Για άλλους φυσικά λόγους, γράφτηκε το τραγούδι των Μανώλη Μητσιά - Δήμητρας Γαλάνη σε μουσική Μάνου Χατσιδάκη και στίχους του Νίκου Γκάτσου που φέρει ακριβώς τον ίδιο τίτλο με το θέμα του τίτλου μας, παράξενη Πρωτομαγιά. Και για εντελώς άλλους λόγους, το κάνουμε σήμερα θέμα στα στενά όρια αυτής της δημοσιογραφικής στήλης…
Λογικό, ποιος θα μπορούσε να φανταστεί έτσι τη φετινή Πρωτομαγιά; Όχι, πως, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια οι εργατικές συγκεντρώσει είχαν και καμιά μαζική συμμετοχή. Και πώς να είχαν; Αλλού έκανε συγκέντρωση το ΕΚΑ με τη ΓΣΕΕ, αλλού το ΠΑΜΕ που ελέγχεται από το ΚΚΕ κι αλλού κάποιες πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις που ελέγχονται από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
Κι αυτά δεν γίνονται μόνο στην Αθήνα, αλλά παντού σε κάθε μεγάλη πόλη της χώρας… Επιπλέον με όσα έχουν προκύψει στις εργασιακές σχέσεις την εποχή των μνημονίων, τα συνδικάτα, έχουν χάσει την αίγλη τους και την παρέμβαση τους στην κοινωνία και έχει απαξιωθεί ο ρόλος τους.
Ακόμα και το μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς έχει αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων… Απαξιώθηκαν πολλά και τους υπεύθυνους γι’ αυτήν την κατάντια είναι εύκολο να τους βρει κανείς, αρκεί να έχει όρεξη να κάνει μια στοιχειώδη έρευνα σε διαθέσιμα στοιχεία…
Ιδού λοιπόν, άλλος ένας φραγμός στον καιρό της πανδημίας του κορονοϊού Covid-19 και η απαγόρευση των συναθροίσεων που αν προστεθεί στην έλλειψη ενδιαφέροντος από τους εργαζόμενους, δημιουργεί έναν μοναδικό αρνητικό συνδυασμό. Βέβαια ανακοίνωσαν ότι συγκεντρώσεις με όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα θα γίνουν το πρώτο Σάββατο μετά την άρση των μέτρων…
Αλλά ούτε το αντίπαλο δέος των εργατικών συγκεντρώσεων, η εξόρμηση στους άγριους λουλουδότοπους της εξοχής, μπορεί φέτος να πραγματοποιηθεί για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Η προειδοποίηση του κ. Χαρδαλιά, ως υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας ήταν απόλυτα σαφής και το δάκτυλό του στην κάμερα της ΕΡΤ, ιδιαίτερα απειλητικό, καθώς τα πρόστιμα είναι μεγάλα και δεν είναι καθόλου φρόνιμο να «παίζεις» μ’ αυτά τα πράγματα.
Κάποιοι θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν. Πώς θα πλέξουν τα λουλουδένια στεφάνια τους που θα ήθελαν και φέτος να βάλουν στην εξώπορτα τους; Τους καταλαβαίνουμε, αλλά ας το συνειδητοποιήσουν, ότι καλύτερο θα ήταν να μην επιλέξουν την… παρανομία για ένα τέτοιο ζήτημα. Μάλλον σε ανοησία παραπέμπει η διατήρηση ενός τέτοιου εθίμου.
Παράξενη, λοιπόν, η φετινή Πρωτομαγιά. Για κάποιους από μας που αξιολογούμε το δώρο της ζωής ως πολύ σπουδαίο, οφείλουμε να μην εκτεθούμε σε κίνδυνο, τόσο σε ότι αφορά τη διασπορά του κορονοϊού σε ευπαθείς ομάδες, όσο και στον εαυτό μας.
Ας συνειδητοποιήσουμε ότι, υπακούοντας στις οδηγίες για την καραντίνα, έχουμε κι εμείς συμβάλει στο να είναι μικρή η διασπορά αυτού του ύπουλου, αόρατοι ιού… Ναι, μπορεί να το ακούμε από τον καθηγητή κ. Τσιόδρα στις απογευματινές ενημερώσεις του, αλλά μπορούμε πια να δούμε πώς λειτουργεί αυτό στην πράξη.
Ας συνειδητοποιήσουμε επίσης πόσο σημαντικό και σπουδαίο είναι που την ερχόμενης εβδομάδα, θα μπορούμε, τηρώντας μια κάποια σειρά προτεραιότητας να πάμε στον κουρέα μας και να γίνουμε λίγο πιο… άνθρωποι, από πλευρά εμφάνισης.
Δεν ωφελεί κανέναν, η ανυπακοή… Ούτε προσφέρει κάτι καλό, το να επικαλούμαστε ότι θα χάσουμε και τη φετινή Πρωτομαγιά… Ας το δούμε λίγο πιο ρεαλιστικά. Η άνοιξη θα είναι εδώ και την επομένη μέρα και αν συνεχίσουμε να είμαστε προσεκτικοί, οπωσδήποτε θα μας δοθεί η ευκαιρία για κάποιες μικρές εξορμήσεις στην εξοχή.
Ίσως, μάλιστα, ανάμεσα στα άλλα να δούμε και τα κλειστά με λουκέτο πάρκα της γειτονιάς μας να ανοίγουν, οπότε θα ξανανιώσουμε όμορφα και θα ξέρουμε ότι έχουμε συμβάλει κι εμείς με τις μικρές μας δυνάμεις σε όλο αυτό το καλό που θα προκύψει.
Αν συνειδητοποιήσουμε μέσα μας πως και γιατί, η φετινή Πρωτομαγιά, για εντελώς διαφορετικούς λόγους από όσους γνωρίζαμε ως τώρα, είναι παράξενη, τότε σίγουρα θα χαλαρώσουμε και θα το ξεπεράσουμε κι αυτό…
Διότι, δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά η ζωή έξω συνεχίζει να κινείται κανονικά… Η μέρα έχει μεγαλώσει αρκετά και παρά τα σκαμπανεβάσματα του καιρού, κανείς δεν είναι σε θέση να σταματήσει το καλοκαίρι που έρχεται… Ας προσέξουμε λίγο ακόμα. Αξίζει τον κόπο!
