Πώς είναι να επιστρέφει κανείς από διακοπές; Αν κρίνω από μένα, φαντάζομαι παρόμοια συναισθήματα έχουν όλοι όσοι κατάφεραν και το φετινό καλοκαίρι να πάρουν μια «ανάσα» μακριά από τις ευθύνες του γραφείου και να νιώσουν στην επιστροφή τους ανανεωμένοι και έτοιμοι να ανασκουμπωθούν για να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά.
Ιδιαίτερα φέτος όμως αξίζει μια μνεία και αναφορά στην παρενέργεια των προβλημάτων με τον κορονοϊό Covid-19, επειδή τελικά δεν υπάρχει πια αυτονόητο για τίποτα. Όλα είναι ρευστά και όλα μοιάζουν να είναι συνεχώς μεταβαλλόμενα.
Άσε που από μια άποψη, είναι πολύ σημαντικό αν καταφέρουμε να πάμε κάπου… Τα συνεχή λοκ ντάουν επέφεραν ήδη ένα ισχυρό πλήγμα στην οικονομία με άμεση επίδραση στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Που, πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι μετράς πολύ προσεκτικά τα πράγματα για να δεις αν μπορείς πραγματικά να τα καταφέρεις, επειδή δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει και η αυριανή μέρα.
Ας είναι. Ας είμαστε ευγνώμονες που τα καταφέραμε και φέτος. Για του χρόνου, μια ευχή δεν είναι αρκετή ώστε να την εμπιστευόμαστε. Γι’ αυτό και θα αποφύγουμε να την κάνουμε. Όχι μόνο σ’ αυτό το κομμάτι, αλλά και στη ζωή μας, γενικότερα.
Έχουμε μάθει να βλέπουμε από μια άλλη οπτική τα πράγματα. Λίγο πιο αισιόδοξα, κόντρα στον καιρό που θέλει να κυριαρχεί παντού ο φόβος γύρω μας.
Επιστροφή λοιπόν! Και είναι υπέροχο που μπορούμε να κάνουμε σχέδια και όνειρα, όχι πολύ μακρινά, αλλά μπορούμε… Ας το κρατήσουμε αυτό, για να πορευτούμε. Το χρειαζόμαστε, το έχουμε ανάγκη.
Προσεκτικά και με υπευθυνότητα, τηρούμε τα μέτρα για τον κορονοϊό, όχι επειδή μας επιβάλλονται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και με την απειλή προστίμων για τους παραβάτες, αλλά επειδή σεβόμαστε το δώρο της ζωής και τους συνανθρώπους μας.
Κάνουμε, καμιά φορά, τη ζωή μας δύσκολη με ιδεοληψίες, απλά για να εκφράζουμε τη διαφορετικότητα μας, νομίζοντας ότι αντιστεκόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο στο σύστημα. Αλλά, είναι έτσι στην πραγματικότητα;
Μάλλον όχι, για να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Δεν πετυχαίνουμε τίποτα, πέρα από το να αναλωνόμαστε σε κάτι που ούτε προοπτική έχει, ούτε ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Ας συνεργαζόμαστε, ας μιλάμε, ας μάθουμε να ακούμε κι ας μη ζητάμε μόνο από τους άλλους, αλλά ας παίρνουμε την πρωτοβουλία να δίνουμε. Ο καιρός περνάει, άσχημα ή όμορφα, περνάει. Αυτό ας το θυμόμαστε πάντα.
Και ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, ώστε να είμαστε χρήσιμοι και σημαντικοί στην παρέα μας, αντί να ξεχωρίζουμε για τις παραξενιές μας και την έντονη διαφορετικότητα μας.
Ξέρουμε ότι το μέλλον μπροστά μας προμηνύεται δύσκολο. Κι επειδή κάποιοι σκόπιμα φροντίζουν να μας χωρίζουν (πάντα το έκαναν αυτό, αφού γνωρίζουν ότι η ενότητα δίδει δύναμη…) σε κατηγορίες, όπως εμβολιασμένοι, ανεμβολίαστοι. Και κάποιοι πιέζονται τόσο πολύ, ώστε να απειλούνται να χάσουν τη δουλειά τους, ώστε τα πράγματα να δυσκολεύουν στ’ αλήθεια.
Ας είμαστε ψύχραιμοι, δεκτικοί σε ζητήματα που αφορούν οδηγίες για τη ζωή μας. Τα πράγματα, όπως είπαμε, θα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο. Μπορούμε όμως να τα καταφέρουμε. Και θα τα καταφέρουμε!
Καλή δύναμη για την επιστροφή σε όλους. Η ζωή συνεχίζεται. Και παρά τις δυσκολίες της, είναι όμορφη, αρκεί να είμαστε σε επαφή από την πραγματικότητα και όχι σε ένα παράλληλο σύμπαν… Ας πατάμε τα πόδια μας στη γη γνωρίζοντας, όσο είναι δυνατόν το αποτέλεσμα των ενεργειών μας. Αυτό θα μας βοηθήσει να γίνουν πιο σοφοί και σίγουρα πιο χρήσιμοι στον περίγυρό μας.
