Είχαν κάμει τάμα, όπως προανέφερα, στον Πανάγαθο και Μεγαλοδύναμο Θεό η Άννα κι ο Ιωακείμ, ότι θ’ αφιερώσουν στη Χάρη Του το παιδί, που θα τους ευλογούσε ν’ αποχτήσουν. Όταν, λοιπόν, η Μαρία συμπλήρωσε την ηλικία των δυο (2) χρόνων, «… είπεν 'Ιωακείμ, ανάξωμεν αυτήν εν τω ναώ κυρίου, όπως άποδώμεν τήν επαγγελίαν ην έπηγγειλάμεθα μήπως άποστείλη ό δεσπότης εφ' ημάς καί άπρόσδεκτον γένηται το δώρον ημών. Καί είπεν "Αννα· άναμείνωμεν το τρίτον έτος, όπως μή ζητήσει ή παις πατέρα ή μητέρα. Καί είπεν 'Ιωακείμ- άναμείνωμεν. Καί εγένετο τριετής ή παις, καί είπεν 'Ιωακείμ- καλέσατε τάς θυγατέρας των 'Εβραίων τας αμίαντους καί λαβέτωσαν ανά λαμπάδα, καί έστωσαν καιόμεναι, ίνα μη στραφή ή παις ε/ς τα οπίσω καί αιχμαλωτισθεί ή καρδία αυτής εκ ναού κυρίου.»
Σύμφωνα με τα κρατούντα έπρεπε το πρωτότοκο κι αφιερωμένο στο Θεό παιδί σε ηλικία τριών ετών να παραδοθεί στους Ιερείς του Ναού και ν’ ανατραφεί κατά το Νόμο του Μωϋσή. Ένας ήταν ο Ναός κι αυτός βρισκόταν στα Ιεροσόλυμα. Έτσι ο Ιωακείμ και η Άννα πήγαν και παρέδωσαν στο Ναό, καθώς είχαν υποχρέωση, σε ηλικία τριών χρόνων, το Κοριτσάκι Τους! Τη Μαρία Τους! Παρέλαβε δε τη Μαρία ο ιερέας και προφήτης Ζαχαρίας. Ο άντρας της Ελισάβετ, που ήταν κόρη της αδελφής της Άννας Σοβής και πρώτη εξαδέλφη της Παναγίας. Ο πατέρας, δηλαδή, του Προφήτη, Προδρόμου, και Βαφτιστή του Χριστού Ιωάννη.
Ο Ζαχαρίας, ήταν κι αυτός προφήτης και Ιερέας του Ναού και ο μοναδικός από τους Ιερείς, που είχε το δικαίωμα να εισέρχεται στα Άγια των Αγίων. Και, «έτυχε» να εφημερεύει την ημέρα εκείνη. Πιστεύετε πως, έτυχε και δεν ήταν προγραμματισμένα τα πράγματα να έρθουν έτσι, όπως υπηρετούσαν τη Θεία οικονομία; Αυτός έκαμε την παραλαβή στο Ναό της τρίχρονης Παιδίσκης Μαρίας, ως εκπρόσωπος του Θεού, στον Οποίο ήταν αφιερωμένη από τους γονείς η νήπιος Κόρη.
Σαν Προφήτης που ήταν, ο Ζαχαρίας γνώριζε καλά τον προορισμό της Μαρίας που παρέλαβε. Γνώριζε ότι αναλάμβανε και υπό τη δική του προστασία κείνη την ώρα τον «αχειροποίητο Ναό του Θεού»! Κ έτρεμαν τα χέρια Του. Η καρδιά Του σκιρτούσε δυνατά! Κ η ψυχή Του φτερούγιζε από τη συγκίνηση, τη χαρά και την αγαλλίαση, που αιστανόταν, από την πολύ μεγάλη τιμή, που ο Θεός έκανε σ’ Αυτόν, και του ανέθετε την προστασία και την επίβλεψη του πολύτιμου αυτού «Σκεύους εκλογής Του»! Το εύφθρaστο, αγνό, άμωμο, άσπιλο κι αμόλυντο τρίχρονο κοριτσάκι, που δεν υποψιαζόταν καν τη μεγάλη Του αποστολή, αλλά υποτασσόταν στη μοίρα Του πράο, ήρεμο, γαλήνιο! Ακόμη ο Ζαχαρίας, ως έντιμος, ευσυνείδητος και ενσυνείδητος Λειτουργός του Υψίστου συναισθανόταν και την εξίσου μεγάλη ευθύνη, που ενώπιον του Θεού τον βάραινε και τον καθιστούσε πρώτο υπεύθυνο, η ανάληψη της διαφύλαξης άμωνου και καθ’ όλα άξιας επιστάμενης προσοχής, άχραντου, αμόλυντου, άφθορου, αγνής Παιδίσκης.
Κι αυτό, ασφαλώς, γνώριζαν και όσοι άλλοι από τους Αρχιερείς του Ναού είχαν το χάρισμα του Προφήτη. Ως εκ τούτου πρόσεχαν ιδαίτερα τις συμπεριφορές τους, ώστε να διδάξουν τέλεια τα του Νόμου, κι ως πρότυπα εφαρμογής αυτού, σ’ Αυτό το «σκεύος εκλογής του Θεού». Γι’ αυτό κ η Μαρία οδηγήθηκε, ανκαι γυναίκα, στα «Άγια των Αγίων»! Στο ιερότερο μέρος του Ναού, δηλαδή, που μόνο Αρχιερείς είχαν το δικαίωμα να μπουν, και, κατ’ εξαίρεση κι ο Ιερέας Ζαχαρίας, επειδή ήταν και Προφήτης!
Προσέξετε, δεν είναι τυχαίες συμπτώσεις όλ’ αυτά. Είναι προγραμματισμένα να συμβούν από το Θεό. Και συμβαίνουν με ακρίβεια στο χωροχρόνο προγραμματισμού τους αρμονικότατα.
Να σημειωθεί ότι ο Ζαχαρίας δολοφονήθηκε υστερότερα, όπως μαρτυρά ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς:
« 34. διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν, 35. ὅπως ἔλθῃ ἐφ᾿ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην. 37. Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτένουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. 38. ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.» (Μτ., Κ23/34-38). Και όντως αφέθηκε έρημος το 70 μ.Χ.
Κατά δε τη δεκαετή παραμονή στο Ναό της Παιδός επισκεπτόταν Αυτήν καθημερινά ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και προσέφερε σ’ Εκείνην ουράνια τροφή, και οικοδομούσε κατά τον τρόπο αυτό τον αχειροποίητο έμψυχο Ναό του Σωτήρα! Τέτοια Ουράνια προστασία και φροντίδα είχε η μέλλουσα Θεοτόκος Μαρία!
Το γεγονός της εισόδου στο Ναό της Αγνής Παρθένου τιμά και η Εκκλησία μας στις 21 Νοέμβρη και του έχει δώσει την ονομασία «Εισόδια της Θεοτόκου», (στο Ναό). Ψάλλεται δε τιμητικά ο Προφητικός 44ος ψαλμός του Δαβίδ, καθώς και το τροπάριο: «Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτήν και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις.»
Και το κοντάκιο: «Ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος, η πολυτίμητος παστάς και Παρθένος, το Ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού, σήμερον εισάγεται εν τω οίκω Κυρίου την Χάριν συνεισάγουσα την εκ Πνεύματος Θείου, Ήν ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού, Αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος.»
Οι γονείς της Μαρίας Ιωακείμ και Άννα πέθαναν πριν από την ενηλικίωσή Της. Περίπου 80 ή 90 χρόνων ο Ιωακείμ και γύρο στα 69 ή 80 η Άννα. Η μνήμη τους τιμάται από την Εκκλησία μας στις 9 Σεπτέμβρη και η κοίμησή Τους στις 25 Ιούλη. Απολυτίκιο σε ήχο δ΄: «Ζωήν την κυήσασαν, εκυοφόρησας, αγνή Θεομήτορα, θεόφρον Άννα, διό προς λήξιν ουράνιον, ένθα ευφραινομένων, κατοικία εν δόξη, χαίρουσα νυν μετέστης, τοις τιμώσί σε πόθω, πταισμάτων αιτουμένη, ιλασμόν αειμακάριστε.» Μεγαλυνάριο: Τέρπεται η Άννα θεοπρεπώς, κρατούσα ως βρέφος, την τεκούσαν τον ποιητήν, συν αύτη δε χαίρει, Ιωακείμ ο θείος, ών τη χαρά ως δώρον, τον ύμνον άσωμεν.»
Στη δε Σκήτη της Αγίας Άννας του Αγίου Όρους, που προς τιμή Της φέρει τ’ όνομά Της, υπάρχει και φυλάσσεται το αριστερό πόδι Της. Και στη Μονή Κουτλουμουσίου φυλάσσεται η κνήμη του δεξιού Της ποδιού. Υπάρχουν και φυλάσσονται αποτμήματα λειψάνων Της και στην ομώνυμη Μονή Λυγαριάς Λαμίας και στη Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσ/νίκης.
Έτσι η Μαρία έμεινε πεντάρφανη στα χέρια του Εβραϊκού Ιερατείου σε ηλικία περίπου 11 χρόνων. Όμως, υπό την άμεση προστασία κ επίβλεψη του Αγίου και Παντοδύναμου Θεού, που προόριζε Αυτή την Αγνή Παρθένα να δεχτεί στα σπλάχνα Της και να κυοφορήσει τον Άναρχο Άγιο και Δίκαιο Μονογεννή Υιό του Θεού, με μορφή Θεανθρώπου, ως τέλειο άνθρωπο και τέλειο Θεό.
Σύμφωνα δε με τον Εβραϊκό Νόμο η Μαρία έπρεπε να παρεμείνει στο Ναό ίσαμε να συμπληρώσει το δέκατο τρίτο χρόνο της ηλικίας Αυτής.
*Από το βιβλίο του: «Συντελεστές ίδρυσης εξάπλωσης και στερέωσης της εκκλησίας»
