Αν ήταν μια πλούσια οικογένεια στα Περιβόλια ήταν του Στυλιανού Τερζιδάκη. Ο Στυλιανός είχε τέσσερα παιδιά τον Αντώνη, το Γιάννη, την Μαρία & την Ιουστίνη. Στο πόλεμο με τους Γερμανούς βομβαρδίστηκε το σπίτι του Στ. Τερζιδάκη μαζί με δεκάδες άλλα σπίτια στα Περιβόλια. Τα Περιβόλια ξεριζώθηκαν, εξολοθρεύθηκαν από τους αιμοσταγείς Γερμανούς, όπου να ακουμπήσεις στην Περβολιανή γη θα εξακριβώσεις την Γερμανική θηριωδία των ναζιστών Γερμανών.
Έτσι μετά την αποχώρηση των Γερμανών η οικογένεια του Στυλιανού Τερζιδάκη μετακόμισε στο Ρέθυμνο. Ο Στυλιανός έχει πεθάνει & η πρώτη του κόρη Μαρία από Φυματίνωση. Ο Αντώνης έχει μετακομίσει στην Αθήνα για να βρει την τύχη του καθώς μετά τον πόλεμο δεν υπήρχε κανείς στα Περιβόλια να έχει πλούτο. Η πτώχεια βασάνιζε όλους τους κατοίκους της περιοχής των Περιβολίων.
Η μητέρα του ο Γιάννης μαζί με την πιο μικρή αδελφή του μετακόμισαν στο Ρέθυμνο & έμειναν πίσω από το φαρμακείο του Κούνουπα. Αργότερα μετακόμισαν στο Αρχοντικό της Αρκαδίου που ήταν πάνω από το κατάστημα του Τερζιδογιάννη.
Ο Γιάννης Τερζιδάκης επέστρεψε από το Αλβανικό μέτωπο στα Περβόλια γιατί αρρώστησε από κρυοπαγήματα. Όταν έφυγαν οι Περβολιανοί για τους Μύλους & για τους πρόποδες του Βρύσινα ο Τερζιδογιάννης λόγω του προβλήματος που είχε από τα κρυοπαγήματα έμεινε στο σπίτι του, για να συληφθεί από τους Γερμανούς και ν' οδηγηθεί μαζί με τους άλλους Περβολιανούς για εκτέλεση στην Μισιριανή άμμο. Τελικά η τύχη βοήθησε τον Γιάννη Τερζιδάκη όταν ο Γερμανός αξιωματικός ήθελε ν΄ αποτελειώσει την εκτέλεση των αμάχων που ο μοναδικός λόγος ήταν τα αντίποινα για την εξόντωση των Γερμανών αλεξιπτοτιστών και κατά δεύτερον λόγο να τρομοκρατήσουν το φρόνημα των Κρητικών αγωνιστών για να πάψουν να πολεμούν και να αντιστέκονται στους ναζιστές κατακτητές.
Πριν προλάβει λοιπόν ο αιμοφόρος εκτελεστής ν΄ αποτελειώσει τις χαριστικές βολές έσκασαν δύο οβίδες από ανατολικά & η τρίτη εξεράγη. Πανικόβλητος ο εκτελεστής το έβαλε στα πόδια για να σωθεί. Η μοίρα λοιπόν βοήθησε τον Μανούσο Μανουσάκη, τον Δημ. Λαδιά, το Γιάννη Τερζιδάκη, τον Γιάννη Λαγουδάκη να γλυτώσουν την εκτέλεση φεύγοντας από την άμμο προς το Ρέθυμνο εκτός τον Τερζιδάκη που πήγε ανατολικά προς τον Πλατανέ & έφθασε στην Πηγή όλη τη νύκτα. Περιπλανιόταν στην παραλία & έζησε πολλές φορές να τον παραμονεύει ο θάνατος μέχρι να φθάσει τελικά στα όχυρα των συμμάχων & να νιώσει ασφαλής. Τον Γιάννη δεν τον πίστευψαν πολλοί από τους Έλληνες της αντίστασης & πίστεψαν ότι έχει χάσει το μυαλό του. Η ιστορία του τους φάνηκε φανταστική ίσως & ο τρόπος που διηγόταν την περιπέτεια του δεν ήταν ο σωστός αλλά πως θα μπορούσε να περιγράψει τον προσωρινό θάνατο του με ψυχραιμία & γαλήνη. Ο Γιάννης Τερζιδάκης απέφευγε πάντα να διηγείται αυτήν την ιστορία ακόμη & προς το τέλος της ζωής του φαίνεται του προκαλούσε μεγάλη ταραχή & δεν ήθελε να θυμάται αυτές τις φοβερές εικόνες που έζησε.
Ο Γιάννης ήταν δευτεροξάδελφος του Μανώλη Λαγουδάκη “Λαγού”. Ο Λαγός ήταν μεγαλύτερος τουλάχιστον δέκα χρόνια. Μάλλον από τον Λαγό έμαθε να παίζει λύρα, ήταν πολύ καλός λυράρης & οι κοντηλιές του ήταν ίδιες όπως του Λαγού. Ήταν γλεντζές μποεμής στις παρέες του, αλλά ποτέ δεν έπαιξε λύρα επαγγελματικά έπαιζε για τον εαυτό του & για τους φίλους του. Στου Λαγού στη ταβέρνα ήταν τακτικά τα γλέντια τους όταν έσμιγε με τον Αντώνη Βογιατζή που ήταν αδελφωτοί & έπαιζε μπουλγαρί & συνόδευε τους λυράρηδες. Αργότερα όταν έφυγε ο Λαγός στην Αθήνα τα γλέντια γίνοταν στο σπίτι του Αντώνη Βογιατζή μαζί με τους Χρήστο τον Γιουλούντα & με τον Γκαγκαουδάκη αξιωματικό της Αστυνομίας που είχε νυμφευθεί την Γριγορίτσα Βαφάκη ήταν & αυτός μεγάλος γλεντζές αλλά έφυγε πρόωρα. Στα τελευταία του έκιανε παρέα με τον Βασίλη Καλογεράκη σχεδόν κάθε μέρα & έσμιγαν στην ταβέρνα του Ζυβραγουδάκη που ήταν & αυτός λυράρης & με άλλους μερακλήδες όπως τον συμβουλαιογράφο Γιάννη Σαρμάνη και Κώστα Καλέργη δικηγόρο.
Ο Γιάννης Τερζιδάκης είχε χρηματίσει & πρόεδρο του σύλλογου Περιβολίων το 1966. Είχε συγκροτήσει ένα δυνατό διοικητικό συμβούλιο με τους Βιβυλάκη Δημ, Μαυράκη Αλκ., Στέλιο Περάκη, Λευτέρη Καλογεράκη, Κώστα Γιακουμιδάκη, και Μιχ. Μιχελουδάκη. Δεν πρόλαβαν να λύσουν κανένα πρόβλημα της περιοχής καθώς τους πρόλαβε η Χούντα και ανέστειλε κάθε δραστηριότητα τους. Ο Γιάννης Τερζιδάκης είχε πατριωτικά αισθήματα & έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από την κοινωνία του Ρεθύμνου.
Ήταν ένας περήφανος Ρεθυμνιώτης πιστός στις παραδόσεις του Ρεθύμνου με καθαρό λόγο & με στερεές πολιτικές πεποιθήσεις είχε παραχωρήσει το κατάστημα του για γραφεία στην νεολαία της ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΟΥ λόγο των βενζελικών του πεποιθήσεων καθώς ο Σοφοκλής Βενιζέλος είχε συμπράξει στην δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΟΥ που ηγείτο ο Γεωργ. Παπανδρέου. Επίσης ήταν αντίθετος στην κατάργηση των οικοδομικών εργασιών στην παλιά πόλη & είχε δημιουργήσει μεγάλη αντιπαλότητα με τους πολιτειακούς αξιωματούχους της Χούντας.
Ο Γιάννης Τερζιδάκης είχε σταθερές πολιτικές πεποιθήσεις όπως έχω γράψει προηγούμενα & δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να δίνει συγχώρεση στον εκτελεστή του & μάλιστα να του κάνει & τραπέζι αυτά είναι μυθοπλασίες που δεν έχουν καμία σχέση με τον πατριώτη Περβολιανό Γιάννη Τερζιδάκη.
Ο Γιάννης Τερζιδάκης έφυγε πλήρης χρόνων ήταν ο Περβολιανός που όλα τα χρόνια της ζωής του το πρόσωπο του σηματοδοτούσε την Μισιριανή εκτέλεση. Δεν έλειψε ποτέ από καμία εκδήλωση στην Μισιριανή άμμο & μέχρι που ζούσε ο Δημήτρης Λαδιάς κατέθεταν μαζί ως επιζώντες το στεφάνι τιμής για τους εκτελεσθέντες χωριανούς των.
