Το κείμενο αυτούσιο χωρίς το σύστημα του πολυτονικού, που ίσχυε τότε.
Γιατί προσπάθησαν συστηματικά όλες οι παραγωγές της τηλεοράσεως να εξαφανίσουν εντελώς την παρουσία και μεγάλη προσφορά του Νίκου Ξυλούρη στο Πολυτεχνείο;
Γιατί δεν θέλησαν να δείξουν στην πρώτη μεγάλη επέτειο και αυτόν που βοήθησε με κίνδυνο της ζωής του σ’ αυτή την αλλαγή;
Γιατί δεν θέλησαν να κάμουν έστω και μια μικρή υπενθύμιση στη μεγάλη προσφορά του, με τα τραγούδια του και με την παρουσία του στα χρόνια της δικτατορίας;
Γιατί ξέχασαν το κρυφό σχολειό που λεγόταν Λήδρα*;
Γιατί ξέχασαν τον ανεπανάληπτο Κρητικό μπροστάρη στο Μεγάλο Τσίρκο*;
Η απάντηση είναι μία και μόνη. Ήθελαν να τον ξεχάσουν. Για να προβάλουν που είτε έλειπαν εκείνη την εποχή από την Ελλάδα, είτε γιατί έχουν ανάγκη προβολής.
Μη λυπάσαι από εκεί που βρίσκεσαι μεγάλε Νίκο Ξυλούρη.
Νίκο μας, εμείς δεν σε ξεχάσαμε όπως και όλη η Ελλάδα που σε αγαπά και σε θυμάται πάντα.
Σε αναζήτησε εκείνες τις μέρες. Εσύ είσαι δεμένος με κείνες τις μέρες.
Πολυτεχνείο = Ξαστεριά
Ξαστεριά = Ξυλούρης
Αυτά για να θυμηθούν ποιοι βοήθησαν να έλθει η αλλαγή στην Ελλάδα γι’ αυτό και προσθέτουμε μια φωτογραφία από την εφημερίδα <<Απογευματινή>> 18)11)73 γι’ αυτούς που χρειάζεται να δουν ότι μετά το σκοτωμό ο μόνος που υπήρξε επώνυμα σ’ εφημερίδα ήταν ο Νίκος Ξυλούρης.
Γιατί; Μα για να τον θεωρήσουν υπεύθυνο για όλη την καταστροφή και τον σκοτωμό που έγινε επειδή παρώτρυνε τους φοιτητές όπως έλεγαν οι υπεύθυνοι της χούντας.
Ευτυχώς όμως Νίκο που κάποιος φοιτητής από τη συντονιστική επιτροπή δεν το ξέχασε αυτός συνειδητά και σε ανέφερε με αγάπη. Ίσως αυτός να ξεπέρασε το πρόβλημα αν ανήκεις στο κόμμα του ή όχι.
Εσύ δεν έκανες τα τραγούδια σου κόμματα.
Εσύ ήσουν,
Ένας αγνός ιδεολόγος
Ένας αγνός Δημοκράτης
Ένας νεώτερος Μακρυγιάννης.
