Θα παραμείνουμε λοιπόν απαθείς παρατηρητές στον θάνατο ενός ανθρώπου καταδικασμένου για σοβαρά αδικήματα ή θα θέλαμε να βλέπαμε ένα κράτος δικαίου να αναλαμβάνει δράση, αντί να επιμένει στην εφαρμογή των απρόσωπων νόμων; Ερώτημα, για τον καθέναν μας.
Διαβάζουμε: Σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση είναι η υγεία του Δημήτρη Κουφοντίνα ο οποίος κάνει για 50 σχεδόν μέρες απεργία πείνας και πλέον βρίσκεται και σε απεργία δίψας.
Σύμφωνα με πληροφορίες από τον Τύπο, ο Δημήτρης Κουφοντίνας ζήτησε από τη διοίκηση του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας και τους γιατρούς να αφαιρέσουν τον φλεβοκαθετήρα («πεταλούδα»), που είχε τοποθετηθεί στο χέρι του, προκειμένου να παίρνει ορό ενυδάτωσης (αυστηρά, χωρίς κανένα πρόσθετο), λόγω αδυναμίας πρόσληψης νερού από το στόμα.
Οι γιατροί επικοινωνώντας με τη συνήγορό και την οικογένειά του, ζήτησαν αναλάβουν την ευθύνη για τις εξελίξεις. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στο νοσοκομείο επικρατεί μεγάλη ένταση.
Και είναι ενδιαφέρον ότι η δικηγόρος του κ. Ιωάννα Κούρτοβικ δηλώνει ότι "η αντιμετώπιση του απεργού από το Νοσοκομείο, Διοίκηση, γιατρούς, διοικητικό και νοσηλευτικό προσωπικό, γίνεται με σεβασμό και ευαισθησία, εξ όσων ήμουν σε θέση να διαπιστώσω, όλες τις φορές που τον έχω επισκεφθεί και πάντοτε κατά την τηλεφωνική επικοινωνία και ενημέρωση μου από το Νοσοκομείο. Επίσης, στην μεγάλη πλειοψηφία, σεβασμός επιδεικνύεται και από το φυλακτικό προσωπικό".
Με αφορμή την επιδείνωση της υγείας του κρατούμενου απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα, η ΟΕΝΓΕ δηλώνει πως πάγια και σταθερή θέση των νοσοκομειακών γιατρών σε όλες ανεξαίρετα τις περιπτώσεις απεργίας πείνας είναι:
1. Σύμφωνα και με την ισχύουσα νομοθεσία περί ιατρικής δεοντολογίας δεν νοείται ιατρική πράξη χωρίς την εκούσια συναίνεση του έχοντος ικανότητα καταλογισμού ασθενούς και παρά την θέλησή του.
2. Ιδιαίτερα δε η αναγκαστική σίτιση θεωρείται βασανιστήριο, σύμφωνα με αποφάσεις διεθνών ιατρικών συνεδρίων περί ιατρικής δεοντολογίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και του ΟΗΕ και της Διεθνούς Αμνηστίας.
Ήδη, εδώ και μία εβδομάδα, δεν μπορούσε να καταπιεί το νερό και για τον λόγο αυτό τού χορηγήθηκε ορός. Στην προσπάθεια των γιατρών να τον πείσουν και να τοποθετήσουν νέο ορό, ο ίδιος αρνήθηκε. Αμέσως μετά οι γιατροί του νοσοκομείου ζήτησαν από τη συνήγορό του να μεταβεί από την Αθήνα στο Νοσοκομείο της Λαμίας, προκειμένου να υπογράψει παρουσία της χαρτί ο απεργός πείνας.
Η έκκληση του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά συνάντησε την πλήρη αδιαφορία, όπως και όλες οι εκκλήσεις εντός και εκτός Ελλάδας. Θυμίζουμε ότι καμιά κυβέρνηση μετά τη χούντα δεν άφησε να πεθάνει ένας απεργός πείνας, ενώ οι τελευταίοι νεκροί απεργοί πείνας στην Ευρώπη (πλην Τουρκίας) ήταν το 1981 o Μπόμπι Σαντς, μέλος του IRA, και οι σύντροφοί του.
Για το ζήτημα της απεργίας πείνας από τις 8 Ιανουαρίου του Δημήτρη Κουφοντίνα παίρνει θέση η Διεθνής Αμνηστία και καλεί τις ελληνικές αρχές να ακολουθήσουν τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και να παράσχουν στον κρατούμενο πρόσβαση στις σχετικές αποφάσεις για τη μεταγωγή του από την αγροτική φυλακή της Κασσαβέτειας, καθώς και στο σκεπτικό αυτών των αποφάσεων.
«Όσον αφορά την υπόθεση του 63χρονου κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μακρά απεργία πείνας διαμαρτυρόμενος για τη μεταγωγή του από την αγροτική φυλακή της Κασσαβέτειας στη φυλακή Δομοκού αντί για τη σύμφωνη με τον πρόσφατο νόμο 4760/2020 μεταφορά του στη φυλακή Κορυδαλλού, η Διεθνής Αμνηστία παροτρύνει έντονα τις ελληνικές αρχές να ακολουθήσουν τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και να παράσχουν στον κρατούμενο πρόσβαση στις σχετικές αποφάσεις με τη μεταγωγή του από την Κασσαβέτεια, καθώς και στο σκεπτικό αυτών των αποφάσεων», αναφέρει η σχετική ανακοίνωση.
Η οργάνωση έχει ενημερωθεί από τη συνήγορο του κρατούμενου ότι η αποτυχία των αρχών να παρέχουν τέτοια πρόσβαση του έχει στερήσει την ευκαιρία να προσφύγει κατά αυτών των αποφάσεων. Θα μείνουμε λοιπόν απαθείς στον θάνατο ενός ανθρώπου, όποιος κι αν είναι ο Δημήτρης Κουφοντίνας;
