Είπα κι εγώ: Καλά, γράψανε για τους Μεγάλους Ήρωες και Ηρωϊδες. Καλά το κάμανε. Όμως δε θα γράψει κανένας τους και για τους πουλημένους στα ξένα συμφέροντα;! Για τους Κοτζαμπάσηδες της Ελλάδας, που ήθελαν κι επιδίωκαν να υποκαταστήσουν τους Σουλτάνους! Τους πράχτορες «Φιλέλληνες» τις Ελλάδας, που φύτρωσαν στο Ελληνικό Έδαφος σαν μανιτάρια δηλητηριώδη! Τους Άρχοντες του Αγγλικού κόμματος της Ελλάδας! Τους Άρχοντες του Γαλλικού κόμματος της Ελλάδας! Τους Άρχοντες του Ρωσικού κόμματος της Ελλάδας! Αυτούς, που κατ’ ουσία ήταν Γιουσουφάκια των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων. Αυτούς, οι οποίοι διαγκωνιζόταν για το ποίος θα κατισχύσει των άλλων και θα κατηχήσει, θα παρασύρει και θα εντάξει τους Έλληνες στο «κλαμπ» πολιτικής πορνείας, που εκπροσωπούσε «εν Ελλάδι» και… ναι φιλοδοξούσε, χωρίς λάδι, να εντάξει ολόκληρο τον Ελληνισμό στο καθίδρυμα των συμφερόντων του «Αφεντικού», για τα συμφέροντα του οποίου αγωνιζόταν ως άριστος «ρουφιάνος» περιωπής, αδίσταχτος προαγωγός, κι επιδέξιος μυζητήρας, ως «βαμπίρ», της Λευτεριάς, του Ιδρώτα και του Αίματος των Ελλήνων…
Ο Κοραής, εχτός από κορακίστικα, είπε και το αμίμητο: «Ω ταλαίπωρος Ελλάς! Εσύ δεν αναστήθης εκ του τάφου. Απλώς άλλαξες τάφο απ’ τον τουρκικόν εις τον χριστιανικόν»…
Έρχεται, λοιπόν ο Χαράλαμπος Ν. Παπαλουκάς, να συμπληρώσει μερικά από τα κενά, που άφησε και δεν ανέδειξε, απλώς «δεν κάλυψε», η κ. Αγγελοπούλου στο εορταστικό πρόγραμμα της …Επετίου… Και, γι’ αυτό, και διά ταύτα, αξίζει τον έπαινο και την τιμή, της ειλικρίνειας, που τόσο πολύ λείπει κατά το παρόν από την Ελλάδα. Εξέδωσε, λοιπόν, ο αγαπητός Χαράλαμπος ακόμη ένα βιβλίο, με τον τίτλο: «200 Χρόνια Κλεπτοκρατία και Υποτέλεια. Κράτος ληστών. Νταβέληδες.»
Έτσι ξεπέρασε τους εκατό τίτλους συγγραφής αξιόλογων εκδόσεων σημαντικού περιεχομένου ωφέλιμων βιβλίων. Σ’ αυτό το καινούριο του πόνημα κάνει λόγο, σχολιάζει, αξιολογεί, κρίνει και κρίνει πρόσωπα και γεγονότα, όπως: Τους φακέλους Κοινωνικών φρονημάτων, το κάψιμο των οποίων δεν έγινε για την παραγραφή του πολιτικού αίσχους και την άρση της ταξινόμησης, της κατηγοριοποίησης, των πολιτών Ελλήνων, αλλά για τη συγκάλυψη της δράσης των «ρουφιάνων» και υπηρετών των ξένων συμφερόντων. Η πράξη αυτή αποτέλεσε Κρατικό Έγκλημα της Εθνικής Ιστορίας των Ελλήνων και συγκάλυψε την κακουργηματική δράση και τη συμβολή του Κράτους στη διαίρεση των πολιτών, διά της οποίας συντελούσε στη διατήρηση του «Διαίρει και Βασίλευε», που αποτελεί διαχρονικό αξίωμα φασιστικής νοοτροπίας κι εκμετάλλευσης Ανθρώπων από άνθρωπο. Αναφέρεται ακόμη και σε Κρατικά Εγκλήματα, που κατά καιρούς διαπράχτηκαν, για την καλύτερη στήριξη πολιτικών και πολιτειακών συμφερόντων ατόμων ή και ξένων δυνάμεων σε βάρος του Ελληνισμού, διά των Πολιτικών, που δρούσαν στην Ελλάδα. Αναφέρεται, θίγει, κρίνει και κατακρίνει ληστρικές συμπεριφορές σε βάρος ατόμων και ομάδων Πολιτών, από αυτό το ίδιο το Κράτος, που ποτέ δεν υπήρξ’ Ελληνικό. Τις οικονομικές, ηθικές καταστροφές, τους εκβιασμούς, που προκαλούν πολιτικοί, που έχουν την κλοπή του δημόσιου ταμείου, των ταμείων Συνταξιούχων και των μη αρεστών πολιτών σκοπό της πολιτικής τους. Άτομα και κόμματα ληστρικά, που προκαλούν την οικονομική, ηθική και ψυχική καταστροφή των «αντιπάλων» τους και του κράτους. Έτσι είχαν κι έχουν διαιωνίσει την πολιτική κατάσταση, με τέτοιο τρόπο, ώστε η Ελλάδα να είναι «πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων,» προτεκτοράτο των Μεγάλων δυνάμεων! Αυτό συμβαίνει από την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους μέχρι και κατά το παρόν! Αν εξαιρέσομε το μικρό διάστημα διακυβέρνησης από το Μασόνο Ιωάννη Καποδίστρια, που αυτός ήταν και μένει ο μοναδικός Ηγέτης της Ελεύθερης Ελλάδας, που αν και Μασόνος, δεν επέτρεψε στη Μασονία και στο Σιωνισμό να κυριαρχήσουν και να καταστήσουν αυτόν υποχείριό τους, αλλά Αυτός εκμεταλλεύτηκε τη Μασονία κι όχι αυτόν η Μασονία κι ο Σιωνισμός. Γι’ αυτό κ οι πράχτορες αυτών Δεληγιανναίοι τον δολοφόνησαν μ’ εντολή της μασονίας και του Σιωνισμού, που πήραν από τις Αγγλογαλλικές Κυβερνήσεις Εβραιογενών πολιτικών. Και βέβαια δεν είναι μοναδικό το παράδειγμα πολιτικής δολοφονίας του Καποδίστρια. Ακόμη και προ και κατά και μετά τη διάρκεια του Μεγάλου Απελευθερωτικού Αγώνα των Ελλήνων, συναντούμε τις δολοφονίες του Ρήγα Βελεστινλή! Των Οπλαρχηγών Οδυσσέα Ανδρούτσου, Γεωργίου Καραϊσκάκη, Πάνου Κολοκοτρώνη! Τη φυλάκιση και τον ύποπτο θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη! Την αχαραχτήριστη βάναυση κακομεταχείριση αρκετών διακεκριμένων Αγωνιστών του Μεγάλου Απελευθερωτικού Αγώνα(π.χ. περίπτωση Νικηταρά). Αλλά και την προδοτική δράση του Μασόνου Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, του «Φιλέλληνα» Λόρδου Μπάιρον (Βύρων), αρκετών άλλων «φιλελλήνων», και CIA. Τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας: Αγγλικό, Γαλλικό, Ρωσικό, αλλά Ελληνικό κόμμα δεν υπήρχε. Αυτά και τα τρία ήταν ξενόδουλα και ξενοκίνητα και ανταγωνιζόταν και σκοτωνόταν μεταξύ τους τα Μέλη τους, για το ποια Μεγάλη δύναμη από τις τρεις θα έπαιζε την «τσατσά» τους και θα έλεγχε και θα εκμεταλλευόταν την Ελλάδα ως Σαβίνα Ποππαία ή Βαλέρια Μεσσαλίνα. Μετά τον Απελευθερωτικό Αγώνα, συναντούμε τη θλιβερή περίοδο της διακυβέρνησης του Όθωνα, που, τόσον αυτού τη ζωή, όσο και της Βασίλισσας Αμαλίας, έκαμαν αβίωτη οι Άγγλοι. Και τους απόπεμψαν με τρόπο αισχρό, για να κερδίσουν την Ελλάδα. Έτσι γλίτωσε η Ελλάδα κι ο Ελληνισμός από τους «Τρεις Καμπαλέρες» Εβραιοσιωνιστές Αντιβασιλείς. Πλην όμως ο διάδοχος του Όθωνα ήταν της απόλυτης επιλογής του Πρωθυπουργού της Αγγλίας, που τον ψάρεψε στους γάμους του τότε διαδόχου του Αγγλικού θρόνου, με την αδελφή του …Ιχθύος! Και όντος επανυποβλήθηκαν στον Ελληνισμό, κατακρεούργησαν την ικμάδα του, και κέρδισαν την Ελλάδα, διά του Γεωργίου Α΄ και της δυναστείας αυτού. Και βέβαια η δόξα των Ελλήνων δε σταματά ως εκεί… Όμως: «Τι να πρωτοθυμηθώ για σένα όμορφο χωριό;/Τα ωραία σου πλατάνια ή το κρύο σου νερό;!…»
Αξίζει, λοιπόν, κάθε έπαινο και θαυμασμό ο πολυγραφότατος συγγραφέας και φίλος Χαράλαμπος Ν. Παπαλουκάς, γιατί πέραν από τον τεράστιο όγκο της συγγραφικής του δραστήριας προσφοράς, ξεδιπλώνει σ’ αυτή και την ποιότητα διδαχής και κριτικής έκθεσης, που το διακρίνει. Και μέσον αυτών πιστοποιείται η αγάπη του για τον Ελληνισμό. Για την Πατρίδα και τη Χριστιανική Θρησκεία. Σ’ Σ’ αυτό κρίνει και κατακρίνει δίκαια την Πολιτική και τους πολιτικούς. Την αναξιότητα, τις μικρότητες και τη μεγάλη ξενοδουλεία αυτών. Τη φιλοχρηματία, και τη διαφθορά, που τους ακολουθεί, και τη μεταδίδουν ως ιό της Κορώνας στο περιβάλλον τους. Όπως κατακρίνει και τη συμπεριφορά της Ηγεσίας της Εκκλησίας, διά της οποίας ευνοείται και μεταφέρεται η ξενόδουλη πολιτική, που ασκείται στην Ελλάδα. Οι κρατικές και πολιτικές παρεμβάσεις στο έργο της, έχουν μεταβάλλει την Ορθόδοξη Εκκλησία σε «Κρατική Εκκλησία». Εκκλησία, η Ηγεσία της οποίας κατά ένα μέρος δε διδάσκει και δεν εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, αλλά των εκάστοτε Πολιτικών, προς τους οποίους κλίνει το γόνατο. Στις δε Συνόδους των Πατέρων, αμφιβάλλω αν μετέχει πια και καθοδηγεί τις αποφάσεις τους το Πνεύμα το Άγιο ή τύποι Παττακών και Παπάδων αιρετικών και «μοντέρνων» ηθών και δραστηριοτήτων, ακόμη και με χρήση το …βιτριόλι. Όσοι έσπειραν ανέμους, είναι φυσικό να θερίζουν θύελλες…
Πλην όμως έχουν καταντήσει τη Στρατευόμενη Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αποστρατευόμενη λόγω τραυμάτων και ασθενειών!! Διατηρούμε τους τύπους και διαπραγματευόμεθα την ουσία…
