Ο Ιούλιος περιέχει μια πλειάδα Αγίων από τους πλέον δημοφιλείς και αγαπητούς στο πλήρωμα της Εκκλησίας. Μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν και μεγάλες Αγίες όπως η Αγία Κυριακή (7 Ιουλίου), οι Αγίες Ευφημία και Όλγα (11 Ιουλίου), η Αγία Μαρίνα (17 Ιουλίου), η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή (22 Ιουλίου), η Αγία Χριστίνα (24 Ιουλίου), η Αγία Παρασκευή (26 Ιουλίου) και η Οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου (28 Ιουλίου). Στο σημερινό άρθρο παρουσιάζουμε το βίο της πρώτης εξ αυτών που προαναφέραμε, της Αγίας Κυριακής.
Η Αγία Κυριακή γεννήθηκε και έζησε στα τέλη του 3ου με αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Οι γονείς της ήταν ο Δωρόθεος και η Ευσεβία. Οι ίδιοι ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει ένα παιδί. Η επιθυμία τους έγινε πραγματικότητα αποκτώντας μία κόρη που γεννήθηκε την ημέρα του Κυρίου, δηλαδή την Κυριακή ως δώρο Εκείνου και απάντηση στις θερμές προσευχές τους, βαπτίζοντας την με το όνομα αυτό.
Σε νεαρή ηλικία λόγω της εκπληκτικής ομορφιάς της, ένας νεαρός ειδωλολάτρης την ερωτεύτηκε παράφορα. Την ζήτησε σε γάμο χωρίς να ξέρει ότι ήταν Χριστιανή. Τόσο οι γονείς της, όσο και η ίδια η Κυριακή αρνήθηκαν και τότε ο νεαρός ξεκίνησε την παρακολούθηση της ζωής τους. Η αλήθεια δεν άργησε να αποκαλυφθεί, ότι ήταν Χριστιανοί. Συνελήφθη όλη η οικογένεια. Τους μεν γονείς της Αγίας τους έστειλαν για ανάκριση και τιμωρία στον δούκα Ιούστο στη Μελιτηνή, την δε Κυριακή στον Καίσαρα Μαξιμιανό στη Νικομήδεια. Ο Δωρόθεος και η Ευσεβεία αποκεφαλίστηκαν έχοντας υποστεί φρικτά βασανιστήρια και ψάλλοντας ύμνους στον Κύριο.
Ο Μαξιμιανός μη καταφέρνοντας να μεταπείσει την Αγία, διέταξε τον εγκλεισμό της σ’ ένα μικρό κελί τέτοιου μεγέθους σαν ένα μικρό κλουβί. Τίποτα δεν την φόβιζε. Παραπέμφθηκε μετέπειτα στον άρχοντα της Βιθυνίας Ιλαριανό, όμως η γενναία ομολογία της ήταν σταθερή <<Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή.>>. Ήρθε η ώρα των βασανιστηρίων. Το σώμα της τρυπήθηκε με μαχαίρια και στη συνέχεια οι πληγές καίγονταν με αναμμένες λαμπάδες. Τη νύχτα στο κελί της, ένας άγγελος Κυρίου της έδωσε θάρρος και θεράπευσε τις πληγές της.
Βλέποντας έκπληκτος ο Ιλαριανός την ίαση της Αγίας, με ειρωνικό ύφος ότι η ίαση της, ήταν έργο των δικών του θεών. Η Κυριακή του απαντάει λέγοντας του να πάνε μαζί σε ένα ναό ειδώλων για να λάμψει η δύναμη του Τριαδικού Θεού. Πήγαν στον πιο κοντινό ναό, η ίδια γονάτισε και προσευχήθηκε στον εσωτερικό όσο και στον εξωτερικό χώρο του ναού. Πριν τελειώσει την προσευχή της έγινε ένας μεγάλος σεισμός. Ο ναός σείστηκε, τα αγάλματα κατέρρευσαν και διαλύθηκαν στο πάτωμα. Ο Ιλαρίωνας από εκδίκηση την έβαλε ξανά μέσα στο ναό βρίζοντάς την χυδαία. Ένα άγαλμα όμως που δεν έπεσε κάτω την ώρα του σεισμού, έπεσε πάνω του και τον σκότωσε. Τότε η Αγία Κυριακή αφέθηκε ελεύθερη μετά από αυτό το γεγονός.
Ο νέος έπαρχος της περιοχής ο Απολλώνιος την συνέλαβε, δίνοντας διαταγή να την ρίξουν στη φωτιά. Η Αγία όμως δεν κάηκε, κατόπιν δόθηκε η διαταγή του αποκεφαλισμού της. Γονατισμένη και προσευχόμενη παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο λίγο πριν αποκεφαλισθεί. Όταν το αντιλήφθηκαν αυτό οι στρατιώτες, τράπηκαν σε φυγή, καταλαβαίνοντας ότι η Αγία είχε κάτι το θαυμαστό. Το ιερό λείψανό της παρέλαβαν μερικοί Χριστιανοί και το ενταφίασαν με ευχαριστήριους ύμνους και δοξολογίες στο Θεό.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Κυρίων τὸν Κύριον, καὶ Βασιλέα Χριστόν, ἐξ ὅλης ἠγάπησας, Κυριακὴ τῆς ψυχῆς, καὶ χαίρουσα ἤθλησας, ὅθεν Παρθενομάρτυς, παρ' αὐτοῦ δοξασθεῖσα, βρύεις τοὶς σὲ τιμώσιν, ἰαμάτων τὴν χάριν, τοὶς πάσιν αἰτουμένη, πταισμάτων συγχώρησιν.
Πηγές: Το συναξάρι των Αγίων, Αγγελική Δαμίγου εκδ.Ίδρυμα Τύπου (1996)
www.saint.gr
Η εικόνα προέρχεται από το Google
