Της δημοσιογράφου Βάλιας Πετράκη
Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και θρησκευτική κατάνυξη εορτάστηκε στο εκκλησάκι στον λόφο του Τιμίου Σταυρού της πόλη μας, η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Μια από τις πιο σημαντικές εορτές της Ορθοδοξίας, στην οποία τιμούμε το Ιερό Σύμβολο της Χριστιανοσύνης. Την παραμονή της εορτής του Τιμίου Σταυρού τελέστηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός, στον οποίο και συμμετείχαν με ευλάβεια πλήθος πιστών.
Ανήμερα του Τιμίου Σταυρού Της Πανηγυρικής Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας και της Τελετής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, η οποία πραγματοποιήθηκε με την πρέπουσα εκκλησιαστική τάξη και μέσα σε κλίμα θρησκευτικού δέους και συγκινήσεως, προεξήρχε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. Ευγένιος , όπου και κήρυξε τον Θείο Λόγο. Μιλώντας στο πολυπληθές εκκλησίασμα απεύθυνε ένα πύρινο επίκαιρο κήρυγμα στο οποίο αναφέρθηκε στο ιστορικό της μεγάλης αυτής ημέρας για την Ορθοδοξία . Ενώ δεν παρέλειψε να αναλύσει για ποιους λόγους οφείλουμε να προσκυνούμε ευλαβικά τον Τίμιο Σταυρό λέγοντας :
«Γι' αυτούς τους λόγους πλησιάζουμε και προσκυνούμε σήμερα ευλαβικά τον Σταυρό του Χριστού. Ο πρώτος λόγος είναι για να δεχθούμε την θεϊκή συγνώμη αφού μετανοήσομε για τα σφάλματα μας. Ο Σταυρός είναι μια συνεχής υπόμνηση της αγάπης του Θεού προς τους αμαρτωλούς. Όπως τότε, την μεγάλη στιγμή του Πάθους Του, τη στιγμή που έχυνε ο Χριστός το Αίμα Του για να συμφιλιώσει τον αποστάτη άνθρωπο με το Δημιουργό Του, συγχώρησε τους σταυρωτές Του έτσι στο πέρασμα των αιώνων συγχωρεί όσους τον πληγώνουν και τον σταυρώνουν με τα έργα τους, όσους τον αρνούνται, όσους τον προδίδουν, όσους τον πολεμούν. Μη διστάσουμε να ζητήσουμε συγγνώμη, όποιοι κι αν είμαστε και όσο βαθιά κι αν έχομε γονατίσει στην αμαρτία. Μόνο έτσι θα λάβομε το θείο έλεος και θα ενδυθούμε με το ένδυμα της χάριτος.
Ο άλλος λόγος είναι για να αντλήσομε δύναμη για τον αγώνα μας. Από τον Σταυρό δεν παίρνουμε μόνον τη συγνώμη αλλά και την δύναμη που χρειαζόμαστε για να νικήσομε τους πειρασμούς, τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες της ζωής. Οι πειρασμοί, οι θλίψεις και οι δοκιμασίες και οι πόνοι ακόμη δεν είναι ξένα στην ζωή των χριστιανών. Ο Χριστός δεν μας έδωσε φρούδες ελπίδες, ψεύτικες υποσχέσεις, δεν μας άφησε να τρέφουμε αυταπάτες πως μπορούμε να κερδίσουμε τη σωτηρία χωρίς Σταυρό.. Μας κάλεσε να σηκώσουμε καθένας το Σταυρό Του και να τον ακολουθήσομε αφού απαρνηθούμε το εγώ μας. Και η κλήση Του δεν είναι εξαναγκασμός. «Όστις θέλει» τον ακολουθεί και αίρει τον Σταυρόν Του από αγάπη στο Χριστό και μόνον Για να σηκώσουμε όμως τον σταυρό μας και να ακολουθήσομε τον Χριστό είναι ανάγκη απόλυτη να ατενίζουμε τον Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός, γράφει ο κορυφαίος θεολόγος Αλέξανδρος Σμέμαν είναι εκείνος που μας σώζει, όχι ο δικός μας. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίδει νόημα στους δικούς μας.
Με το δικό του παράδειγμα μας έδειξε πως ο δρόμος για την ανάσταση, για όποιον την ποθεί, περνά από τον Σταυρό. Μας έδειξε πως ο δρόμος για την ανάσταση, δεν είναι άλλος από τον μονόδρομο του Γολγοθά. Γι' αυτό και πρέπει να συσταυρωθούμε μαζί του για να συναναστηθούμε και μαζί Του».
Σε άλλο σημείο του κηρύγματος του ο Σεπτός Ιεράρχης τόνισε ότι :
Σταυρός και ανάσταση στην εκκλησία πάνε μαζί
« Σταυρός και Ανάσταση στην Εκκλησία μας πάνε μαζί. Σταυρός χωρίς Ανάσταση αλλά και Ανάσταση χωρίς Σταυρό δεν γίνονται αφού ο Σταυρός χωρίς την Ανάσταση θα ήταν ψεύδος εις βάρος όλης της ανθρωπότητος αλλά και Ανάσταση δίχως Σταυρό θα ήταν ουτοπία αφού δεν θα έδειχνε στον άνθρωπο ποιός είναι ο δρόμος που θα τον οδηγήσει στο ποθητό αποτέλεσμα της αναστάσεως και της αιώνιας ζωής του.
Γεμάτοι ελπίδα λοιπον ας συνεχίζομε να ανεβαίνομε τον ανήφορο της ζωής μας, το δικό μας Γολγοθά. Κάποτε θα φθάσομε στην κορυφή. Η νίκη του Χριστού θα γίνει και νίκη δική μας και η Ανάσταση Του και δική μας ανάσταση».
Αυτό να μπει σε ράστερ
Το ιστορικό της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
Το έτος 326 ή Αγία’ Ελένη πήγε στην Ίερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μ. Κωνσταντίνου. Ό Θείος ζήλος, όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον όποιο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σέ κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Ή συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ό επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας πού είχε πεθάνει. Όταν ήλθε ή σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, πού ήταν πραγματικά του Κυρίου, ή γυναίκα αμέσως αναστήθηκε. Ή είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι. Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, πού αποτελείτο κατ’ εξοχήν “όπλον κατά του διαβόλου”. (‘Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ήμερα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους ‘Αβάρους, οι όποιοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους).
[gallery link="file" columns="2" ids="302724,302723,302722,302721"]
