Αρχίζουμε πια να έχουμε μια ανοσία στους… αριθμούς! Τα νούμερα των νεκρών από κορονοϊό στις απογευματινές ανακοινώσεις όλο και μεγαλώνουν. Κι μείς; Πώς το αντιμετωπίζουμε εμείς; Με μια απίστευτη ηρεμία, μοιρολατρικά και με… αμφισβητήσεις. Πραγματικά είναι ώρα να επέμβουν οι ψυχίατροι, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα σωτηρίας, από ανθρώπινη άποψη…
Ο αριθμός των θανάτων από κορωνοϊό το περασμένο Σαββατοκύριακο ήταν αποκαλυπτικός της ζοφερής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας. Τους 150 (70 το Σάββατο και 80 την Κυριακή) έφτασαν οι νεκροί αυτό το 48ωρο, όταν στην πενταπλάσια σε πληθυσμό Ιταλία δεν ξεπέρασαν τους 78 (42 το Σάββατο και 36 την Κυριακή), για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης. Που σημαίνει ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλο πια, όσο και αν γίνεται προσπάθεια από διάφορους παράγοντες να καλυφθεί το μέγεθός του.
Ο «μαύρος» Νοέμβριος θα φτάσει τους 2.500 νεκρούς λένε ο γιατροί που σοκάρονται και οι ίδιοι από το ποσοστό νέων ανθρώπων που φτάνουν στα νοσοκομεία και είναι στο 95%.
Η διαπίστωση για το μέγεθος και τη σοβαρότητα του προβλήματος δεν είναι είδηση, με δημοσιογραφικούς όρους, καθώς οι αριθμοί που αναφέρονται καθημερινά σχετικά με την πορεία της πανδημίας είναι αδιάψευστοι και οι αγωνιώδεις εκκλήσεις γιατρών και αξιωματούχων για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού, ακατάπαυστες.
Ουδείς ανεμβολίαστος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει ενημερωθεί για όλα όσα σχετίζονται με την πανδημία και τις συνέπειές της. Όσα ακούγονται περί ελλιπούς ενημέρωσης των τμημάτων του πληθυσμού που αντιστέκονται σθεναρά ακόμη στον εμβολιασμό, ισοδυναμούν με συγχωροχάρτια.
Ακόμη περισσότερο, εκφράζουν άρνηση της αλήθειας για το ποιόν και τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας τα οποία μάλλον θα έπρεπε να μας έχουν ανησυχήσει ήδη.
Η μέχρι τώρα εμπειρία, δεν επιτρέπει αμφιβολίες για τις βλαβερές έως θανατηφόρες συνέπειες της COVID-19, την ανθεκτικότητα, την ευελιξία της και την εξαιρετικά μεγάλη μεταδοτικότητα που πρόσθεσε στα «ατού» της η μετάλλαξη «Δέλτα».
Αποδεικνύονται από τη σφοδρότητα του λεγόμενου τέταρτου κύματος, που ταλαιπωρεί ολόκληρη την Ευρώπη στον έναν ή τον άλλο βαθμό. Στην πορεία μάθαμε επίσης ότι τα εμβόλια προστατεύουν κυρίως απέναντι σε σοβαρή νόσηση, αλλά δυστυχώς χωρίς μεγάλη διάρκεια, γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η τρίτη δόση μετά την παρέλευση εξαμήνου, ιδιαίτερα στους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας.
Έτσι λοιπόν, γνωρίζουμε ότι ο μεγάλος αριθμός κρουσμάτων στην Ελλάδα οφείλεται κατ’ αρχήν στο εξίσου μεγάλο ποσοστό των συμπολιτών μας που αντιστέκονται στον εμβολιασμό.
Μια άποψη είναι ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι «ψεκασμένοι» και πιστεύουν σε δοξασίες και θεωρίες συνωμοσίας, γιατί επηρεάζονται από το παπαδαριό με τις μεσαιωνικές αντιλήψεις ή διότι πιστεύουν διάφορους αγύρτες κ.λπ.
Όμως τέτοιες σκέψεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το επίπεδο μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας είναι πάρα πολύ χαμηλό. Δεν είναι κακό να το παραδεχθούμε επιτέλους, αντί να βαυκαλιζόμαστε με αναφορές σε μεγαλεία του παρελθόντος, μύθους και βολικές δικαιολογίες.
Το χειρότερο, η «τάξη» του χαμηλού επιπέδου, «άνθησε» κυριολεκτικά σε περιβάλλον ασυδοσίας, κατέκτησε θέσεις στο σύστημα και εδώ και χρόνια καθορίζει την καθημερινότητα. Με ευθύνη της πολιτικής τάξης και των μίντια…
Όλα τα παραπάνω περιλαμβάνονται στο «αυτή είναι η Ελλάδα». Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, οι απαράδεκτα πολλοί θάνατοι καθημερινά εξηγούνται σίγουρα από το γεγονός ότι οι ανεμβολίαστοι φτάνουν πολύ καθυστερημένα στα νοσοκομεία, συχνότατα αργά για να θεραπευθούν.
Και ίσως, όπως λένε κάποιοι, οφείλονται επίσης στην αφόρητη σωματική, ψυχική και συναισθηματική κόπωση του νοσηλευτικού προσωπικού που αγωνίζεται νυχθημερόν κατά του ιού εδώ και σχεδόν δύο χρόνια; Αν ναι, το πρόβλημα είναι τεράστιο και πιθανώς άλυτο!
Το ερώτημα είναι προσωπικό για τον καθένα μας. Έχουμε άραγε το θάρρος να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να δώσουμε ειλικρινείς απαντήσεις με το χέρι στην καρδιά; Ας το κάνουμε! Ίσως έτσι, δούμε λίγο φως στον ορίζοντα. Ίσως…