Ο Τύπος δεν περνάει και τις καλύτερες μέρες του, γενικότερα. Μερικοί υποστηρίζουν με ευκολία ότι φταίει γι’ αυτό το διαδίκτυο, αλλά δεν είναι έτσι. Σ’ αυτό το χάος δεν θα βρεις ποτέ τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία του έντυπου λόγου. Γενικότερο το πρόβλημα λοιπόν.
Και τι να πούμε για τις επαρχιακές εφημερίδες που βιώνουν τα ίδια αλλά και πολύ περισσότερα προβλήματα; Καθώς έχουν ελάχιστη υποστήριξη από την Πολιτεία που θα έπρεπε να είναι δίπλα του σιγά σιγά κόβει και τα τελευταία στηρίγματα της. Αλλά υπάρχει ένα ακόμα θέμα που είδαμε να παίρνει διαστάσεις την προηγούμενη εβδομάδα.
Το 2016 ο τότε υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης φέρνει στη Βουλή σχέδιο Νόμου και ψηφίζεται ως Νόμος 4387/2016. Με τον Νόμο αυτόν καταργείται το μέχρι τότε καθεστώς των ασφαλιστικών εισφορών που ίσχυε για τον περιφερειακό Τύπο.
Χωρίς ενημέρωση, χωρίς ο κ. Κατρούγκαλος να ενημερωθεί τι σήμαινε αυτό για τις επαρχιακές εφημερίδες, ουσιαστικά άνοιξε τον τάφο των επιχειρήσεων Τύπου της περιφέρειας.
Έτσι, π.χ., μια επαρχιακή εφημερίδα με 45 εργαζόμενους καλούνταν να πληρώσει εκατόν πενήντα χιλιάδες ευρώ (150.000) ετησίως, επιπλέον των όσων μέχρι τον Μάιο του 2016 πλήρωνε. Κι αυτό για χάρη ποιών;
Η επικήδειος τελετή είχε αρχίσει με τις ευλογίες του κ. Κατρούγκαλου και όσων εψήφισαν τον Νόμο αυτόν. Επί Κωνσταντίνου Καραμανλή του Α’ (1956) αναζητήθηκε τρόπος για δημιουργία αξιόλογων ημερήσιων εφημερίδων και στην επαρχία.
Απάντηση από τον τότε Πρόεδρο της ενιαίας Ένωσης Επαρχιακών Εφημερίδων Αριστοτέλη Γραμματικάκη: «Πρόεδρε στην επαρχία υπάρχουν καλοί δημοσιογράφοι που μπορούν να γίνουν και καλοί εκδότες. Δεν είναι όμως εφοπλιστές, βιομήχανοι, μεγαλοεργολάβοι για να επενδύσουν σε μια τέτοια προσπάθεια. Πρέπει να υπάρχουν κάποια κίνητρα».
Και ο Καραμανλής καθότι ήθελε να «σπάσει» το μονοπώλιο της πληροφόρησης από τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα του κέντρου, επέλεξε ως κίνητρο τις μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές για τον επαρχιακό Τύπο.
Ψηφίστηκε γι’ αυτό το Νομοθετικό Διάταγμα 3019/1956 με το οποίο δινόταν η δυνατότητα ανάπτυξης αξιόλογων ημερήσιων εφημερίδων στην επαρχία. Έκτοτε «κύλισε το νερό στο αυλάκι»…
Αξιόλογες επαρχιακές εφημερίδες αναπτύχθηκαν και αρκετές έγιναν ανταγωνιστικές των εφημερίδων του κέντρου. Βυσσοδομούσαν κατά καιρούς κατά της νέας κατάστασης αρκετοί. «Τελετάρχες», όμως μιας επικήδειας τελετής δεν παρουσιάστηκαν.
Μάϊος του 2016 εμφανίστηκε ο κ. Κατρούγκαλος και σήμερα οι μεγάλες επαρχιακές εφημερίδες οδηγούνται σε χρεοκοπία. Προσπάθεια μιας κάποιας αναθεώρησης αυτού του επάρατου νόμου έγινε με ενημέρωση προς τους αρμόδιους υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης.
Εισπράχθηκε συμπάθεια – πολύ συμπάθεια… Αποτέλεσμα μηδέν. Μάλιστα, ο σημερινός υπουργός Εργασίας κ. Χατζηδάκης σε εκπροσώπους μεγάλων επαρχιακών εφημερίδων εδήλωσε προκλητικά, αναρμόδιος!
Προφανώς διεκδικεί να βάλει την ταφόπλακα στον τάφο που άνοιξε ο κ. Κατρούγκαλος. Ας κάνουν μια βόλτα οι κύριοι αυτοί στην επαρχία. Να γνωρίσουν τις μεγάλες επαρχιακές εφημερίδες, το έργο που επιτελούν και μετά να επιμείνουν στον ενταφιασμό. Ντροπή!
Η κραυγή τους έχει βάση. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο. Τι θέλουν λοιπόν; Να κλείσουν αξιόλογες ελεύθερες φωνές; Να παραμείνει ο Τύπος στα χέρια των οικονομικά ισχυρών, των εφοπλιστών, εκείνων που τελικά δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο, αλλά χρησιμοποιούν τα έντυπα τους για εκβιασμό σε σχέση με τις άλλες κερδοφόρες δουλειές που έχουν; Είναι η ώρα να δοθούν πειστικές απαντήσεις και με επιχειρήματα. Πριν να είναι πολύ αργά για όλους!
