Σ’ αυτό το κείμενο παραθέτω αυτούσιες τις εγγραφές και των τεσσάρων Ευαγγελιστών, που αναφέρονται στη Μαρία τη Μαγδαληνή. Και στη συνέχεια λίγα χαραχτηριστικά στοιχεία και πληροφορίες για τη δράση Αυτής της Αγίας Διακόνησσας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, την ευχή και την ευλογία Του να έχομε:
Α΄. « 40. Ἦσαν δὲ καὶ γυναῖκες ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, ἐν αἷς ἦν καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου τοῦ μικροῦ καὶ Ἰωσῆ μήτηρ, καὶ Σαλώμη
41. αἳ καὶ ὅτε ἦν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ἠκολούθουν αὐτῷ καὶ διηκόνουν αὐτῷ, καὶ ἄλλαι πολλαὶ αἱ συναναβᾶσαι αὐτῷ εἰς Ἱεροσόλυμα...
47. ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.» (Μκ., Κ15/40-41, 47)
«1. Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν 2, καὶ λίαν πρωΐ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3. καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4. καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5. καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6. ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7. ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8. καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ. 9. Ἀναστὰς δὲ πρωΐ πρώτῃ σαββάτου ἐφάνη πρῶτον Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ, ἀφ᾿ ἧς ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια. 10. ἐκείνη πορευθεῖσα ἀπήγγειλε τοῖς μετ᾿ αὐτοῦ γενομένοις, πενθοῦσι καὶ κλαίουσι. 11. κἀκεῖνοι ἀκούσαντες ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπ᾿ αὐτῆς, ἠπίστησαν.» ( Μκ., Κ16/1-11).
Β΄. «55. Ἦσαν δὲ ἐκεῖ καὶ γυναῖκες πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινες ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας διακονοῦσαι αὐτῷ· 56. ἐν αἷς ἦν Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ μήτηρ, καὶ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου… 61. Ἦν δὲ ἐκεῖ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, καθήμεναι ἀπέναντι τοῦ τάφου.» (Μτ., Κ27/55-56, 61).
«1. Ὀψὲ δὲ σαββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων, ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι τὸν τάφον. 2. καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ. 3. ἦν δὲ ἡ ἰδέα αὐτοῦ ὡς ἀστραπὴ καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών. 4. ἀπὸ δὲ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καὶ ἐγένοντο ὡσεὶ νεκροί. 5. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί· μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς· οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· 6. οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε. δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος. 7. καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ ἰδοὺ προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε· ἰδοὺ εἶπον ὑμῖν. 8. καὶ ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάλης ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ. 9. ὡς δὲ ἐπορεύοντο ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ Ἰησοῦς ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων· χαίρετε. αἱ δὲ προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τοὺς πόδας καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ. 10. ότε λέγει αὐταῖς ὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβεῖσθε· ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται.» (Μτ., Κ28/1-10)
Γ΄. «36. Ἠρώτα δέ τις αὐτὸν τῶν Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου ἀνεκλίθη. 37. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου 38. καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ. 44. καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη·
βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα; εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν οἰκίαν, ὕδωρ ἐπὶ τοὺς πόδας μου οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέ μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξε. 45. φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ ἀφ᾿ ἧς εἰσῆλθεν οὐ διέλιπε καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας. 46. ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας· αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψέ μου τοὺς πόδας. 47. οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ. 48. εἶπε δὲ αὐτῇ· ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι. 50. εἶπε δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.» (Λκ., Κ7/36-48, 50)
«1. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ καθεξῆς καὶ αὐτὸς διώδευε κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτῷ, 2. καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσαν τεθεραπευμέναι ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν, Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀφ᾿ ἧς δαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύθει,» (Λκ., Κ8/1-2)
«26. Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου, ἐρχομένου ἀπ᾿ ἀγροῦ, ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὀπίσω τοῦ ᾿Ιησοῦ. 27. ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν, αἳ καὶ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν αὐτόν. 28. στραφεὶς δὲ πρὸς αὐτὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· θυγατέρες ῾Ιερουσαλήμ, μὴ κλαίετε ἐπ᾿ ἐμέ, πλὴν ἐφ᾿ ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν. 29. ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι ἐν αἷς ἐροῦσι· μακάριαι αἱ στεῖραι καὶ κοιλίαι αἳ οὐκ ἐγέννησαν, καὶ μαστοὶ οἳ οὐκ ἐθήλασαν. 30. τότε ἄρξονται λέγειν τοῖς ὄρεσι, πέσετε ἐφ᾿ ἡμᾶς, καὶ τοῖς βουνοῖς, καλύψατε ἡμᾶς· 31. ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται;
«49. εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτοῦ ἀπὸ μακρόθεν, καὶ γυναῖκες αἱ συνακολουθήσασαι αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας, ὁρῶσαι ταῦτα… 55. Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ, 56. ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν. 1. Τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέος ἦλθον ἐπὶ τὸ μνῆμα φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα, καί τινες σὺν αὐταῖς… 10. ἦσαν δὲ ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία καὶ Ἰωάννα καὶ Μαρία Ἰακώβου καὶ οἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖς, αἳ ἔλεγον πρὸς τοὺς ἀποστόλους ταῦτα. (Λκ., Κ23/26-31, 49, 55-56 και Κ24/1, 10).
Δ΄. «Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή.» (Ιω., Κ19/25)
«1. Τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἔρχεται πρωΐ σκοτίας ἔτι οὔσης εἰς τὸ μνημεῖον, καὶ βλέπει τὸν λίθον ἠρμένον ἐκ τοῦ μνημείου. 2. τρέχει οὖν καὶ ἔρχεται πρὸς Σίμωνα Πέτρον καὶ πρὸς τὸν ἄλλον μαθητὴν ὃν ἐφίλει ὁ Ἰησοῦς, καὶ λέγει αὐτοῖς· ἦραν τὸν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου, καὶ οὐκ οἴδαμεν ποῦ ἔθηκαν αὐτόν…. 11. Μαρία δὲ εἱστήκει πρὸς τῷ μνημείῳ κλαίουσα ἔξω. 12. ὡς οὖν ἔκλαιε, παρέκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ δύο ἀγγέλους ἐν λευκοῖς καθεζομένους, ἕνα πρὸς τῇ κεφαλῇ καὶ ἕνα πρὸς τοῖς ποσίν, ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 13. καὶ λέγουσιν αὐτῇ ἐκεῖνοι· γύναι, τί κλαίεις; λέγει αὐτοῖς· ὅτι ἦραν τὸν Κύριόν μου, καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν αὐτόν. 14. καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ θεωρεῖ τὸν Ἰησοῦν ἑστῶτα, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι Ἰησοῦς ἐστι. 15. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· γύναι, τί κλαίεις; τίνα ζητεῖς; ἐκείνη δοκοῦσα ὅτι ὁ κηπουρός ἐστι, λέγει αὐτῷ· κύριε, εἰ σὺ ἐβάστασας αὐτόν, εἰπέ μοι ποῦ ἔθηκας αὐτόν, κἀγὼ αὐτὸν ἀρῶ.
16. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μαρία.
στραφεῖσα ἐκείνη λέγει αὐτῷ· ῥαββουνί, ὃ λέγεται, διδάσκαλε. 17. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· μή μου ἅπτου· οὔπω γὰρ ἀναβέβηκα πρὸς τὸν πατέρα μου· πορεύου δὲ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μου καὶ εἰπὲ αὐτοῖς· ἀναβαίνω πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν. 18. ἔρχεται Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἀπαγγέλλουσα τοῖς μαθηταῖς ὅτι ἑώρακε τὸν Κύριον, καὶ ταῦτα εἶπεν αὐτῇ. 19. Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. » (Ιω., Κ20/1-2 & 11-19).
Αυτές είναι οι αναφορές των Ευαγγελιστών στο πρόσωπο και στη δράση της Μαγδαληνής Μαρίας και όχι μόνον, καθώς αναγνώσατε. Μιας εξαιρετικά δραστήριας γυναίκας, που ήταν αφοσιωμένη στον Κύριο Ιησού Χριστό. Μιας γυναίκας, που τόσο αγάπησε τον Κύριο, που θυσίαζε τον εαυτό Της για χάρη Του. Το πιστοποιούμε από τις εγγραφές και των τεσσάρων Ευαγγελιστών. Τίμησε τον Κύριο και τιμήθηκε από Αυτόν, που ανταπέδωσε σ’ Αυτή την αγάπη και την ευσπλαχνία Του. Αλαλιασμένη αποζητούσε να βρει, να σηκώσει και να πάρει τον Κύριό Της από εκεί, όπου έθηκαν Αυτόν! Κλαίει και οδύρεται κι αναζητά από τον «Κηπουρό» να Της φανερώσει, που τον έθηκε για να πάει να Τον πάρει! Και, στο αποκορύφωμα του σπαραγμού Της ο Κύριος την λυπήθηκε και μόνο με μια Του λέξη μεταβάλλει αυτόματα τον ψυχισμό της αφοσιωμένης Του γυναίκας από κατάσταση τραγική σε κατάσταση ανείπωτης χαράς κι αγαλλίασης!
— Μαρία!..
— Ραβουνί!!!...
Η Μαρία θριαμβεύει!! Αυθόρμητα πέφτει ν’ αγκαλιάσει και να καταφιλήσει τα πόδια του Κυρίου και Θεού Της κι ακούει το «Μη Μου άπτου!» Κοκκαλώνει! Σκέφτεται, «με περιφρονεί;» Όμως πριν η σκέψη Της την οδηγήσει σε αμαρτία, ακούει την αιτιολογία: «Ούπω γαρ αναβέβηκα προς τον Πατέρα Μου.» Σκιρτά από χαρά η Μαρία και τρέχει να εκτελέσει την παραγγελιά και ν’ αναγγείλει το χαρμόσυνο κοσμοϊστορικό γεγονός της Αυτανάστασης του Γλυκασμού των Αγγέλων! Των πληγωμένων της χαράς! Των Χριστιανών Του προστάτη.
Η Μαρία, καταγόταν από τα Μάγδαλα, γι’ αυτό και Μαγδαληνή. Γονείς της Μαρίας αναφέρονται πως ήταν ο Σύρος και η Ευτυχία. Ευκατάστατοι κάτοικοι Μαγδάλων. Θεοσεβείς, ελεήμονες και άνθρωποι κοντά στο Θεό. Φρόντισαν να διδαχτεί η Μαρία και να παρακολουθήσει μαθήματα σε αναγνωρισμένους δασκάλους της εποχής. Οπότε η Μαρία διδάχτηκε και μελέτησε τα ιερά βιβλία της Εβραϊκής Θρησκείας. Ο χαραχτήρας και το γονιδίωμά της την ώθησαν και στη συμμόρφωσή της προς το περιεχόμενο της διδασκαλίας. Ακολουθούσε τη θεοσέβεια και πειθάρχησε στις εντολές. Αυτό τη βοήθησε να πιστέψει στη διδασκαλία και στο Πρόσωπο του Σωτήρα Ιησού, και ν’ αποτελέσει πιστή και αφοσιωμένη Μαθήτρια του Κυρίου.
Τ’ «απόκρυφα» Ευαγγέλια μιλούν για την προσωπικότητά της: Το της
Μαρίας. Το του Θωμά. Το του Πέτρου. Το του Φιλίππου. Η «πρώτη Αποκάλυψη του Ιακώβου». Ο «Διάλογος του Σωτήρα». «Οι πράξεις Θέκλας και Παύλου». Όλα μιλούν και για τη Μαρία, που, κοντολογίς, παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο ανάμεσα στους Μαθητές και τις Μαθήτριες. Φαίνεται να ήταν προικισμένη: με οξυδέρκεια μεγάλη. με αντίληψη γρήγορη και σωστή. με σώφρονα λογισμό. με κρίση δίκαιη. με θάρρος ηρωϊκό και παρρησία μεγάλη. με αφοσίωση προς τον Κύριο και τη διδασκαλία Του απέραντη. με ηγετικά κι αποφασιστικά προσόντα εμπλουτισμένη. ευγλωττία και πειθώ. αρχηγεύει, χωρίς να υψηλοφρονεί. ταπεινόφρονας. πρόθυμη. αψεγάδιαστη, κι ας έχει χαραχτηριστεί ελευθεριάζουσα. ακόμη και πόρνη. Αυτές είναι ρετσινιές φθόνου, μίσους και πάθους. Η προσωπικότητά Της, ο χαραχτήρας Της, η προθυμία Της, η δράση Της, οι γνώσεις Της η ετοιμότητά Της αποτελούν προτερήματα Διακόνισσας. Κ η Μαγδαληνή αναμφίβολα υπήρξε Διακόνισσα του Κυρίου, Μαθήτρια και Απόστολος Αυτού. Υπηρέτησε ανελλιπώς, με πολλή αγάπη και αφοσίωση από την αρχή της Διδασκαλίας ως και την Ανάσταση του Κυρίου στο πλευρό Του.
Όπως γράφεται από έγκυρες πηγές, η Μαγδαληνή μετά την Ανάληψη του Χριστού πήγε στη Ρώμη, συνάντησε τον Αυτοκράτορα Τιβέριο, ο οποίος έπασχε από το ένα του μάτι. Η Μαρία προσευχήθηκε στον Κύριο και κατά τρόπο θαυμαστό θεράπευσε και αποκατέστησε υγιή τον οφθαλμό του Τιβέριου. Αυτή Της η ευεργεσία έπεισε τον Τιβέριο πως η Μαρία, είχε δύναμη από το Θεό και ήταν άνθρωπος φίλος Θεού και ειλικρινής. Πίστεψε αληθινή την καταγγελία των υπεύθυνων της άδικης απόφασης της σε θάνατο καταδίκης και της ατιμωτικής σταύρωσης του Ιησού Χριστού. Υποχρέωσε και οδηγήθηκαν στην Ρώμη οι Αρχιερείς Άννας και Καϊάφας των Ιουδαίων. Ανακάλεσε στη Ρώμη και τον Πόντιο Πιλάτο. Και, αφού τους δίκασε, τους καταδίκασε σε θάνατο, με την κατηγορία πως εσταύρωσαν έναν αθώον, τον Ιησού Χριστό. Η δε Μαρία κήρυξε και στη Ρώμη το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού. Η εκεί παρουσία της βοήθησε, η διήγησή της όλων όσων έζησε κοντά στον Κύριο και η πειθώ της ως αυτόπτη μάρτυρα συγκίνησαν πολλούς πιστούς κ έφεραν και πολλούς άλλους που δυσπιστούσαν κοντά στο Χριστό. Η παρουσία της και μόνο ενίσχυσε την Εκκλησία της Ρώμης και αύξησε τον αριθμό των μελών Αυτής.
Τέλος η Μαρία πήγε αργότερα στην Έφεσο κοντά στον Απόστολο και Επίσκοπο της Εκκλησίας Εφέσου Ιωάννη τον Ευαγγελιστή. Πέθανε στην Έφεσον και τάφηκε σ’ αυτή, όπου κ επιμελήθηκε τα της ταφής της ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, Ευαγγελιστής, Μαθητής και Απόστολος, Επίσκοπος Εφέσου και Συγγραφέας της Αποκάλυψης. Υστερότερα επί του αυτοκράτορα Λέοντος του Σοφού και με δική του απόφαση πραγματοποιήθηκε η ανακομιδή των αγίων λειψάνων της Μαρίας στην Κων/πολη, σύμφωνα με το: Μεγάλο Συναξαριστή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τόμος ΙΔ΄, σελ. 38. και «Θησαυρός Δαμασκηνού», σελ. 130. κατά τον Όσιο Δαμασκηνό το Στουδίτη.
Όλοι οι Μαθητές αναγνωρίζουν την προσφορά της Μαγδαληνής και την τοποθετούν ως Μαθήτρια μεταξύ των εκλεχτών, των εξ απορρήτων, όπως θα λέγαμε, του στενότερου από τους 12 κύκλου Μαθητών. Ήταν, κατά κάποιο τρόπο, η εκπρόσωπος του Γυναικείου φύλου. Η άτυπη αναγνωρισμένη Αρχηγός του κύκλου των Μαθητριών δεύτερη της Θεοτόκου. Στο πρόσωπο και στη δράση Της συναντούμε την αναγνώριση και υπεράσπιση των δικαιωμάτων της Γυναίκας. Την τολμηρή κ επίμονη Μαρία. Υπήρξε κι Αυτή για τον Κύριο, ως η Θέκλα και η Φοίβη, για τον Παύλο. Η Μαγδαληνή ήταν το πρότυπο της Θέκλας και της Φοίβης. Όλες αγωνίστηκαν κι αποδείχτηκαν ισάξιες των ανδρών. Των Μαθητών και Αποστόλων Ισαπόστολοι! Εμβληματικές.
Και όμως, η Εκκλησία κατά το παρόν στερείται παντελώς υπηρεσίες γυναικών, που πιστεύω πως, κιαν δεν υπερέβαιναν τις υπηρεσίες, που προσφέρουν σ’ Αυτήν άνδρες, τουλάχιστον, δε θα υπολειπόταν αυτών. Γι’ αυτό θεωρώ πως είναι καιρός η Εκκλησία ν’ αναθεωρήσει τη στάση Της απέναντι των Γυναικών. Να επανέλθει ο θεσμός των Διακονισσών σ’ Αυτή. Ν’ αξιοποιήσει το Γυναικείο Δυναμικό που διαθέτει. Να πάψει να κάνει αυτό το Δυναμικό δώρο, χωρίς αντίδωρο, σ’ ένα μεγάλο κύκλο Σωματείων, Συλλόγων, Ομολογιών, παραθρησκευτικών οργανώσεων, πολλές από τις οποίες αναπτύσσουν αντιχριστιανική, ετερόδοξη, αλλόδοξη και αντεθνική δράση ακόμη. Περιορίζομαι σ’ αυτά και δεν εμβαθύνω, γιατί θα επακολουθήσουν σεισμικές δονήσεις...
Προτιμώ ν’ ακούσομε το χαρισματικό Κωστή Παλαμά, ανκαι ήταν Μασόνος, καθώς λέγεται και γράφεται:
«Δεν είναι μνήμα. ο κόσμος είναι ο τελειωμένος,
που χάσκει ολαδειανός και κατρακυλισμένος
και στερνοδείχνεται σ’ εσάς, τριπλή λατρεία,
σ’ εσάς, Μαγδαληνή, Σαλώμη, εσύ, ω Μαρία!
Απ’ τη δική σας την αφάνταστη ευτυχία
δώστε της γης, κάθε ψυχής και κάθε ανθρώπου
κάθε λαού, κάθε πατρίδας, κάθε τόπου!
Της συμφοράς άμποτε τ’ άσειστο λιθάρι
να το κυλάει ενός χιονάτου αγγέλου η χάρη,
και τα τρανά νεκρά και τα νεκρά τα ωραία
να παίρνουν μια ζωή για πάντα νέα!»
(«Χαιρετισμός Αναστάσιμος». Κ.Παλαμάς,
