Κι άντε τώρα να ηρεμήσεις, να χαλαρώσεις, ώστε να ζήσεις τον Αύγουστο, έτσι όπως τον ήξερες, σαν μήνα που έχει πάνω του την ανεμελιά. Αμ, δε… Το είπαμε και θα το ξαναπούμε, όλα άλλαξαν στην μετά κορονοϊό (;) εποχή. Και τίποτα πια δεν είναι το ίδιο!... Ας το κρατήσουμε αυτό το σημείο, γιατί ακούμε τα χειρότερα σενάρια να είναι μπροστά μας…
Νέα μέτρα που μοιάζουν με πισωγύρισμα, πρωθυπουργικά μηνύματα με τη μορφή έκτακτων διαγγελμάτων και αριθμοί που τρομάζουν, ώστε να κάνουν τους επιστήμονες να μιλάνε ήδη, για δεύτερο κύμα.
Και φυσικά στα μέρη του πλανήτη που τώρα έχουν χειμώνα, όπως στην Αυστραλία, οι άνθρωποι που ζουν πρωτόγνωρες καταστάσεις… Κι επειδή, όπως είδαμε στην πράξη, το καλοκαίρι δεν σκοτώνει τον κορονοϊό Covid-19, ας προετοιμαζόμαστε για το φθινόπωρο που έχει τόσο συρρικνωθεί, ώστε ο χειμώνας να μοιάζει ότι είναι, ήδη, στην πόρτα μας.
Αλλά, πραγματικά, δεν χρειάζεται να ζούμε μ’ αυτή την καθημερινή αγωνία. Αρκεί να ακολουθούμε τα μέτρα που προτείνουν οι ειδικοί, αντί να ψάχνουμε αν έχουν λόγους ή εξυπηρετούν συμφέροντα να έτσι τώρα κι αλλιώς χθες.
Κάποιοι σοβαροί άνθρωποι που εκτιμούν το δώρο της ζωής, ακολουθούσαν αυτούς τους κανόνες, πολύ πριν τους επιβάλλουν με νόμο αυτοί που έχουν την ευθύνη διαχείρισης της εξουσίας, αυτή τη στιγμή.
Άλλωστε δεν χρειάζεται να κλεινόμαστε στον μικρόκοσμο μας και να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε κέντρα διεθνούς συνωμοσίας. Ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει το ίδιο πρόβλημα!
Μια ματιά να ρίξετε στο διαδίκτυο, όπου πραγματικά διαπιστώνεις πως ο κόσμος ολόκληρος είναι ένα μικρό χωριό και θα δείτε ότι όλοι αντιμετωπίζουν ακριβώς τις ίδιες δύσκολες καταστάσεις, με διαβαθμίσεις…
Ας πάψουμε κάποτε να θεωρούμε ότι ζούμε σε μια χώρα που αποτελεί τον ομφαλό της. Μ’ αυτά τα παραμύθια μεγάλωσαν γενιές και γενιές, με αποτέλεσμα σήμερα να μην είναι σε θέση να αρθρώσουν δυο λέξεις λογικές και με υπευθυνότητα.
Ας μη θρηνούμε που ο Αύγουστος δεν είναι αυτός που ξέραμε, ούτε και να μας πιάνει η θλίψη και η απογοήτευση επειδή, ίσως φέτος, δεν θα μπορέσουμε να πάμε διακοπές.
Μπορεί τελικά να είναι και για καλό μας, καθώς προφυλασσόμαστε από κινδύνους μεγάλων συγχρωτισμών. Διότι, κακά τα ψέματα, δεν είναι πάντα εύκολο να τηρούμε τα μέτρα ασφαλείας.
Κάποιες στιγμές χαλαρώνουμε και, ξέρετε, δεν θέλει και πολύ να γίνει το κακό… Από αυτό, δεν εξαιρείται κανείς. Ούτε εμείς ή η οικογένεια μας.
Συνεχώς οφείλουμε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας και σε όσους αγαπάμε, ότι όσο διαρκεί το πρόβλημα, κάθε χαλάρωση μπορεί να είναι εγκληματική. Και δεν είναι τελικά και τόσο τραγικό, να ξεφύγουμε από τις συνήθειες μας.
Ας το δούμε σαν προσαρμογή στα νέα δεδομένα. Και επίσης ως πολύ σημαντικό, αφού κάποια στιγμή θα βγούμε από αυτή την κρίσιμη κατάσταση και τότε, θα έχουμε τη ζωή μας ως λάφυρο.
Σ’ αυτό το σύστημα όλα τα περιμένουμε… Αλλά όσες προσπάθειες και κάνει αυτός που τον κυβερνάει δεν είναι σε θέση να το κρατήσει για πάντα. Κοντοζυγώνει το τέλος του. Οπότε, τι μένει να κάνουμε εμείς;
Να είμαστε ψύχραιμοι. Δεν χρειάζεται να πανικοβληθούμε ότι κι αν βλέπουμε να συμβαίνει γύρω μας, δίπλα μας. Το σκηνικό αυτού του κόσμου αλλάζει. Κι εμείς είμαστε μάρτυρες αυτών των δραματικών αλλαγών. Απλά έχουμε ένα αβαντάζ που δεν έχει ο κόσμος που παρακολουθεί, αποσβολωμένος τις εξελίξεις μέσα από τις επαναλαμβανόμενες άσχημες εικόνες.
Είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η αλλαγή θα φέρει τα καλύτερα και έχουμε επιλέξει να είμαστε με το μέρος Εκείνου που έχει τη δύναμη να το κάνει…
