Αλλάζει ο καιρός… Προχωρούμε κιόλας μέσα στον Οκτώβρη. Φυσιολογικές φαίνονται κάποιες ψυχρούλες, αν και με τις βροχές έχουμε ένα θέμα… Τα πρωτοβρόχια, επί της ουσίας, δεν ήρθαν ακόμα. Αργά κι αλλόκοτα το πάει φέτος, πιο παράξενα απ’ ότι μπορούμε να θυμηθούμε.
Λέμε τώρα εμείς οι άνθρωποι, ότι χρειάζεται η βροχή στα χωράφια, στα δέντρα, στη δημιουργία γενικότερα, για να λειτουργήσει σωστά ο κύκλος που ξέρουμε, αλλά από την άλλη, σκεφτόμαστε και όλους τους συνανθρώπους μας που είναι ξεσπιτωμένοι, από το σεισμό τη; 27 Σεπτεμβρίου 2021 στην Κρήτη.
Πώς θα το περάσουν όλο αυτό, στις σκηνές; Και το κρύο που αναπόφευκτα θα έρθει στο έμπα του χειμώνα… Και δεν είναι μόνο αυτά που έρχονται πρώτα στα μυαλό μας. Είναι και όλοι αυτοί που μένουν στις πόλεις και θα χρειαστούν πετρέλαιο και φυσικό αέριο για τη θέρμανση τους, προκειμένου να αντέξουν τη δοκιμασία. Πώς θα το περάσουν όλο αυτό με τις τεράστιες αυξήσεις που έχουμε μπροστά μας;
Αλλά βλέπεις δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Οι ανάγκες είναι διαφορετικές και όσο ζούμε σ’ αυτό τον διαιρεμένο κόσμο, όλα αυτά θα βρίσκονται συνεχώς μπροστά μας ως προκλήσεις.
Κι αντί να δούμε αν υπάρχουν τρόποι για να ξεφύγουμε από αυτό το κακό, εμείς έχουμε βρει τον τρόπο να λειτουργούμε αποπροσανατολιστικά. Τι κι αν είμαστε στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη, άρχισαν κιόλας να υψώνονται φωνές σχετικά με τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου. Το λες και εθνικό παροξυσμό, αυτό. Να μην ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο και να επιμένεις με πάθος να μένεις κολλημένος σε ήθη και έθιμα, σε όσα μας κληροδότησαν οι προπάτορες μας και σ’ ένα παρελθόν γεμάτο ηρωισμούς από πραγματικά ή φανταστικά γεγονότα, αρνούμενοι να προσαρμοστούμε στο σήμερα, εξετάζοντας σε ποιο σημείο στο ρεύμα του χρόνο βρισκόμαστε.
Από σεβασμό σ’ αυτούς τους προγόνους μας, ίσως θα έπρεπε να βάζουμε μόνοι μας όρια και διαχωριστικές γραμμές με υπευθυνότητα, σωστή κρίση και διάκριση, αντί να περιμένουμε από την όποια Πολιτεία να παίρνει αποφάσεις για μας.
Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πως είναι σαφώς πιο εύκολο να παίρνει άλλος αποφάσεις για μας. Μπορούμε μετά να κάνουμε κριτική εκ του ασφαλούς και να συνεχίζουμε να αντιδρούμε «επαναστατικά», ενάντια σε όσους μας καταπιέζουν και καταπατούν τα όποια δικαιώματα μας.
Βολικό λοιπόν να διατυπώνουμε γενικώς και αορίστως την άποψη μας, αλλά όταν πρόκειται να πάρουμε θέση, να αποχωρούμε με… ελαφρά πηδηματάκια. Πόσο καλύτερα θα ήταν αν καθοδηγούμασταν από την λογική και μόνο, πράγμα που δεν μπορεί να πει κανένας ότι δεν το έχει, αφού δεν κόπιασε για να το αποκτήσει, αλλά του δόθηκε ως δώρο από τον Δημιουργό.
Δεν θα κουραστώ να το λέω και στη ζωή μου και από αυτή εδώ τη στήλη, ότι κάποια στιγμή, όλοι μας μπορούμε να λειτουργήσουμε διαφορετικά, προς όφελος μας και προς όφελος της κοινωνίας που μας περιβάλλει.
Οι όποιοι ηρωισμοί αποτελούν μεμονωμένες πράξεις ανθρώπων που αψήφησαν τη λογική και λειτούργησαν με το ένστικτο. Το ψάχνω κι εγώ πώς καταφέρνουμε και «ταμπουρωνόμαστε» γύρω από καθετί μικρό που μας απασχολεί και συνήθως έχει σχέση με το παρελθόν και συνεχίζουμε να αγνοούμε το παρόν και τις συνέπειες που αυτό έχει πάνω μας.
Και τείνω να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα: Μπορεί αυτό να συμβαίνει, για να ξεχνάμε την τραγικότητα των στιγμών που ζούμε, τώρα. Μπορεί, είτε να είναι αντίδραση του ίδιου του οργανισμού, είτε να μας το «επιβάλλουν» άλλοι με την προπαγάνδα τους και να το βρίσκουμε πολύ βολικό στην περίπτωση μας.
Όπως κι να έχει, είναι ανάγκη να αλλάξουμε ρότα, να απομακρυνθούμε από μια τέτοια κατάσταση, χρησιμοποιώντας τη λογική μας με υπευθυνότητα και διάκριση. Μπορούμε κι ας φαίνεται δύσκολο με την πρώτη ματιά.
