Θυμούμαι πως όταν ήμουν μέλος του Δ.Σ. της Εταιρίας Θεάτρου Κρήτης, της τότε ΕΘΕΚ, και υστερότερα ΔΗΠΕΘΕΚ, (Δημοτικής Περιφερειακής Εταιρίας Θεάτρου Κρήτης,) σε μια συνεδρίαση, που γίνηκε στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, στο Κολυμπάρι, συνέβη, μετά τη λήξη της συνεδρίασης και κατά την ώρα που πήγαμε να δειπνήσομε, να παρουσιαστεί από το πουθενά ο Μίκης Θεοδωράκης και να γίνομε ομοτράπεζοι. Πως και γιατί ο Μίκης βρέθηκε στην Ακαδημία κείνη τη νυχτερινή ώρα, δεν το γνωρίζω. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά, που ανεπάντεχα ήρθα τόσο κοντά μαζί του. Κατά τη διάρκεια του δείπνου ο Μίκης καθόταν απέναντί μου, και κατ’ αυτή γίνηκαν διάφορες συζητήσεις. Και βέβαια γίνηκε κουβέντα και για την περίοδο διακυβέρνησης της Ελλάδας από τη χούντα. Και για το Κυπριακό. Και για τον Κων/νο Καραμανλή, που σχετικά πρόσφατα τότε είχεν επιστρέψει στην Ελλάδα, με το γαλλικό προεδρικό Αεροπλάνο του Γάλλου Προέδρου της Δημοκρατίας, και είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση του «Ελληνικού» Κράτους, προκειμένου να διασώσει τους προδότες της Χούντας από τον Ελληνικό Λαό, τους οποίους και διέσωσε στην Κέα, γι’ αυτό και ονομάστηκε από τότε «Σωτήρας». Όχι των Ελλήνων και του Ελληνικού Κράτους, αλλά των Προδοτών της Χούντας!! Βλέπετε και διαπιστώνετε πως, ο ένας προδότης αντικαθιστά στη διακυβέρνηση και διασώζει τον άλλο. Κι όλοι προέρχονται από την ίδια αστείρευτη πηγή παραγωγής προδοτών. Τον Εβραιοσιωνισμό. Και κατά τούτο είναι και μεταξύ τους αποκαλούνται αδελφοί!
Από ακούσματα γνώριζα πως, ο Μίκης ήταν αριστερός, όχι στο παντελόνι, αλλά στην ιδεολογία. Υστερότερα έμαθα πως ήταν ο κρυφός ουσιαστικός αρχηγός του Κουκουέ στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, στην εν λόγω συνεστίαση έπεσ’ από τα σύννεφα, ακούοντας το Μίκη να υμνολογεί τον προδότη μεγαλομασόνο Εβραιοσιωνιστή καταρραχτικά και χωρίς μουσικό μέτρο. Διαρωτήθηκα τότε αν αυτός ο άνθρωπος ήταν πραγματικά Κουκουές και μάλιστα Ηγέτης του Κουκουέ στην Ελλάδα. Δεν αντέδρασα κι ούτε κι απεύθυνα σ’ αυτόν λόγο. Υστερότερα έμαθα πως, εχτός από Ηγέτης του ΚΚΕ, ο Μίκης ήταν και Μασόνος. Και τότε κατάλαβα γιατί υμνούσε και δοξολογούσε τον «Αδελφό» και «Συλλειτουργό» ενώπιον των 11 Μασόνων, που μαζί μ’ εμένα, το ξένο σώμα, και υπό δοκιμή «αδελφό», συναποτελούσαμε το Δ.Σ. της ΕΘΕΚ. Τρία μέλη από κάθε Νομό της Κρήτης. Τότε κλονίστηκα ως προς την εγκυρότητα της πολιτικής ταυτότητας του Μίκη. Γνώριζα βέβαια πως, Καλλιτεχνικός Σύμβουλος της ΕΘΕΚ δεν ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, για να δικαιολογεί την εκεί παρουσία του, αλλά ο Μάνος Χατζηδάκης. Δε μπορούσε, λοιπόν, να αιτιολογηθεί η εκεί παρουσία του ως μέλους της ΕΘΕΚ. Πλησίαζαν μεσάνυχτα. Εγώ ζήτησα συγγνώμη. αποχώρησ’ από τη συντροφιά. Και πήγα για ύπνο. Τι συζητήθηκε κατόπιν δεν το γνωρίζω, αλλά το υποψιάζομαι…
Έμαθα όμως υστερότερα ότι: Τη δικτατορία της «χούντας» των Συνταγματαρχών, έστησαν στην Ελλάδα οι Εβραιοσιωνιστές και μασόνοι των ΗΠΑ. Όχι βέβαια πως κατά τις εκλογές του Μάη του 1967, αν θα γινόταν, θα κυριαρχούσε η Ένωση Κέντρου και υπήρχε ανερχόμενη στον ορίζοντα η αναβάθμιση του ΚΚΕ, που προμηνούσε «κομμουνιστικό κίνδυνο»! Όχι δεν ήταν αυτή η αιτία, που προκάλεσε το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967, με αποτέλεσμα την επιβολή της δικτατορίας. Ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» ήταν το πρόσχημα. Η πραγματική αιτία ήταν ο σχεδιαζόμενος τότε πόλεμος του Ισραήλ κατά των Αράβων. Γι’ αυτό επιδίωκαν οι Εβραιοσιωνιστές να εξασφαλίσουν στο 100% τον απόλυτο έλεγχο στις Αμερικάνικες βάσεις στην Ελλάδα και κυρίως στην Κρήτη. Έτσι, ώστε η αεροπορία τους και τα «ραντάρ» σημάτων παραπλάνησης κι εκτροπής του εχθρού να δουλέψουν αποτελεσματικά και να παραπλανήσουν και να εκτρέψουν Ρωσικούς πυραύλους και την εχθρική αεροπορία. Και το πέτυχαν, με την επιτυχία του Πραξικοπήματος των Προδοτών της 21ης Απρίλη του 1967 και την προαγωγή του σ’ επανάσταση. Την εγκαθίδρυση Προδοτών ως κυβέρνηση της Ελλάδας, που αποτελούσε, λόγω της στρατηγικής θέσης και αξίας της, αποτελεσματικό και σχεδόν αποκλειστικό συντελεστή της επιτυχίας τους.
Το σύνολο των αξιωματικών που πρωτοστάτησαν στην κατάληψη της εξουσίας ήταν λουλούδια του παχτσέ της Μασονίας και του Εβραιοσιωνισμού. Γι’ αυτό έδωσαν στις Εβραιοκρατούμενες ΗΠΑ και στο Ισραήλ «γην και ύδωρ». «Η απόφαση για να κινηθεί η χούντα του Παπαδόπουλου, για να επιδιώξει και να επιτύχει την επιβολή διχτατορίας στην Ελλάδα, πάρθηκε στο Τελ Αβίβ στις 8.1.1967. Την τελική οργάνωση και το συντονισμό (της επιχείρησης) ανέλαβε ο (Εβραίος) στρατηγός Μοσέ Νταγιάν. Από τότε ο Νταγιάν έκανε ταχτικά ταξίδια στην Ελλάδα με πρόσχημα την κόρη του Γιαέλ, που ασχολούμενη με τον κινηματογράφο, είχε φιλία και συνεργασία με τους σκηνοθέτες Μιχάλη Κακογιάννη και Νίκο Κούνδουρο, όπως και με το μουσικοσυνθέτη Μίκη (Μιχάλη) Θεοδωράκη.»(Μηνάς Γ. Μαλακός: «Καμαρώστε τα μασονικά ρετάλια της Χούντας», Μακελειό, 30.12.2013)
Η Γιαέλ είχε ακόμη σχέσεις και με την Μαρία Δαμανάκη, που είναι Εβραία και χρησιμοποιήθηκε κατόπιν κατά την κατάληψη του Πολυτεχνείου, με σκοπό να ρίξουν τον Γ. Παπαδόπουλο και ν’ ανεβάσουν τον Προδότη Δ. Ιωαννίδη, προκειμένου να ευνοήσει τους Τούρκους στην Κύπρο. Η ίδια η Δαμανάκη δήλωσε μέσα στη Βουλή των…Ελλήνων: «Είμαι Εβραία, γι’ αυτό μ’ ενδιαφέρει» τ’ ότι, δηλαδή, έθιξε τον Εβραίο Βουλευτή της Ελλάδας Ροζάκη ο Βουλευτής Καρατζαφέρης! Κατά τα λοιπά η Βουλή ονομάζεται ακόμη «Βουλή των Ελλήνων» στη οποία κυριαρχούν άθεοι και ανθέλληνες Εβραιοσιωνιστές Βουλευτές. Ενώ οι «ψεκασμένοι» Έλληνες πιστεύουν ακόμη πως η Βουλή είναι και μένει Ελληνική. Όπως πιστεύουν πως, και οι Κυβερνήσεις, που εναλλάσσονται στην Ελλάδα είναι και παραμένουν Ελληνικές, όπως κ οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας υπηρετούν όλοι τους τη Δημοκρατία!
Την παραμονή του πραξικοπήματος του προδότη Ιωαννίδη, η Μαρία Δαμανάκη συνέφαγε με τη Γιαέλ και το Δημ. Ιωαννίδη! Τι εντολές του Νταγιάν μετέφεραν σ’ αυτόν τον προδότη, ο οποίος Νταγιάν βρισκόταν κρυφά στην Αθήνα κατά το διάστημα 20 – 24 του Απρίλη του 1967; Τι ζητούσε τότε στην Αθήνα; Επισκέφτηκε την κόρη του! Τότε γιατί κρυβόταν; Και γιατί η Γιαέλ Νταγιάν συνέφαγε την παραμονή της εκδήλωσης του πραξικοπήματος της Χούντας Νο 1 παρέα με τη Δαμανάκη και τον Ιωαννίδη; Γούστο της και καπέλο της;
Εξάλλου «η Γιαέλ Νταγιάν καθ’ όλο το Μάρτιο και το πρώτο 20ήμερο του Απρίλη 1967, βρισκόταν στην Αθήνα… Η Γιαέλ αποτελούσε το κάλυμμα, για τις επισκέψεις του πατέρα της στην Αθήνα.
Το Ισραήλ επιδίωκε την επιβολή ελεγχόμενης από αυτό και τη CIA δικτατορίας στην Ελλάδα, γιατί προγραμμάτιζε τον Πόλεμο κατά των Αράβων. Η CIA σαν όργανο των Αμερικανών και κατ’ επέχταση του Ισραήλ, θα διευκόλυνε τις επιδιώξεις του, που ήταν η ανεμπόδιστη χρησιμοποίηση του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου στον ανεφοδιασμό κατά τον επικείμενο πόλεμο του Ισραήλ κατά των Αράβων. Αλλά και η χρησιμοποίηση από τους Αμερικανούς και το Ισραήλ των ελληνικών αεροδρομίων, και μάλιστα της Κρήτης, σαν βάσεων εξόρμησης των βομβαρδιστικών τους εναντίον των Αράβων και τη χρήση ηλεκτρονικών μηχανημάτων, για τον αποπροσανατολισμό των ρωσικών αεροπλάνων, ρουκετών και πυραύλων, που στήριζαν τους Άραβες.
Η Δικτατορία θα εξυπηρετούσε ακόμη και τις βραχυπρόθεσμες επιδιώξεις του Ισραήλ, να τεθούν, δηλαδή, αμέσως υπό τον έλεγχό του η Κύπρος και η Κρήτη! Γι’ αυτό στάλθηκε με αμερικανικό αεροπλάνο ο Στρατηγός Νταγιάν στις 20 Απρίλη 1967 στην Αθήνα κι αποβιβάστηκε στο Αμερικανικό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Πριν προσγειωθεί το αμερικάνικο ειδικό αεροπλάνο μεταφοράς του Νταγιάν και πριν ξημερώσει η 20ή Απρίλη του 1967 αναφέρει ο Γιάννης Φουράκης στο βιβλίο του «Σιωνιστικές Συνομωσίες», σελ. 137, Τάλως, Αθήνα. ότι: Σ’ αυτό το αμερικάνικο αεροδρόμιο του Ελληνικού προσγειώθηκαν δυο (2) μεγάλα μεταγωγικά αεροπλάνα μ’ επιβάτες 200 ειδικά εκπαιδευμένους ισραηλίτες κομάντος! Αυτοί κατά τη νύχτα της 20ής προς την 21η του Απρίλη 1967 χωρίστηκαν σε ομάδες, άλλες από αυτές ντυμένοι πολιτικά, κι άλλες ντυμένοι με στρατιωτικές στολές όμοιες με αυτές του Ελληνικού Στρατού. Αυτοί διασπάρθηκαν και τοποθετήθηκαν σε κεντρικά και νευραλγικά σημεία της Αθήνας, όπως στο λόφο του Αρδηττού, στο Ζάπειο κι αλλού, και ήταν έτοιμοι για δράση. Όμως δε χρειάστηκε να δράσουν κι έφυγαν με τα ίδια μέσα το βράδυ της 21ης του Απρίλη. Αφού πέτυχε το Πραξικόπημα και η Ελλάδα μπήκε στο γύψο. (ό.π., σελ. 119-126) …
Ο Νταγιάν, αμέσως μετά την άφιξή του κατευθύνθηκε στον συνοικισμό Παπάγου και είχε πολύωρη συνάντηση με απόστρατο στρατηγό, γνωστό από την μακρά και πολύμορφη υπηρεσία του στις Ελληνικές …και μυστικές υπηρεσίες. Από εκεί κατευθύνθηκε προς το Διόνυσο, όπου είχε λιγόωρη συνάντηση με το συνταγματάρχη Ασλανίδη. Από το Διόνυσο πήγε στο Παγκράτι, όπου συναντήθηκε με το συνταγματάρχη Νικ. Μακαρέζο. Επίσης είχε επαφή και με Στρατηγό, που συμμετείχε στο Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο, και μάλιστα σε μέρα, που συνεδρίαζε αυτό το Σώμα. Κατά το μεσημέρι της ίδιας μέρας και για να θολώσει τα νερά, κάλεσε στο ξενοδ. Χίλτον, όπου διέμενε, το Σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο και μαζί και με αυτόν επισκέφτηκε τα γραφεία των εφημερίδων «Βήμα» και «Νέα», και μάλιστα το διευθυντή των Νέων Χρ. Πασσαλάρη, με τον οποίο συζήτησε αρκετή ώρα, κατά τη διάρκεια της οποίας προσπάθησε ν’ αποσπάσει πληροφορίες τάχα για την επικρατούσα πολιτική κατάσταση και τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.
Είχε ακόμη συνάντηση με γνωστό διαφημιστή εβραϊκής καταγωγής, μέσω του οποίου προσπάθησε να επικοινωνήσει κατά τα μεσάνυχτα της 20 προς την 21 τ’ Απρίλη με το Μίκη Θεοδωράκη. Πλην όμως δε μπόρεσε να τον επικοινωνήσει, γιατί ωστόσο είχε εκδηλωθεί το Πραξικόπημα. Τότε ο Νταγιάν συνοδευόμενος από την κόρη του Γιαέλ και αυτό τον Εβραίο διαφημιστή πήγαν στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη. Προσπάθησαν να τον πείσουν να τους ακολουθήσει στο εξωτερικό, για ν’ αποφύγει τη σύλληψή του από τη Χούντα. Δεν μπόρεσαν όμως να τον πείσουν και να τον πάρουν μαζί τους στο ειδικό αεροπλάνο, που περίμενε το Νταγιάν στο αμερικάνικο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Όλ’ αυτά, μου επιτρέπουν να πιστεύω πως, ο Μίκης Θεοδωράκης τα γνώριζε και συνεργαζόταν με τους Εβραισιωνιστές, που τα είχαν σχεδιάσει και τα εφάρμοσαν. Ίσως δεν του εμπιστευόταν όλες τις λεπτομέρειες, για λόγους εχεμύθειας. Ότι, δηλαδή, γινόταν προετοιμασίες για στρατιωτικό πραξικόπημα, καθώς και την ημερομηνία. Γι’ αυτό και δεν απαντούσε τηλεφωνικά στο Νταγιάν. Είχε κλειστό το τηλέφωνο. Πως και γιατί ο Νταγιάν γνώριζε ακόμη και το τηλέφωνο και τη διεύθυνση του Μίκη; Γιατί τον επισκέφτηκε και του ζήτησε να τον ακολουθήσει στο εξωτερικό σε ώρα κρίσιμη;
Ο Μίκης, λοιπόν, ήταν ενήμερος και γνώριζε ότι θα τον συλλάβουν οι «Αδελφοί», για το μάτι του κόσμου, και για να εγγράψει στο ενεργητικό του δημοκρατικές πεποιθήσεις και αντιστασιακές δάφνες και περγαμηνές, ώστε να μπορέσει, με βάση αυτές, να εμπνέει εμπιστοσύνη υστερότερα στα Goims, και να τα παρασύρει εκεί που επεδίωκε ο Εβραιοσιωνισμός να πάνε και να ταξινομηθούν…
Εξάλλου στις 5 Ιούνη 1967, που ξέσπασε ο νέος αραβοϊσραηλινός «πόλεμος των έξ ημερών», το Ισραήλ μετέβαλε απροκάλυπτα και εμφανώς την Ελλάδα, σε Ισραηλινό προτεκτοράτο της μορφής του 19ου αιώνα, δίχως να ζητήσει, «ούτε τυπικά» τη συγκατάθεση της Χούντας! Χρησιμοποίησε εντατικά και ανεξέλεγκτα όλα σχεδόν τα ελληνικά λιμάνια και αεροδρόμια ως ενδιάμεσους σταθμούς ανεφοδιασμού από τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς. Τ’ αεροδρόμια: Ελευσίνας, Αράξου, Ρόδου και Κρήτης, έγιναν βάσεις εξόρμησης των βομβαρδιστικών τους κατά της Αιγύπτου και της Συρίας. Η συμβολή στην τότε Ισραηλινή νίκη των ελληνικών αεροδρομίων ήταν πολύ σημαντική κ ιδιαίτερα μεγάλη και οφείλεται στις επί ελληνικού εδάφους βάσεις των Αμερικανών. Από αυτές τις βάσεις Νέας Μάκρης και Ηρακλείου Κρήτης, οι Αμερικανοί και Ισραηλινοί αποπροσανατόλιζαν πυραύλους τύπου Σαμ-2, τύφλωναν τα ραντάρ και βραχυκύκλωναν τις ραδιοτηλεπικοινωνίες των αεροπλάνων Μιγκ και όχι μόνο παρεμπόδισαν, αλλά και κατέστρεψαν τόσο το επιθετικό, όσο και το αμυντικό σύστημα Αιγύπτου και Συρίας. (Μηνάς Γ. Μαλακός: «Καματώστε τα μασονικά ρετάλια της Χούντας!». Έτσι, όπως και κατά τον Αττίλα Ι και ΙΙ, έκαμαν κατά της Ελλάδας.
Αφού, λοιπόν, οι Ισραηλινές δυνάμεις είχαν το ελεύθερο να επιδρούν κατά τον τρόπο αυτό, θα επέτρεπαν στις Χούντες Παπαδόπουλου και Ιωαννίδη την κακοποίηση του έμπιστου ανθρώπου τους, που δεν ήταν μιας χρήσης μόνο;!
Ταυτόχρονα με το σχεδιασμό της επιβολής της διχτατορίας της 21.4.1967, οι Εβραιοσιωνιστές μεθόδευσαν σχέδιο αντιδικτατορικού αγώνα στην Κρήτη, κι έθεσαν αυτό σ’ εφαρμογή 5 μέρες αργότερα, στις 26 Απρίλη 1967, μέσω του οποίου η Κρήτη θα ζητούσε την απόσπασή της από τον Εθνικό κορμό και την ανεξαρτησία της από την Ελλάδα! Έτσι εθελοντικά θα έπεφτε στα νύχια των Εβραιοσιωνιστών. Ευτυχώς κατόπιν παρέμβασης των Μυστικών Υπηρεσιών της Συρίας, η προσπάθεια τους αυτή απέτυχε. Η Συνομωσία εξουδετερώθηκε. (Γιάννης Φουράκης: «Σιωνιστικές Συνομωσίες», σελ. 119 ψ- 126, Τάλως, Αθήνα.)
Και πως συνέβη και το ίδιο βράδυ μπήκε σε λειτουργία για πρώτη φορά ο σταθμός των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» και το μικρόφωνο προπαγάνδας να βρεθεί στα χέρια της Μαρίας Δαμανάκης; Ποιος και γιατί το εμπιστεύτηκε σ’ αυτή;
Όμως, θα πρέπει να σταματήσω στο σημείο αυτό και, με το θέλημα και τη βοήθεια του Θεού, να επανέλθω και να συνεχίσω στο επόμενο φύλλο.
Ωστόσο, ο Θεός να σας διαφυλάσσει από τον ιό και τα εγγονάκια του Σατανά…
