ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ
Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
Η γέννηση του Αγίου Αντωνίου τοποθετείται γύρω στο 250 μ.Χ. στην πόλη Κομά της Άνω Αιγύπτου. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι και ευλαβείς. Έζησε την εποχή τριών Ρωμαίων αυτοκρατόρων, του Διοκλητιανού, του Μαξιμιανού και του Μέγα Κωνσταντίνου. Η κλίση του προς την Εκκλησία ήταν τόσο μεγάλη που παρότι ζούσε σε αριστοκρατικό περιβάλλον, ήθελε να είναι ολιγαρκής και αυτάρκης και δεν συναναστρεφόταν τους συνομηλίκους του, προκειμένου να ζει τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Οι γονείς του πέθαναν όταν ο ίδιος ήταν σε ηλικία 20 ετών. Αφού αποκατέστησε την αδελφή του, μετά την πάροδο 6 μηνών, έδωσε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς εφαρμόζοντας έτσι τα λεγόμενα του Ευαγγελίου και συγκεκριμένα στην περικοπή του πλούσιου νεανίσκου.
Έφυγε στην έρημο ζώντας ασκητικό βίο για 25 χρόνια. Απέκτησε τέτοια φήμη που πολλοί χριστιανοί ερχόντουσαν κοντά του για να ασκητέψουν και να τον ακούνε να διδάσκει. Κατά τη διάρκεια του διωγμού το έτος 311 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο, ο Άγιος Αντώνιος ήρθε στην Αλεξάνδρεια, ενθαρρύνοντας και βοηθώντας τους πιστούς της τοπικής Εκκλησίας. Μετά το τέλος του διωγμού επέστρεψε στην έρημο. Έφυγε όμως και βρήκε νέο καταφύγιο στο βουνό Κολξίμ της Ερυθράς θάλασσας, διότι πολλοί χριστιανοί επισκεπτόμενοι τον Άγιο, τον εμπόδιζαν να ασκητέψει μέσα στην ησυχία της ερήμου. Όμως και εκεί που εγκαταστάθηκε πλήθος πιστών τον επισκέπτονταν. Ήταν φημισμένο και στη βασιλική αυλή της Κωνσταντινούπολης. Ο Άγιος Αντώνιος είχε αλληλογραφία τόσο με τον Μέγα Κωνσταντίνο, όσο και με τους γιους του Κωνστάντιο και Κώνστα συμβουλεύοντάς τους για διάφορα θέματα.
Δεν άλλαξε ποτέ ρούχο, ούτε έπλενε το σώμα και τα πόδια του με νερό. Δίδασκε ότι η αγάπη του Χριστού είναι πάνω απ’ όλα και το να απέχει κάποιος από τα κοσμικά αγαθά δεν στερείται κάτι το αξιόλογο. Μεταξύ άλλων έλεγε επίσης ότι το να αφήσει κανείς τα υλικά αγαθά ήταν σαν να καταφρονούσε μία δραχμή από χαλκό για να κερδίσει εκατό χρυσές. Η επίγεια ζωή είναι πρόσκαιρη συγκρινόμενη με την αιώνια ζωή και δεν πρέπει ο άνθρωπος να κουράζεται για την απόκτηση πρόσκαιρων αγαθών που δεν θα μπορέσει να πάρει μαζί του, αλλά για την απόκτηση αιώνιων αγαθών, όπως τη φρόνηση, τη δικαιοσύνη, τη σύνεση, την αγάπη.
Ο Άγιος Αντώνιος εκοιμήθη το 356 μ.Χ. πλήρης ημερών σε ηλικία 105 ετών πλήρους υγείας σωματικής και πνευματικής. Τη μοναδική περιουσία του (ένα χιτώνιο και δύο προβιές) τα χάρισε σε δύο μαθητές του, τον Σεραπίωνα και τον Μέγα Αθανάσιο. Η εορτή του κάθε χρόνο στις 17 Ιανουαρίου είναι το κέντρο του χειμώνα και είναι συνήθως ημέρα βαρυχειμωνιάς και κακοκαιρίας.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Εορτάζει την ίδια μέρα μαζί με τον Άγιο Αντώνιο και πανηγυρίζει η πόλη των Ιωαννίνων. Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε το 1808 μ.Χ. στο χωριό Τζούρχλι (ή Τζούραλη) της επαρχίας Γρεβενών (σήμερα φέρει την ονομασία Άγιος Γεώργιος), από γονείς φτωχούς γεωργούς, τον Κωνσταντίνο και τη Βασίλω. Ο Γεώργιος, επειδή οι γονείς του ήταν φτωχοί, παρέμεινε αγράμματος. Ορφάνεψε σε παιδική ηλικία και πήγε στα Ιωάννινα, όπου έγινε Ιπποκόμος του Χατζή Αβδουλά, αξιωματικού του Ιμίν πασά, στον οποίο και παρέμεινε για οκτώ χρόνια. Κατά τον Οκτώβριο του 1836 συκοφαντήθηκε από εχθρούς του Τούρκους, ότι δήθεν, προηγουμένως εξισλαμίστηκε και κατόπιν επανήλθε στη χριστιανική θρησκεία. Μπροστά στον κριτή ο Γεώργιος απολογήθηκε με θάρρος και απέδειξε ότι ποτέ δεν έγινε αρνησίθρησκος. Έτσι, αφού βρέθηκε και απερίτμητος τον άφησαν ελεύθερο.
Αργότερα πήρε σύζυγο ονόματι Ελένη και στις 30 Δεκεμβρίου του 1837 μ.Χ. γεννήθηκε το παιδί τους, που 8 μέρες μετά, στις 7 Ιανουαρίου, εορτή του Προδρόμου, βαπτίστηκε και, λόγω της ημέρας, έλαβε το όνομα Ιωάννης.Στην συνέχεια, ο Γεώργιος, προσλήφθηκε Ιπποκόμος του μουσελίμη Φιλιατών και πήγε στην πόλη αυτή. Κατόπιν με άδεια του αφέντη του, ήλθε στα Ιωάννινα για δικές του υποθέσεις, όπου την 12η Ιανουαρίου 1838 μ.Χ., ημέρα Τετάρτη, κάποιος Οθωμανός τον συκοφάντησε ότι δήθεν ήταν προηγουμένως Τούρκος και ξανάγινε χριστιανός. Έτσι συνελήφθη, φυλακίστηκε και με τη βία οι Τούρκοι προσπαθούσαν να τον αλλαξοπιστήσουν. Ο Γεώργιος όμως, παρέμεινε αμετάπειστος, ομολογώντας τον Χριστό. Μάταια λαός και κλήρος προσπαθούσαν να τον πείσουν να δραπετεύσει από τη φυλακή. Αυτός επέμενε να μαρτυρήσει για τον Χριστό. Τρεις φορές που οδηγήθηκε στον κριτή, συνεχώς ομολογούσε την πίστη του.
Έτσι τη Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 1838, ο Γεώργιος απαγχονίστηκε στην αγορά. Τρεις ημέρες έμεινε κρεμασμένος στην αγχόνη και στο διάστημα αυτό κάθε βράδυ ένα ουράνιο φως έλαμπε στο κεφάλι του. Από την ώρα δε εκείνη ένας καταιγισμός θαυμάτων πλημμύρισε την πόλη. Πλήθος παραλύτων και πασχόντων από ποικίλες ασθένειες προστρέχοντας στον άγιο λάμβαναν τη θεραπεία τους. Ακόμη και «μια Τούρκα (Τουρκάλα) άρπαξε την κάλτσα από το πόδι του αγίου και έτρεξεν εις μίαν άρρωστη Τούρκα, ήτις εθεραπεύθη αμέσως». Γι’ αυτό και στις εικόνες ο άγιος εικονίζεται κρεμασμένος και φορώντας κάλτσα μόνο στο ένα πόδι, η πρώτη μάλιστα εικόνα του φιλοτεχνήθηκε 13 μόλις ημέρες μετά το μαρτύριό του. Έπειτα, το λείψανο του, δωρίθηκε από τον Μουσταφά πασά στον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Ιωακείμ και τάφηκε με τιμές δίπλα στο ιερό Βήμα του Μητροπολιτικού ναού του Αγίου Αθανασίου.Την 26η Οκτωβρίου 1971 έγινε η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του Αγίου, στο ναό που έφερε το όνομα του και κτίστηκε στον τόπο που πριν ήταν το σπίτι του. Ο Άγιος τιμάται και στην Κέρκυρα στην «Παναγία των ξένων», όπου εικονίζεται ως νεαρός φουστανελοφόρος.
Πηγές: www.saint.gr
Αοιδίμου Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Τίτου Χριστού Λίβανος (1982)
Οι εικόνες προέρχονται από το Google
