες στο σπίτι η τιμή θα αυξηθεί στα 800 ευρώ τον μηνά τον ρωτήσαμε για ποιο λόγο να γίνει αυτή η αύξηση και μας απάντησε, πως είμαστε φοιτήτριες και δεν ξέρει τι φθορές μπορεί να προκαλέσουμε στο σπίτι του. Για να μην τα πολυλογώ, κατέληξα να μένω σε ξενοδοχείο και να πληρώνω 500 ευρώ και να υποχρεώνομαι σε γνωστούς μου να με φιλοξενούν κατά την διάρκεια της εξεταστικής, καθώς στο Ρέθυμνο είναι και η τουριστική περίοδος και τα ξενοδοχεία δεν συνηθίζουν να νοικιάζουν σε φοιτητές. Αυτό που μου έχει προξενήσει τη μεγαλύτερη εντύπωση σε όλη αυτή την παράλογη κατάσταση είναι, το πώς γίνεται σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, που ο βασικός μισθός είναι στα 700 ευρώ, να ζητούν ενοίκια σε αυτές τις τιμές. Πλέον οι σπουδές αποτελούν είδος πολυτελείας και είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν αν και οι ίδιοι οι φοιτητές δεν αναζητήσουν δουλειά».
Αξίζει να σημειωθεί, πως πολλοί είναι οι φοιτητές που καταγγέλλουν παρόμοιες εμπειρίες. Οι περισσότεροι δηλώνουν αγανακτισμένοι και κουρασμένοι, όπως τονίζει και η τριτοετής φοιτήτρια κοινωνικών και φιλοσοφικών σπουδών Μαρίνα Κυριαζή«Κάθε χρόνο η κατάσταση γίνετε χειρότερη, είμαι τρία χρόνια στο Ρέθυμνο κάθε χρόνο μου ζητούν αύξηση του ενοικίου κατά 30 ευρώ, δεν ξέρω πως το κάνουν αυτό, ξέρω μόνο πως δεν έχω σταματήσει να ψάχνω για άλλο διαμέρισμα και πως έχω κουραστεί με το να μην βρίσκω τίποτα».
Αποτελεί κοινό τόπο μεταξύ των περισσότερων φοιτητών, πως επί το πλείστον τα σπίτια που διατίθενται για ενοικίαση δεν διαθέτουν την απαραίτητη επίπλωση, είναι παλιά και πολλές φορές δεν τηρούν τους κανόνες υγιεινής. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Μαργαρίτας Κατσαντώνη τελειόφοιτης φοιτήτριας κοινωνιολογίας η οποία αναφέρει «Ως πρωτοετής πήγα να δω μία γκαρσονιέρα στην περιοχή της Καλλιθέας η οποία είχε και εσωτερική σκάλα.Στον πάνω όροφο ήταν το κρεβάτι, τα σκαλιά έτριζαν και το ένα ήταν σπασμένο, μου είπαν ότι θα το αντικαταστήσουν. Όταν είδα το μπάνιο νόμιζα πως με κοροϊδεύουν ο νιπτήρας ήταν σπασμένος και η λεκάνη ήταν τοποθετημένη μέσα στο ντούζ…!Στον χώρο λοιπόν που θα έπρεπε να κάνω μπάνιο υπήρχε μια λεκάνη…»
Η αυξανόμενη ζήτηση και η έλλειψη κατάλληλα διαμορφωμένων διαμερισμάτων προς μίσθωση, απογοητεύει τους φοιτητές και τις οικογένειες τους. Όπως επισημαίνεται από τους περισσότερους, ζούμε σε μία χώρα που υποστηρίζει την ύπαρξη δωρεάν παιδείας και προωθεί την τριτοβάθμια εκπαίδευση, παρόλα αυτά φαίνεται πως οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια οικογένεια για να καταφέρει να ανταπεξέλθει και να σπουδάσει το παιδί της αυξάνονται αντί να ελαχιστοποιούνται. Η Μαρίνα Κυριαζή τονίζει «ακόμα και οι εστίες που προσφέρονται ως λύση, είναι ελάχιστες και τα κριτήρια που χρειάζεται να πληρούνται, για να έχει κάποιος την δυνατότητα να διεκδικήσει μια θέση, αυστηρά».Η πλειοψηφία των φοιτητών δηλώνει τον θυμό της, καθώς τονίζεται πως οι προσπάθειες αισχροκέρδειας και εκμετάλλευσης αποτελούν συχνά φαινόμενα. Οι ιδιοκτήτες βασίζονται στις ανάγκες φοιτητών, καθηγητών αλλά και ντόπιων πολιτών για εύρεση κατοικίας και έτσι η ανησυχία πως τα διαμερίσματα θα παραμείνουν ανοίκιαστα δεν υπάρχει.
Το airbnb δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τους φοιτητές
Είναι χρήσιμο να τονιστεί, πως η γενικότερα υιοθετούμενη τάση των ιδιοκτητών να μετατρέπουν τα διαμερίσματα τους σε airbnb, είναι ένας ακόμα παράγοντας που δυσκολεύει και προκαλεί την αγανάκτηση των φοιτητών. Πλέον δεν είναι ενταγμένα στο καθεστώς των airbnb μόνο τα διαμερίσματα που υπάρχουν στην παραλιακή οδό αλλά και τα σπίτια της παλιάς πόλης. Η διαδικασία αυτή αναγκάζει τους φοιτητές κατά την περίοδο της εξεταστικής περιόδου να μένουν «άστεγοι» και πολύ συχνά να καθίστανται έρμαια, καθώς σε μία απαιτητική περίοδο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ένα καίριο ζήτημα, αυτό της στέγασης. Το γεγονός αυτό οδηγεί πολλούς φοιτητές να καταφεύγουν στην λύση των ξενοδοχείων και να αναγκάζονται να καταθέτουν σημαντικά χρηματικά ποσά. Όπως αναφέρει και η Μαργαρίτα Κατσαντώνη «Για να καταφέρω να ανταπεξέρχομαι στα έξοδα που έχει ένα σπίτι, αλλά και το ξενοδοχείο που θα έπρεπε να πληρώνω από τον Μάιο μέχρι το τέλος της εξεταστικής, αναγκάστηκα να δουλέψω. Αυτή η επιλογή επηρέασε σε μεγάλο βαθμό, αρνητικά την πορεία των σπουδών μου».
Ολοκληρώνοντας, είναι σημαντικό να τονιστεί πως οι αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισαν οι περισσότεροι φοιτητές στην προσπάθεια τους να εγκατασταθούν στο Ρέθυμνο, επηρέασε αρνητικά και τη μετέπειτα πορεία τους, όσον αναφορά την σταδιοδρομία τους στο πανεπιστήμιο. Πολλοί είναι επίσης αυτοί που υποστηρίζουν ότι ζουν σε ένα γενικότερο κλίμα επισφάλειας, καθώς δεν γνωρίζουν αν θα καταφέρουν να εντοπίσουν έναν χώρο για να μείνουν κατά την περίοδο της εξεταστικής. Αυτή είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη και αγχωτική συνθήκη που πολλοί φοιτητές καλούνται να υπομείνουν. Ωστόσο, η κατάσταση αναμένεται να αποσυμπιεστή και να διευκολυνθούν οι συνθήκες φοίτησης, καθώς προχωρά η διαδικασία ίδρυσης νέων εστιών, γεγονός που οι φοιτητές περιμένουν.Κρίνεται απαραίτητο να διαμορφωθούν ευέλικτα κριτήρια επιλογής, όσον αφορά τους αιτούντες.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΡΟΥΣΙΟΥ
