Πέρσι τέτοιες μέρες διαβάζαμε όσα συνέβαιναν στην Κίνα και ακούγαμε τις σχετικές ειδήσεις, αλλά δεν δίναμε και τόση σημασία, επειδή νομίζαμε πως η Κίνα πέφτει πολύ μακριά και ο ιός ήταν από αδύνατον έως δύσκολο να φτάσει σε μας… Αλλά πέσαμε πολύ έξω, οπότε ας βάλουμε μυαλό και ας θυμηθούμε μερικά πράγματα.
Στην αρχή, λοιπόν ήταν ο πανικός στην Κίνα, μετά η αδιαφάνεια του κομμουνιστικού συστήματος, τέλος οι κατηγορίες του Ντόναλντ Τραμπ: έναν χρόνο μετά τον θάνατο του πρώτου θύματος της Covid-19, η πολιτικοποίηση της επιδημίας, απομακρύνει τις πιθανότητες να μάθουμε μια μέρα την προέλευση του ιού.
Ας θυμηθούμε λίγο πώς συνέβησαν τα πράγματα: Στις 11 Ιανουαρίου 2020, το Πεκίνο ανακοίνωνε τον θάνατο, δύο ημέρες νωρίτερα, του πρώτου γνωστού θύματος του νέου κορωνοϊού, ενός 61χρονου άνδρα ο οποίος έκανε τακτικά τα ψώνια του σε μια αγορά της Γουχάν, μιας μητρόπολης 11 εκατομμυρίων κατοίκων στο κέντρο της Κίνας. Μια πόλη με πληθυσμό, όσο η χώρα μας.
Τι έγινε μετά; Τον θάνατο αυτού του άνδρα, του οποίου ακόμη και το όνομα παραμένει άγνωστο, θα ακολουθήσουν μέσα σε διάστημα ενός χρόνου σχεδόν 1,9 εκατομμύριο άλλοι σε όλο τον πλανήτη.
Μολονότι είναι σαφές πως η επιδημία εκδηλώθηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 2019 στη μεγάλη αγορά Χουανάν της Γουχάν, όπου πωλούνταν ζωντανά άγρια ζώα, η προέλευση του νέου κορωνοϊού δεν εντοπίζεται ωστόσο απαραιτήτως εκεί.
Και αυτό συμβαίνει, απλούστατα, επειδή χρειάζεται χρόνος για να μεταλλαχθεί ένας ιός σε σημείο να γίνει πολύ μεταδοτικός, υπογραμμίζει ο επιδημιολόγος Ντάνιελ Λάσεϊ του πανεπιστημίου Τζορτζτάουν στην Ουάσινγκτον, όπως ανέφερε το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Το γεγονός ότι ο ιός ήταν πολύ μεταδοτικός όταν επισημάνθηκε, τον Δεκέμβριο 2019, σημαίνει ότι κυκλοφορούσε ήδη από καιρό.
Και δείτε τώρα, ένα ανθρώπινο πρόβλημα: οι κινεζικές Αρχές, θέλοντας να απαλλαγούν από κάθε ευθύνη για την εμφάνιση του ιού, επιχειρούν να επιβεβαιώσουν χωρίς αποδείξεις μια θεωρία, σύμφωνα με την οποία η επιδημία εισήχθη στην Κίνα από το εξωτερικό.
Θα επισημάνουν πως ίχνη του ιού ανακαλύφθηκαν σε λύματα στην Ιταλία ή τη Βραζιλία πριν από την εμφάνιση της ασθένειας στην Γουχάν. Όμως οι αναλύσεις αυτές δεν αποδεικνύουν τίποτε όσον αφορά την προέλευση του ιού, σύμφωνα με ειδικούς.
Η πόλη της Γουχάν τίθεται σε καραντίνα στις 23 Ιανουαρίου 2020 και στη συνέχεια ολόκληρη η επαρχία, η Χουμπέι, παγιδεύοντας περισσότερους από 50 εκατομμύρια κατοίκους.
Τον Μάρτιο, το αφήγημα των αρχών αρχίζει να αλλάζει: ο επικεφαλής των κινεζικών επιδημιολογικών υπηρεσιών Γκάο Φου εξηγεί πως η αγορά δεν είναι η πηγή, αλλά «το θύμα» του ιού. Το μέρος όπου η επιδημία απλώς διογκώθηκε.
Όμως το Πεκίνο δεν παρέσχε έκτοτε καμιά άλλη πιθανή εξήγηση για την εμφάνιση του ιού και δεν έδωσε παρά λίγες μόνο πληροφορίες για τα δείγματα που ελήφθησαν στην Γουχάν.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν μας κάνει εντύπωση. Έτσι έχει μάθει να κινείται το πολιτικό σύστημα. Βολεύεται να ρίχνει τις ευθύνες, το ένα στο άλλο. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς; Θα επανέλθουμε όταν ολοκληρώσουμε ένα χρόνο με οριζόντιο κλείσιμο των πάντων στην Ελλάδα, αλλά στο μεταξύ όλοι ζούμε κάτω από το κράτος του φόβου και του πανικού.
Το μόνο που θα τονίσουμε για άλλη μια φορά είναι η ανάγκη να ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες των ειδικών, γιατί όλα δείχνουν ότι θα πάει μακριά αυτό το πράγμα. Ψυχραιμία, υπομονή, αυτά θα μας βοηθήσουν. Και να έχουμε υποτακτικό πνεύμα, αντί να ακολουθούμε πορεία ανεξαρτησίας και να ψάχνουμε να βρούμε ή να υιοθετούμε σενάρια που περισσεύουν στο διαδίκτυο, αλλά δεν έχουν καμιά σοβαρότητα… Ας αποδεχτούμε ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και είναι ακόμα δυσκολότερα, μπροστά μας…
