Η ΕΛΒΙΝΑ ΜΠΟΤΟΝΑΚΗ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ ΣΤΗ Β. ΕΛΛΑΔΑ
Η νεαρή και ταλαντούχα σκηνοθέτης Ελβίνα Μποτονάκη, συμμετέχει στο 40ο Φεστιβάλ Δράμας με την ταινία μικρού μήκους «Ερφοι», ταξιδεύοντας ένα κομμάτι του Ρεθύμνου στη βόρεια Ελλάδα. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλάει για την ταινία της, που θα διαγωνιστεί ανάμεσα σε 66 ταινίες μικρού μήκους που ξεχώρισαν, από τις 224 που είχαν δηλώσει αρχικά συμμετοχή.
Συνέντευξη στην Αθηνά Πετρακάκη
Οι «Έρφοι» πέρα από μια ταινία μικρού μήκους είναι και ο τόπος καταγωγής σας. Το συναισθηματικό δέσιμο με την περιοχή, έπαιξε ρόλο στην επιλογή του τόπου των γυρισμάτων;
Οι Έρφοι αποτελούν για εμένα κάτι παραπάνω από τον τόπο καταγωγής μου. Είναι το μέρος που αγαπώ περισσότερο, μιας και είναι συνυφασμένος με εξ ολοκλήρου όλες μου τις παιδικές μνήμες. Παράλληλα, μεγαλώνοντας είναι ο ίδιος τόπος που δημιούργησε μέσα μου όλες εκείνες τις αντιφάσεις, οι οποίες με έκαναν να αμφισβητήσω και να επαναξιολογήσω ανθρώπινες συμπεριφορές μέσα από ένα διαφορετικό πια πρίσμα. Αν και η συγκεκριμένη ιστορία θα μπορούσε να γυριστεί σε οποιοδήποτε χωριό της Κρήτης, δεν είναι τυχαία η επιλογή του εν λόγω χωριού για τα γυρίσματα της ταινίας.
Τι πραγματεύεται η ταινία; Αφορά μια φανταστική ή μια πραγματική ιστορία που ξαναζωντανεύει;
Η ταινία, μέσα από μια ιστορία που αφορά στην σκληρή καθημερινότητα μιας κοπέλας που μοναχικά ζει και εργάζεται στο χωριό των Έρφων, καταδεικνύει την καταπίεση που η γυναίκα βίωνε από την παιδική της ηλικία τόσο από τα κοινωνικά, όσο και από τα πατριαρχικά πρότυπα. Η γυναίκα στα μάτια μου πάντα φάνταζε ως ένας υπεράνθρωπος αφού από τη μια επομιζόταν το βάρος της ευρύτερης οικογένειας, ήταν υπεύθυνη για όλο το νοικοκυριό, τα παιδιά, τους γονείς, τα πεθερικά, τις σκληρές δουλείες στα χωράφια, τη φροντίδα των ζώων και από την άλλη ερχόταν αντιμέτωπη με την αλκοολική πλευρά του πατέρα, του άντρα, του αδερφού, ήξερε να κρύβει πολύ καλά τη θλίψη και την αγανάκτηση της, έμαθε να νοιάζεται για το τι θα πει ο κόσμος και λογω αυτού να σωπαίνει και να υπομένει. Να υπομένει. Και να σωπαίνει. Σύμφωνα με τα παραπάνω η ιστορία είναι καθόλα πραγματική αφού αφορά σε πολλές γνώριμες σε όλους μας ιστορίες.
Γιατί επιλέξατε το Φεστιβάλ Δράμας για την παρουσίαση της ταινίας σας; Τι σημαίνει για σας η συμμετοχή σας σε αυτό το φεστιβάλ και τι περιμένετε από αυτό;
Το Φεστιβάλ Δράμας αποτελεί μια πολύ καλή αφορμή για νέους ανθρώπους που θέλουν να δημιουργήσουν και να εκφραστούν μέσα από τον κινηματογράφο, ειδικά ανθρώπους σαν εμένα που αυτό το επιχειρούν για πρώτη τους φορά. Μέσω των βραβείων και της γενικότερης ανάδειξης των ταινιών μέσω του φεστιβάλ δίνεται ένα πολύ σημαντικό κίνητρο για τη συνέχιση της παραγωγής ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα, μιας χώρας που πολιτιστικά έχει να αναδείξει πολλά περισσότερα από ό,τι πολιτικά και οικονομικά στην παρούσα περίοδο που διανύουμε. Προσωπικά για εμάς αποτελεί κερδός και μόνο η πρόκριση της ταινίας μας στο εν λόγω φεστιβάλ.
Ο κινηματογράφος πέρα από δύσκολο είναι και «ακριβό σπορ». Βρεθήκατε αντιμέτωπη με δυσκολίες μέχρι να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα; Πόσο δύσκολο είναι για κάποιον νέο σκηνοθέτη να «κάνει σινεμά» στην Ελλάδα της κρίσης;
Στην Ελλάδα του σήμερα, όπου οι χρηματικοί πόροι για τέχνη, ιδίως για τον κινηματογράφο, είχαν λιγοστέψει πολύ πριν έρθει το σήμερα, το να κάνεις σινεμά είναι άξιο θαυμασμού, καθώς λόγω - πέραν της οικονομικής, της κοινωνικής κρίσης που βιώνουμε - καλείσαι, καθώς η ανάγκη για έκφραση και μοίρασμα μεγαλώνει, να εφεύρεις διαφορετικούς και πρωτότυπους τρόπους αξιοποίησης των μέσων και των πόρων που διαθέτεις, προκειμένου να φέρεις εις πέρας το αποτέλεσμα που οραματίζεσαι. Για τους λόγους αυτούς ευχαριστώ θερμά ηθοποιούς και συνεργείο που πραγματοποίησαν το εν λόγω εγχείρημα αμισθί, με μοναδικό γνώμονα την εμπιστοσύνη τους σε εμένα και την αγάπη τους για τον κινηματογράφο και για τη συλλογική δημιουργία.
Πέρα από τη συμμετοχή δύο ηθοποιών, έχετε πει ότι στην ταινία σας «παίζουν» οι κάτοικοι του χωριού με σκηνικό το ίδιο το χωριό. Πως αντέδρασαν όταν τους ζητήσατε να πάρουν μέρος σ’ αυτή την παραγωγή; Δυσκολευτήκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;
Οι κάτοικοι του χωριού πραγματικά αγκάλιασαν όλη την παραγωγή και δέχθηκαν εξ αρχής με χαρά και ανυπομονησία να πάρουν μέρος στα γυρίσματα της ταινίας. Αντιμετώπισαν την διαδικασία με όλην την απαιτούμενη σοβαρότητα και υπευθυνότητα και βοήθησαν πολύ κατα τη διάρκεια των γυρισμάτων σε πρακτικά ζητήματα, όπως το να βρεθούν αντικείμενα ή ρούχα. Δεν αντιμετωπίσαμε καμία δυσκολία και πραγματικά ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλους τους, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε η συγκεκριμένη ταινία.
Μετά την ολοκλήρωση του φεστιβάλ Δράμας (18-23 Σεπτεμβρίου), πότε και που θα μπορέσουν οι Ρεθεμνιώτες να δουν την ταινία σας; Έχετε προγραμματίσει κάποια προβολή;
Θα πραγματοποιήθεί δημόσια προβολή σε κεντρικό σημείο της πόλης τον Οκτώμβρη.Λεπτομέριες θα δημοσιευτούν όταν θα γνωρίζουμε την ακριβή ώρα και ημερομηνία.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από την ταινία;
Δεν είμαστε αυτό που μας έμαθαν πως πρέπει να είμαστε. Πάντα υπάρχει επιλογή.
Τι περιλαμβάνουν τα μελλοντικά σας σχέδιά;
Τον φετινό χειμώνα θα ασχοληθώ με την διδασκαλία υποκριτικής σε παιδιά και ενήλικες στο Ρέθυμνο και στο Πέραμα Μυλοποτάμου και ελπίζω να γράψω και να σκηνοθετήσω ξανά για το θέατρο στο άμεσο μέλλον. Πιο άμεσα, στις 10 Σεπτέβρη θα παρουσιαστεί θεατρική παράσταση από την παιδική σκηνή του θεάτρου Μυλοποτάμου η Γη στον Άρη 2.123 σε συγγραφή και σκηνοθεσία δική μου, απόρροια των μαθημάτων του παιδικού καλοκαιρινού εργαστηρίου θεάτρου που διοργάνωσε ο Δήμος Μυλοποτάμου.
Περιληπτικό βιογραφικό σημείωμα:
Με το πέρας της αποφοίτησής της από την Οικονομική Σχολή Πατρών σπούδασε και αποφοίτησε από το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν το 2014. Από το δεύτερο έτος της σχολής της συνεργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε παραστάσεις που σκηνοθέτησε ο Διαγόρας Χρονόπουλος και η Λίλλυ Μελεμέ. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία των θεατρικών έργων «Βασιλικώ Καρπώ» (Καλοκαίρι 2015, περιοδεία στην Κρήτη) και «Social Lies 2078» (Χειμώνας 2016, νικητήριο θεατρικό έργο στο 2o Scratch Festival του θεάτρου Cartel). Το καλοκαίρι του 2016 η αγάπη της για τον κινηματογράφο και κυρίως η ανάγκη της για εξεύρεση διαφορετικών τρόπων έκφρασης την οδηγούν στη συγγραφή και τη σκηνοθεσία της πρώτης της ταινίας μικρού μήκους, με τον τίτλο «Ερφοι».
