Τον τελευταίο καιρό, διαβάζουμε όλο και πιο συχνά στα έντυπα και διαδικτυακά ΜΜΕ, ότι οι νέοι δεν "κρατιούνται" πια στα σπίτια τους και συχνά χρησιμοποιούν τις πλατείες της γειτονιάς που μένουν, οργανώνοντας τα περίφημα κορονοπάρτι.
Καιρός λοιπόν να ρίξουμε μια ματιά σε αυτές τις εξάρσεις των νέων και αντί να τις καταδικάζουμε και να επιστρέφουμε ήσυχοι στην ηρεμία της δικής μας κοινωνικής αποστασιοποίησης και τους εγκλεισμού, όπως απαιτούν οι αρχές, να προσπαθήσουμε να το ερμηνεύσουμε, κοινωνικά.
Θα μου πείτε: Είναι δική μας δουλειά αυτό; Όχι απαραίτητα, αλλά δεν βλέπω και τους ειδικούς να μπαίνουν σ' αυτό το ρόλο και να βοηθήσουν τους νέους να αντιληφθούν την προσωπική ευθύνη τους στη διασπορά του κορονοϊού Covid-19.
Για την ώρα, πάντως, τα ΜΜΕ προσπαθούν με έναν λάθος τρόπο να καταδικάσουν ως ανεύθυνη μια τέτοια συμπεριφορά, προβάλλοντας έντονα τη ζημιά που κάνουν στους γύρω τους και στην οικογένεια τους, αλλά και σε ότι αφήνουν πίσω τους, όταν τα ξημερώματα αποχωρούν από την πλατεία.
Και τι καταφέρνουν έτσι; Απλά αν στρέψουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας ενάντια στους νέους. Το «διαίρει και βασίλευε», είναι και συνεχίζει να είναι, το "γιατρικό" σε κάθε νόσο.
Αλλά, είναι αυτή η αλήθεια; Όχι πάντα. Δείτε πως περιγράφει στην εφημερίδα που εργάζεται, ένας αμερόληπτος δημοσιογράφος όσα έζησε ο ίδιος ένα βράδυ με τους νέους στην πλατεία.
Ο συνάδελφος Δημήτρης Κανελλόπους έγραψε στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ κάτι που μου άρεσε πολύ και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας: «Το τηλέφωνο έπεσε γύρω στις 10 το βράδυ, ενώ κάναμε τη βραδινή σύσκεψη στην εφημερίδα και το έβαλα σε ανοιχτή ακρόαση να το ακούσουν όλοι.
«Έλα Δημήτρη, είμαστε στη Φωκίωνος Νέγρη και πίνουμε ποτό, έλα, έχει κόσμο. Και θα πάμε μετά και στην πλατεία Αγίου Γεωργίου». Τι να κάνω κι εγώ, έκανα την καρδιά μου πέτρα και πήγα.
Στις 10 και μισή που έφτασα στην Κυψέλη γινόταν ένας μικρός χαμός. Δεν υπάρχει καμία απαγόρευση, έχει καταργηθεί εκ των πραγμάτων. Το είδα και το Σάββατο στην πλατεία Προσκόπων που επίσης είχε πολύ κόσμο. Το ίδιο γινόταν σε όλες τις πλατείες στην Αθήνα (και στη Νέα Σμύρνη και στο Περιστέρι και παντού) εκτός από μία: την πλατεία Βαρνάβα που τη φύλαγε η αστυνομία ώστε να την παρουσιάζουν, καμαρώνοντας, τα κανάλια.
Στην πλατεία Αγίου Γεωργίου όλα τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά. Ποτά κανονικά, νεαρός κόσμος, χωρίς ιδιαίτερο συνωστισμό ωστόσο, χωρίς μουσικές. Και χωρίς μάσκες οι περισσότεροι. Απλωμένοι όλοι στην πλατεία και τους γύρω δρόμους, σε παγκάκια και παρτέρια, να συζητούν ήρεμα και ωραία. Ούτε πάρτι, ούτε εξαλλοσύνες, τίποτε από αυτό που μας παρουσιάζουν κάθε βράδυ τα έξαλλα κανάλια. Και αν θέλεις να κρατήσεις απόσταση την κρατάς, δεν πλησίασα άνθρωπο πιο κοντά από τα δύο μέτρα.
Τη λύση την έχουμε πει εδώ και εβδομάδες που έφτιαξε ο καιρός, αλλά η κυβέρνηση είναι ανίκανη ακόμα και να τη σκεφτεί: ανοιχτή εστίαση σε ανοιχτούς χώρους. «Χθες το βράδυ είχαμε 600 άτομα στην πλατεία, αν ήταν ανοιχτά τα μαγαζιά κανονικά με τραπεζοκαθίσματα θα ήταν 300 τα άτομα, όσο η δυναμική των καταστημάτων», μου είπε μία ιδιοκτήτρια ενός καφέ-μπαρ.
Πλατεία Αγίου Γεωργίου λοιπόν γεμάτη με νέους. Γεμάτη με όλους αυτούς που τους κατηγορούν, από τα τηλεοπτικά στούντιο, 60αρηδες καλοταϊσμένοι και καλοζωισμένοι δημοσιογράφοι».
Τα κορονοπάρτι των νέων, οφείλουμε όλοι, με πρώτη την κυβέρνηση που έχει και την κύρια ευθύνη, να τα δούμε πιο σοβαρά. Για να μπορέσουμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα, ώστε να δώσουμε διεξόδους στους νέους, τις οποίες χρειάζονται, χωρίς να αποτελούν δημόσιο κίνδυνο για την κοινωνία.
Μπορεί να γίνει αυτό; Δεν είναι εύκολο. Θέλει δουλειά, αλλά μπορεί να γίνει. Αρκεί αν το θέλουμε πραγματικά, όλοι και να χρησιμοποιούμε ως οδηγό την κοινή λογική, αντί για την προπαγάνδα, που συμφέρει κάποιους, αφού είναι ελεγχόμενη.
