Ενώ διανύουμε το καλοκαίρι οι αναμνήσεις με κυριεύουν κάθε φορά τέτοιον καιρό.. Νοιώθω την καρδιά μου να σπάσει… Ένα μεγάλο συγκινησιακό πέπλο έχει σκεπάσει την σκέψη μου και όλο τον εσωτερικό μου κόσμο.. Ένα μεγάλος αναστεναγμός… Αυτός ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟΣ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΣ που μου θυμίζει αυτό το μεγάλο καινό ….Το καινό αυτό Αυγούστου είναι δυσαναπλήρωτο … Πριν τρία χρόνια μου στέρησε ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο , την ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ μας. Ή απώλεια σου ήταν, σαν να πέφτει ένας κεραυνός στο κεφάλι μου .Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια ,λες και σταμάτησαν όλα ξαφνικά ,μόνο ο χρόνος είναι αυτός που κυλάει επίμονα ,παίζοντας πάντα τα δικά του άσχημα παιχνίδια… δεν μπορώ να το πιστέψω μοιάζει με έναν κακό εφιάλτη με ένα ψέμα.. Μακάρι να ήταν εφιάλτης και ψέμα. Είχα την τιμή αλλά και την τύχη να μοιραστώ μαζί σου τόσο όμορφες στιγμές χαράς και αθωότητας ,βλέποντας σε από πολύ μικρή να μεγαλώνεις και να γίνεσαι ολόκληρη γυναίκα πλέον.. Σε θεωρούσα σαν δικό μου παιδί, ποτέ μου δεν σε ξεχώρισα από τον γιό μου . Καλή μου ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ έδωσες έναν μεγάλο και δύσκολο αγώνα , χωρίς στιγμή να φοβηθείς παραδίδοντας σε όλους μας μαθήματα γενναιότητας ,πάλεψες μέχρι τέλος ,δεν τα κατάφερες όμως καλή μου, μια μετεγχειρητική επιπλοκή έκοψε το νήμα της ζωής σου για πάντα ,στερώντας από τα χείλια σου και από όλους εμάς , το όμορφο χαμόγελο σου. .Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα της προσωπικής μου γιορτής λίγες μέρες πριν το υποκείμενο χειρουργείο σου ,και ενώ γνωρίζαμε όλοι μας την δυσκολία της κατάστασης σου και τον ΓΟΛΓΟΘΑ που περνούσες ,εσύ για ακόμα μια φορά μας παρότρυνες να γιορτάσουμε , σαν να μην τρέχει τίποτα ,δίνοντας μας εσύ κουράγιο. Από τότε δεν γιόρτασα ξανά ,δεν έχω το κουράγιο και την όρεξη ,είναι αισθητή η απουσία σου. Από όλους μας λείπεις .Λείπει αυτό το πραγματικό χαμόγελο και η απλότητα που έδινες απλόχερα χωρίς ανταλλάγματα .Ήσουν νέο κορίτσι μόλις στα εικοσιένα σου χρόνια με τόσα όνειρα και πάθος για ζωή και όμως ο ΘΕΟΣ σε πήρε κοντά του στον ουρανό για ΑΓΓΕΛΟ… Νοιώθω πόνο μέσα στην ψυχή μου ,όσο και να θέλω να δείχνω δυνατός ..Δεν μπορώ αλλά και δεν θέλω να πω κάτι άλλο …Με έχει κυριέψει ολοκληρωτικά αυτή η συγκινησιακή φόρτιση …Το μόνο που εύχομαι και προσπαθώ να ξεγελάσω τον εαυτό μου, είναι να πιστεύω ότι είσαι καλά εκεί πάνω στον ουρανό με τους αγγέλους να μας προσέχεις.. Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε και εγώ αγαπημένη μου ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ δεν θα σε ξεχάσω ποτέ μα ποτέ ,πάντα θα σε θυμάμαι όσο ζω και υπάρχω και θα κατέχεις μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου… ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΟΥ ΑΝΙΨΙΑΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑΣ …
