Μια εντυπωσιακή νέα έρευνα αποδεικνύει το πόσο διαφορετικά βιώνουν την εμπειρία της επιστροφής στο σπίτι τη νύχτα οι γυναίκες σε σχέση με τους άντρες.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Brigham Young στη Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών και παρέχει σαφείς οπτικές αποδείξεις της διαρκούς σάρωσης του περιβάλλοντος στην οποία προχωρούν οι γυναίκες, καθώς περπατούν στο σκοτάδι, με αυτή την παράμετρο, όπως προκύπτει από την έρευνα, να συνιστά ιδιαίτερο στοιχείο των δικών τους εμπειριών και όχι των αντρών.
O επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, καθηγητής Ρόμπι Τσάνεϊ, καθώς και οι συνάδελφοί του, Αλίσα Μπερ και Άιντα Τόβαρ, έδειξαν στους συμμετέχοντες στην έρευνα φωτογραφίες από τους χώρους τεσσάρων πανεπιστημίων της Γιούτα -του Utah Valley, του Westminster, του Brigham Young και του Πανεπιστημίου της Γιούτα- και τους ζήτησαν να εστιάσουν στα σημεία εκείνα των φωτογραφιών που τους τραβούσαν την προσοχή. Οι γυναίκες εστίαζαν αισθητά περισσότερο σε σημεία τα οποία ενδεχομένως θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγές κινδύνου -κυρίως στην περιφέρεια των φωτογραφιών- ενώ οι άντρες επικεντρώνονταν απευθείας στα σημεία εστίασης της εικόνας ή στον τελικό προορισμό τους.
"Οι θερμικοί χάρτες που προέκυψαν αποτυπώνουν το τι ενδεχομένως σκέφτονται, αισθάνονται ή κάνουν οι άνθρωποι καθώς κινούνται σε αυτούς τους χώρους", ανέφερε ο Τσάνεϊ. "Πριν ξεκινήσουμε την έρευνα, εκτιμούσαμε ότι θα βλέπαμε κάποιες διαφορές, όμως δεν περιμέναμε ότι θα αποτυπώνονταν τόσο έντονα. Είναι, πραγματικά, εντυπωσιακό".
Στην έρευνα συμμετείχαν σχεδόν 600 άτομα και δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Violence and Gender, με το 56% των συμμετεχόντων να είναι γυναίκες και το 44% άντρες. Κάθε συμμετέχοντας κλήθηκε να παρατηρήσει 16 εικόνες και να φανταστεί ότι περπατούσε σε αυτά τα μέρη. Με τη χρήση ενός θερμικού χάρτη Qualtrics, επισήμαναν τα σημεία τα οποία τους τραβούσαν περισσότερο την προσοχή.
Ενώ οι άντρες έτειναν να εστιάζουν στην κυρίως διαδρομή ή σε κάποιο σταθερό αντικείμενο (λ.χ. κάποιο φως, στο μονοπάτι ή σε έναν κάδο απορριμμάτων), το μοτίβο εστίασης των γυναικών αποτύπωνε μια συνολική σάρωση της περιμέτρου (θάμνους, σκοτεινά σημεία δίπλα στο μονοπάτι).
Ο Τσάνεϊ, καθώς και οι δύο συνάδελφοί του (φοιτήτριες ακόμη στο BYU όταν γεννήθηκε η ιδέα της έρευνας) επισημαίνουν ότι τα ευρήματα βοηθούν στο να γίνει αντιληπτό το πώς είναι η εμπειρία της επιστροφής στο σπίτι τη νύχτα για μια γυναίκα, εμπειρία η οποία θα μπορούσε να έχει πολλαπλάσιο αντίκτυπο στην πορεία των χρόνων ή μέσα από τις εμπειρίες μιας ζωής.
"Η μελέτη αυτή αποτέλεσε θαυμάσιο εφαλτήριο συζητήσεων, προκειμένου να φωτιστούν οι βιωματικές εμπειρίες, ιδίως για τις γυναίκες, στη συγκεκριμένη περίπτωση", δήλωσε η Μπερ, που πρόσφατα έλαβε το μεταπτυχιακό της από το Πανεπιστήμιο George Washington και πλέον εργάζεται στην αμερικανική πρωτεύουσα. "Ελπίζω ότι, έχοντας συγκεκριμένα δεδομένα, θα είμαστε σε θέση να ξεκινήσουμε συζητήσεις οι οποίες θα οδηγήσουν σε ουσιώδεις δράσεις".
Οι συντάκτες της έρευνας αναφέρουν πως τα δεδομένα συντείνουν στο ότι, επειδή γυναίκες και άντρες αντιλαμβάνονται και βιώνουν τους περιβάλλοντες χώρους με διαφορετικό τρόπο, οι αρμόδιοι για το σχεδιασμό εγκαταστάσεων πανεπιστημίων και κοινοτικών χώρων θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις διαφορετικές εμπειρίες, τις αντιλήψεις και την ασφάλεια και των δύο φύλων.
"Γιατί δεν γίνεται να ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι γυναίκες δεν είναι υποχρεωμένες να σκέφτονται αυτά τα πράγματα; Είναι συγκλονιστικό να ακούς καταστάσεις που έχουν κληθεί να αντιμετωπίσουν γυναίκες στο στενό μου περιβάλλον", ανέφερε χαρακτηριστικά ο Τσάνεϊ. "Θα ήταν ωραίο να κινηθούμε στην κατεύθυνση ενός κόσμου όπου δεν θα καταγράφονται διαφορές στους θερμικούς χάρτες αντίληψης αυτών των εικόνων. Αυτή είναι και η ελπίδα που υπηρετεί η επιστήμη της δημόσιας υγείας".
insomnia.gr
