Μια «νέα» κυβέρνηση λοιπόν, πόσο πολύ θάρρος, κουράγιο και δύναμη μπορεί να δώσει στους ταλαιπωρημένους από τον κορονοϊό Covid-19, συνανθρώπους μας; Μάλλον καθόλου και σε τίποτα δεν ωφέλησε αυτή η κίνηση.
Η απογοήτευση είναι διάχυτη παντού. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις δυνατότητες των νέων μελών της κυβέρνησης. Ανεξάρτητα από τα ταλέντα ή τις ικανότητες που μπορεί να είχαν το βέβαιο είναι ότι οι ανθρώπινες δυνατότητες τους, είναι περιορισμένες.
Ας είναι. Κάποιοι θα πανηγυρίσουν, ενώ άλλοι θα κριτικάρουν, επειδή νομίζουν ότι κάπου εκεί εξαντλείται η προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο και κάποιοι θα δουν το ζήτημα εντελώς αδιάφορα.
Στην εποχή του κορονοϊού Covid-19, όλα είναι πολύ διαφορετικά. Ακόμα και ο ανασχηματισμός… Όταν δεν ξέρεις αν αύριο ζεις, όταν δεν μπορείς να κάνεις μακροπρόθεσμα σχέδια για το μέλλον, δεν έχει και τόσο σημασία ποιος κατέχει το τάδε ή το δείνα χαρτοφυλάκιο.
Ίσως να έχει κάποια αξία, κυρίως γι’ αυτούς που θα τρέξουν στα ταμεία του κράτους για να εισπράξουν την παχυλή τους αποζημίωση. Απλά δεν ξέρω αν τους απασχολεί το γεγονός, εφόσον με την κατάρρευση της οικονομίας, ο κρατικός κορβανάς συνεχίζει να έχει χρήματα για αυτούς…
Και νομίζω έτσι, σχετικά αδιάφορα το αντιμετώπισαν και τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Εκείνοι που επέμεναν από τη μια ή την άλλη πλευρά, είναι όσοι ζουν και «ποτίζονται» από τον φανατισμό, κυρίως τον κομματικό και ο οποίος έχει να κάνει με τα μεγάλα πολιτικά κόμματα και τον αγώνα που κάνουν για εναλλαγή στην εξουσία.
Όντως, ζούμε σε εποχές τόσο διαφορετικές… Είδαμε την Ορθόδοξη Εκκλησία, μέσω της Ιερά Συνόδου, αλλά και την Εκκλησία της Κρήτης, να καλούν σε «αντάρτικο» τους πιστούς, απαιτώντας να ανοίξουν οι ναοί για τον εορτασμό των Φώτων, κόντρα στην κυβερνητική απόφαση, για γενικό οριζόντιο λοκντάουν.
Ένας δείκτης για το πώς πάνε τα πράγματα και αν οι κατέχοντες εξουσία είναι σε θέση να διαχειριστούν καταστάσεις δύσκολες αποτελεί και το άνοιγμα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Κι εμείς, όπως και πολλοί συμπολίτες μας, διακρίνουμε μια προχειρότητα στη λήψη και την εφαρμογή αποφάσεων.
Όλα γίνονται στο πόδι, εξυπηρετώντας κάποιες ανάγκες και όχι πάντα εκείνες που είναι απαραίτητες και άκρως αναγκαίες, σύμφωνα και με τις εισηγήσεις των λοιμοξιολόγων.
Έχουμε υπομονή να περιμένουμε; Και βέβαια έχουμε! Αν μάθαμε κάτι όλους αυτούς τους μήνες που αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα με την πανδημία, είναι ότι εκπαιδευτήκαμε πάνω σ’ αυτή την ιδιότητα.
Ακούμε με προσοχή και υπευθυνότητα, όλα όσα μας λένε οι ειδικοί γιατροί για να μη συμμετέχουμε στη διασπορά τους ιού, προς βλάβη τόσο του εαυτού μας, όσο και των φίλων μας.
Είναι δυνατόν ένας κυβερνητικός ανασχηματισμό, να μας δυσκολέψει, περισσότερο από ότι είναι τώρα η ζωή μας; Ή μπορεί να μας γεμίσει φρούδες ελπίδες και μια επίπλαστη αισιοδοξία; Όχι βέβαια!
Αφήνουμε τα παιχνίδια της πολιτικής σ’ αυτούς που έχουν μάθει να ζουν μ’ αυτά. Κι ενώ παρακολουθούμε από απόσταση τα τεκταινόμενα, αρνούμαστε γα γίνουμε γρανάζι και ιμάντας της προπαγάνδας τους.
Για μας, το έχουμε πει πολλές φορές ως τώρα και θα το ξαναπούμε, αυτό που έχει μεγάλη αξία, είναι η ίδια η ζωή. Και οφείλουμε να την προστατεύουμε, Τα όποια παιγνίδια τους, δεν μας αγγίζουν.
Αυτό που περιμένουμε από όσους ασκούν εξουσία, είναι να παίξουν με σοβαρότητα το ρόλο τους. Χρειαζόμαστε ήρεμους, και σοβαρούς, ψύχραιμους και αποτελεσματικούς ανθρώπους, να μας κυβερνήσουν. Τουλάχιστον για όσο διαρκεί αυτό το σύστημα πραγμάτων. Μετά, όλα θα πάρουν το δρόμο τους…
