Είναι πολλοί εκείνοι που λογαριάζουν να βάλουν σε εφαρμογή ένα σχέδιο μικρής απόδρασης, καθώς θα ήθελαν να εκμεταλλευτούν και την αργία της 28ης Οκτωβρίου για να εκδράμουν λίγο πιο έξω από το κλεινό άστυ. Έτσι σαν αλλαγή, επωφελούμενοι και από τον χειμώνα που από την αρχή της εβδομάδας με την απότομη πτώση της θερμοκρασίας, μας δείχνει διακριτικά τα δόντια του.
Ελπίζω να τα καταφέρατε. Με προσοχή όμως, επειδή τίποτα δεν δείχνει ότι η ιστορία με την πανδημία του κορονοϊού Covid-19 να έχει τελειώσει. Αν βέβαια είστε αρνητής, προφανώς έχετε επιλέξει συνειδητά να μην ακολουθείτε τις οδηγίες, αλλά είναι σπάνιο αυτό και να είστε ταυτόχρονα και αναγνώστης της στήλης.
Κι αυτό γιατί από την πρώτη στιγμή, σταθερά, επιλέξαμε να ακολουθήσουμε το δρόμο της λογικής, μακριά από κάθε είδους μετέωρη θεωρία συνομοσιολογίας. Μικρή παρένθεση ήταν αυτή, που στο γραφτό λόγο παίρνει λίγο μεγαλύτερο μάκρος.
Λέγαμε λοιπόν ότι υπήρχε μια μεγάλη περίπτωση να έχετε επιλέξει να εκμεταλλευτείτε αυτές τις μέρες για ένα τριήμερο ξεκούρασης στην επαρχία. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι πέρα από την προσοχή που επιβάλλεται λόγω της πανδημίας, υπάρχει και η άνεση, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας που έχουμε μπροστά μας.
Θεωρούμε αναγκαία αυτή την αναφορά, καθώς συνεχώς παίρνουμε μηνύματα στο e-mail μας που μας προτείνουν μέρη ξεχωριστά για μικρές διακοπές. Αλλά δεν είναι καιρός για τέτοια πράγματα. Τουλάχιστον για μας.
Ο χειμώνας που έρχεται μας «λέει» ότι πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί, καθώς πέρα από τον κορονοϊό, υπάρχει και η γρίπη αλλά και οι αυξήσεις στα καύσιμα και στα άλλα είδη βασική διατροφής, τα οποία πήραν την ανηφόρα, μάλλον πρέπει να είμαστε ακόμα πιο προσεκτικοί, σε σχέση με άλλες χρονιές.
Συνέβησαν πολλά τη βδομάδα που πέρασε. Το φευγιό της Φώφης Γενηματά, χτυπημένη από τον καρκίνο μας υπενθύμισε πως αυτή η αρρώστια δεν κάνει διακρίσεις. Χτυπάει παντού. Και τα τελευταία χρόνια με μεγαλύτερη συχνότητα…
Φεύγει κι ο Οκτώβρης με αλλαγή της ώρας. Επιστρέφουμε αυτή την Κυριακή τα ρολόγια μας μια ώρα πίσω, όπως κάναμε πάντα κι ας είχε αναπτυχθεί μια ολόκληρη κουβέντα για το αν κάποια στιγμή θα αλλάζουμε ή θα μέναμε σταθεροί, είτε στην καλοκαιρινή, είτε στη χειμωνιάτικη ώρα.
Ένας νέος μήνας έρχεται, ο Νοέμβρης. Και σαν τον Οκτώβρη με τις παρελάσεις και τις εθνικές επετείους, έχουμε τις διαδηλώσεις, ενόψει του Πολυτεχνείου. Και να οι συγχρωτισμοί και να το πρόβλημα με τον κορονοϊό να μη λέει να μας αφήσει.
Κι είναι που σκεφτόμαστε κι αυτούς τους ξεσπιτωμένους ανθρώπους από τον σεισμό τους περασμένου Σεπτέμβρη στο Αρκαλοχώρι. Πού πάνε και πώς θα το περάσουν όλο αυτό το δύσκολο πακέτο; Δεν ξέρουμε, αν και το ίδιο θέμα απασχολεί και τους αρμόδιους (που θα έπρεπε) αλλά με χαρά είδαμε ότι πολλοί συνάνθρωποι μας θα φύγουν από τις σκηνές και θα μεταφερθούν στους μικρούς οικίσκους που έχουν ήδη στηθεί. Αναγκαίο όμως, αφού οι μετασεισμοί, αρκετά δυνατοί συνεχίζονται και θα συνεχίζονται για μήνες ακόμα.
Φυσικά ο φετινός χειμώνας δεν θα είναι εύκολος. Αλλά και τι έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να εύκολο, για να είναι αυτό; Τίποτα! Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο και αν μας μένει μια κάποια αισιοδοξία αυτό έχει να κάνει με την ελπίδα σε μια ανώτερη δύναμη και όχι πάντως στον άνθρωπο.
Αυτούς τους είδαμε, τους δοκιμάσαμε σε όλους τους χρωματικούς και πολιτικούς συνδυασμούς και ουδείς μας έπεισε πως πέρα από τις καλές προθέσεις έχει και τη δύναμη για να τα καταφέρει. Και το πετύχαμε αυτά απαγκιστρωμένοι από τις ισχυρές ανθρώπινες παραδόσεις και τα ήθη και έθιμα που σε αγκυλώνουν και δεν αφήνουν περιθώρια στη σκέψη να εξελιχθεί και να έρθει σε επαφή με τη λογική ώστε να δει πιο καθαρά.
Ο Νοέμβρης θα είναι καλύτερος μήνας για μας, αν εμείς καταφέρουμε να το δούμε έτσι. Αν εμείς αποφασίσουμε να βγάλουμε την τσίμπλα από τα μάτια μας για να δούμε πιο καθαρά αυτό που μας αφορά και τελικά είναι μπροστά μας.
