Είναι εντυπωσιακό πως έχουν καταφέρει οι άνθρωποι να γεμίζουν τη ζωή τους με ανούσια πράγματα και ταυτόχρονα να πιστεύουν ότι κάνουν κάτι πολύ σοβαρό κι αξιοπρόσεκτο.
Αρνούνται να αποδεχτούν την πρωτόγνωρη πραγματικότητα που βιώνουμε και είναι «δεμένοι» με τα ήθη και έθιμα που σε άλλες εποχές μπορεί να «δουλεύουν» μια χαρά, αλλά σήμερα, όλα αυτά πάνε κόντρα με τη λογική.
Δείτε, ας πούμε, τους προγραμματισμένους γιορτασμούς για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821. Είχαν προγραμματίσει να κάνουν πράγματα, οι άνθρωποι. Έφτιαξαν και ειδική επιτροπή να συντονίσει τις εκδηλώσεις και τοποθέτησαν πρόεδρο την έμπειρη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 κ. Γιάννα Αγγελοπούλου. Προσωπική πρωθυπουργική επιλογή.
Αλλά η ζωή ήθελε να εξελιχθούν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Η δοκιμασία ολόκληρου του πλανήτη από τον φονικό ιό Covid-19, έδειξαν πως δεν πάνε μαζί κοινωνική αποστασιοποίηση και γιορτασμοί.
Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ανάμεσα μας και ανησυχούν σχετικά με την παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Θα γίνει ή θα αναβληθεί κι αυτή; Και τα σόου που είχαν ετοιμάσει; Και ο πρίγκιπας Κάρολος της Αγγλίας με τον πρόεδρο της γαλλικής δημοκρατίας κ. Μακρόν που θα ντύνονταν τσολιάδες και θα παρέλασαν έφιπποι στο Σύνταγμα; Ερωτήματα, εγείρονται…
Όλα αυτά, προφανώς θα ξεκαθαριστούν και θα ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες. Ακούγονται σκέψεις για… τηλεοπτική παρέλαση, χωρίς φυσικό κοινό και άλλα πολλά που δεν έχει νόημα να τα παραθέσω εδώ… Τα ΜΜΕ θα φροντίσουν να σας τα δώσουν τόσο αναλυτικά!
Και στο μεταξύ, όσο πλησιάζουμε στην 25η Μαρτίου, όλο και θα πληθαίνουν τα δημοσιεύματα στο διαδίκτυο που θα αναφέρονται σε εκδηλώσεις που αφορούν τόπους, όπως την Μάνη, όπου έχουν τον πατριωτισμό, ιδιαίτερα αναπτυγμένο.
Προκλητικές φωτογραφίες ξεσηκώνουν και σπέρνουν πολύ περισσότερο τον διχασμό, αντί για την ενότητα που είναι το ζητούμενο, σ’ αυτούς τους κρίσιμους καιρούς…
Ίσως θα έπρεπε να είμαστε όλοι μας πιο προσεκτικοί, ήρεμοι και ψύχραιμοι.. Με τη στάση μας και τη συμπεριφορά μας επιτρέπουμε στον φανατισμό να μας τοποθετεί στο ένα ή στο άλλο στρατόπεδο.
Κάποιοι βάζουν το επιχείρημα ότι θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει η ιστορία. Ας το δεχτούμε, με την προϋπόθεση ότι η ιστορία θα έπρεπε να μας κάνει να μαθαίνουμε, αντί να την επικαλούμαστε με τυπολατρική αντίληψη σε κάποια γεγονότα.
Οι πρόγονοι μας, ας μην το ξεχνάμε, αγωνίστηκαν για μια ελεύθερη Ελλάδα και για ανθρώπους που θα είναι και θα αισθάνονται ελεύθεροι να την κατοικούν. Θα μπορούσε κάποιος με σιγουριά να πει και να μας πείσει με επιχειρήματα, ότι αυτό συμβαίνει σήμερα;
Όχι γιατί το ψέμα θα φαινόταν από μακριά, όση προσπάθεια και αν κατέβαλε. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική… Στα χρόνια της σκληρής λιτότητα που προηγήθηκαν της πανδημίας και ήταν αυτό ακριβώς για τους πολλούς και της οικονομικής ευμάρειας για τους λίγους, αυτό έγινε πολύ πιο ξεκάθαρο.
Περιζωσμένοι με τόσα πράγματα που μας κρατούν δέσμιους και όχι μόνο εμάς που συνέβη να γεννηθούμε στην Ελλάδα, είναι για γέλια να ακούς πως τιμούμε τον αγώνα των προγόνων μας με εκδηλώσεις, όπως αυτές που έχουμε δει ως τώρα, με συλλεκτικά νομίσματα από τις τράπεζες, με επετειακά λογότυπα πάνω στα προϊόντα των χορηγών και με επικίνδυνες μαζώξεις.
Και ευτυχώς που υπάρχει και αυτή η έξαρση της πανδημίας, ώστε να υποχρεωθούν να είναι λίγο πιο προσεκτικοί στις κινήσεις τους και κυρίως στις υπερβολές τους. Καταλαβαίνουμε ότι ως άνθρωποι, έχουμε την ανάγκη να κρατηθούμε από κάποιες σταθερές και να νιώσουμε ότι το μέλλον που έχουμε μπροστά μας θα είναι καλύτερο. Όχι μόνο ως Έλληνες, αλλά και ως ανθρωπότητα! Ας το ψάξουμε λίγο καλύτερα το πράγμα… Και ίσως το βρούμε!
