Με σύμμαχο τον καλό καιρό, πλήθος Ρεθεμνιωτών τίμησε σήμερα 4 Δεκεμβρίου την πολιούχο και προστάτιδα της πόλης του Ρέθυμνου και του πυροβολικού, Αγία Βαρβάρα.
Στους εορτασμούς παραβρέθηκαν εκπρόσωποι του στρατού, των σωμάτων ασφαλείας, οι πολιτειακές αρχές και πολιτιστικοί φορείς.
Συλλειτούργησαν ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος και ο Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Προδρόμος.
Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας της Αγίας Βαρβάρας στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Ιστορία του ναού της Αγίας Βαρβάρας
Ο ναός της Αγίας Βαρβάρας εμφανίζεται στους ενετικούς χάρτες από το 1613, στον ίδιο χώρο που βρίσκεται και ο σημερινός, μεταγενέστερος ναός. Η εκκλησία που βρίσκεται σήμερα στην οδό Αγίας Βαρβάρας, χτίστηκε το 1885, μετά από περιπετειώδη τρόπο.
Από το 1883, το χώρο που βρισκόταν η κατεστραμμένη, πλέον, χριστιανική εκκλησία είχε αγοράσει από το Τούρκικο Εφκαφίο της πόλης και παρά τις έντονες αντιδράσεις της χριστιανικής κοινότητας του Ρεθύμνου, ο Τουρκορεθυμνιώτης Αλή Εφέντης Τσιτσεκάκις, ο οποίος, σύμφωνα με δημοσίευμα της εποχής, είχε μετατρέψει το κτήριο του ναού σε χαμάμ (λουτρό).
Το Φεβρουάριο του 1885, ο Αλή Τσιτσεκάκις αποφάσισε να γκρεμίσει το εναπομείναν κτίριο και στη θέση του να χτίσει οικία. Μόλις οι χριστιανοί της πόλης έμαθαν τις προθέσεις του, έσπευσαν και τον εμπόδισαν να προβεί στην κατεδάφιση. Παράλληλα ξεκίνησε ένας μαραθώνιος διαπραγματεύσεων και πιέσεων προς τον Τουρκορεθυμνιώτη. Μετά από πολλές αθετήσεις υποσχέσεων από πλευράς του Τσιτσεκάκι, το 1885 τελικά, ο ναός, με τα γύρω από αυτόν κτίσματα, περιήλθε στα χέρια των χριστιανών της πόλης του Ρεθύμνου, αφού πρώτα αποζημίωσαν τον Τσιτσεκάκι με 500 εικοσόφραγκα, ποσό καθόλου ευκαταφρόνητο για την εποχή.
Στο να καμφθεί η επιμονή του Τσιτσεκάκι, βοήθησε και το εξής θαύμα το οποίο διασώζει η λαϊκή παράδοση: Μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλήνων και Μουσουλμάνων για την αγορά του ναού, έπεσε στην πόλη επιδημία ευλογιάς. Η τρομερή αρρώστια χτύπησε κατά περίεργο τρόπο μόνο τα σπίτια των Οθωμανών, οι οποίοι πέθαιναν κατά δεκάδες.
Οι χριστιανοί, μόλις εκδηλώθηκε η νόσος, έσπευσαν και έκαναν λιτανεία, περιφέροντας στους ώμους τους την εικόνα της Αγίας Βαρβάρας. Οι Τούρκοι, πανικοβλημένοι, βλέποντας το φανερό θαύμα, έτρεχαν να προσφέρουν στην Αγία χρήματα, πολύτιμα αντικείμενα και πολλά ασκιά με λάδι για να σωθούν από την τρομερή αρρώστια. Πράγματι, από την επόμενη κιόλας μέρα, η αρρώστια έφυγε και κανένα άλλο κρούσμα δεν παρουσιάστηκε στους Τούρκους.
Αυτοί, βλέποντας τη δύναμη της Αγίας, πίεσαν τον Τσιτσεκάκι να αποδώσει το κτήριο στους χριστιανούς.
Τα χρήματα όμως που είχε μαζέψει η χριστιανική κοινότητα είχαν εξαντληθεί και δεν επαρκούσαν για την ανέγερση καινούργιου ναού. Δόθηκε όμως μια θεατρική παράσταση, τα έσοδα της οποίας, μαζί με τα έσοδα από την κλήρωση ενός ζωγραφικού πίνακα, έγιναν η «μαγιά» για την ανέγερση του ναού.
Το έργο της ανοικοδόμησης ανέλαβε ο πρωτομάστορας Αντώνιος Γυπαράκης από τα Σελλιά Αγ. Βασιλείου.Ο Γυπαράκης, μάλιστα, βλέποντας τα πενιχρά οικονομικά των Ρεθυμνιωτών αφ' ενός και την αγωνία τους να τελειώσει το συντομότερο ο ναός αφ' ετέρου, διέθεσε υπέρ του ναού 7.000 γρόσια από τα 17.500 που ήταν η αμοιβή του.
Στις 4 Δεκεμβρίου 1885, ανήμερα της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας, τελέστηκε μεγάλη αρχιερατική λειτουργία, παρόλο που οι εργασίες κατασκευής δεν είχαν ακόμη ολοκληρωθεί. Στην πρώτη αυτή θεία λειτουργία χοροστάτησε ο τότε επίσκοπος Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ιερόθεος Μπραουδάκης. Το έργα αποπεράτωσης του ναού ολοκληρώθηκαν το 1886, οπότε έγιναν και τα εγκαίνιά του, στις 25 Μαΐου του ίδιου χρόνου.
Το μπινί (νεροσταλάκτης) της εξώθυρας του ναού, με τα αρχικά Α.Β. και την ημερομηνία αποπεράτωσης του ναού.
Από το 1898 έως το 1907, περίοδο της ρωσικής κατοχής για το Ρέθυμνο, ο ναός παραχωρήθηκε απ΄ τον Επίσκοπο Διονύσιο Καστρινογιαννάκη στους ομόθρησκους Ρώσους στρατιώτες για να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Αυτοί, μάλιστα, αφιέρωσαν στο ναό το μεσαίο πολυέλαιο, ο οποίος είναι ρώσικης κατασκευής, σαν ελάχιστο ενθύμιο αιώνιας φιλίας ανάμεσα στους δύο ομόδοξους λαούς.
Ο μεσαίος πολυέλαιος του ναού, δώρο των ρωσικών στρατευμάτων.
Την περίοδο του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, ο ναός, ως εκ θαύματος σώθηκε από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς, με μικρές μόνο ζημιές, παρόλο που τα γειτονικά κτίσματα ισοπεδώθηκαν ή έπαθαν τεράστιες καταστροφές.
